Προεδρική Δημοκρατία: το πολίτευμα που μπορεί να σώσει την Ελλάδα

Γράφει ο Γεώργιος Μιχαήλ

Την ημέρα που κάποιος θα ανασύρει από μέσα του το σθένος να σταθεί μπροστά στους Έλληνες, χωρίς να πει ούτε ένα ψέμα, η γέννηση του καινούργιου θα έχει πραγματοποιηθεί. Την ημέρα κατά την οποία αυτός ο ίδιος άνθρωπος θα έχει ξυπνήσει όλα εκείνα τα καλά στοιχεία των Ελλήνων, τα οποία σήμερα κοιμούνται βαθιά, το καινούργιο θα έχει αρχίσει να χτίζεται.

Σήμερα, δεν ακούμε από τους πολιτικούς τίποτε άλλο από τις γνωστές υποσχέσεις που χαϊδεύουν αυτιά και ένα μοιρολόι, που ρυθμίζει ασυνείδητα τον εγκέφαλο μας στην επανάληψη των ιδίων μηνυμάτων. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μόνοι μας. Πρέπει πάντα να μας κυβερνά ένα κόμμα της μεταπολίτευσης. Πρέπει πάντα ο ηγέτης της Ελλάδας να είναι μια πονηρή και ικανή στην πολιτική ίντριγκα μετριότητα. Πρέπει πάντα να υπακούμε σε προσταγές που μας οδηγούν σε αδιέξοδα. Πρέπει πάντα να καταπνίγουμε την θέληση και τη δημιουργικότητα μας. Πρέπει πάντα να ζούμε με δανεικά. Πρέπει πάντα να αναμένουμε από κάποιον άλλο να μας σώσει.

Ποιοι; Εμείς οι Έλληνες. Ναι εμείς. Εμείς που αναγκαζόμαστε να είμαστε περήφανοι μόνο για το παρελθόν μας. Εμείς οι οποίοι κάποτε παίζαμε ρόλο στην παγκόσμια ιστορία, σήμερα μετά βίας παρακολουθούμε την εξέλιξη της. Ποιος έχει πάρει αυτήν την απόφαση για λογαριασμό μας; Ποιος έχει το δικαίωμα να μας εξαναγκάζει να βιώνουμε αυτή την στενόχωρη κατάσταση; Αναμφισβήτητα τα κόμματα της μεταπολίτευσης. Αυτά έχουν διαστρέψει την νοοτροπία μας και αυτά είναι υπεύθυνα για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.

Μήπως έχουν δίκιο όσοι αναρωτιούνται γιατί σήμερα υπάρχει ανάγκη από μια “επανάσταση της λευκής ψήφου”; Τι μπορεί να επακολουθήσει μετά από αυτή την “επανάσταση”; Το σίγουρο είναι πως ό,τι επακολουθήσει δεν μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που όλοι σήμερα ζούμε. Είναι, επίσης, βέβαιο πως όλα ανεξαιρέτως τα σημερινά κόμματα θα νιώσουν στο πετσί τους το ράπισμα του λαού. Είναι επίσης πολύ πιθανό πως νέοι άνθρωποι θα δημιουργήσουν νέες άφθαρτες και δημιουργικές πολιτικές δυνάμεις.


Από την Προεδρευομένη στην Προεδρική Δημοκρατία

Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Πώς μπορεί να προκύψει η αναγκαία πολιτική τομή; Το σημερινό πολίτευμα της Προεδρευομένης Δημοκρατίας προφανώς έχει τα θετικά του, αλλά έχει ένα κρίσιμο για τη σημερινή περίοδο μειονέκτημα: όχι μόνο δεν διευκολύνει την ανανέωση του πολιτικού συστήματος, αλλά και εμποδίζει την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα και εάν εμφανιζόταν στην πολιτική σκηνή ένα νέο κόμμα αποτελούμενο από πολίτες με διακριτή επαγγελματική παρουσία, με καινοτόμες ιδέες και με ειλικρινή διάθεση να υπηρετήσουν την πατρίδα και την κοινωνία, μέσα από επεξεργασμένες και καθαρές θέσεις, η εκλογική επίδοση θα ήταν από περιορισμένη μέχρι μέτρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης όλες ανεξαιρέτως οι προσπάθειες για τη δημιουργία μίας νέας πολιτικής παράταξης ναυάγησαν. Και τέτοιες προσπάθειες έγιναν σ’ όλο σχεδόν το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα. Είναι άραγε τυχαίο; Ακόμα και οι τεκτονικές αλλαγές που έλαβαν χώρα την τελευταία δεκαετία, με την κατάρρευση του άλλοτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ έγιναν με τα πολιτικά υλικά της μεταπολίτευσης.

Ο μεγάλος οφελημένος, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι “τέκνο” της μεταπολίτευσης, όπως και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή, η δεύτερη πολιτικοεκλογικά οφελημένη από την κρίση. Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια την αναπαραγωγή των πολιτικών νοοτροπιών της μεταπολίτευσης με νέο μανδύα και ως εκ τούτου σε μεγάλο βαθμό την αναπαραγωγή των πρακτικών που οδήγησαν την Ελλάδα στον γκρεμό.

Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά εάν περνούσαμε από την Προεδρευομένη στην Προεδρική Δημοκρατία. Μιλώντας θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να μείνει σε υπαρκτά μειονεκτήματα αυτού του πολιτεύματος. Σε ό,τι αφορά, όμως, το ζήτημα της πολιτικής ανανέωσης, της ανάδειξης ενός νέου πολιτικού συστήματος και της επικράτησης νέων δημιουργικών πολιτικών νοοτροπιών, η Προεδρική Δημοκρατία θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

Προεδρική Δημοκρατία και διάκριση των εξουσιών

Η διάχυτη δυσαρέσκεια των πολιτών για την κακή ποιότητα του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος και η επίσης διάχυτη διάθεσή τους να το αλλάξουν έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι εγκλωβίζεται στα γρανάζια του κομματικού παιγνίου, όπως έχει επικρατήσει στο πλαίσιο της Προεδρευομένης Δημοκρατίας. Προφανώς καθοριστικό ρόλο παίζουν οι πελατειακές σχέσεις, τα κομματικά στερεότυπα και η αδράνεια που χαρακτηρίζει την εκλογική συμπεριφορά της πλειονότητας των πολιτών.

Εάν είχαμε Προεδρική Δημοκρατία, πιθανώς να μην είχαμε πέσει στο γκρεμό. Και εν πάση περιπτώσει θα ήταν πολύ πιο εύκολο να προκύψει η αναγκαία πολιτική, ως αποτέλεσμα της ψήφου των πολιτών. Η απευθείας εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με εκτελεστικές εξουσίες, θα αποκαθιστούσε την ακυρωμένη σήμερα διάκριση των εξουσιών. Η Βουλή, ως νομοθετική εξουσία, έχει εκφυλιστεί σε εξάρτημα της κυβέρνησης, μέσω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Οι βουλευτές της συμπολίτευσης λειτουργούν σαν υποψήφιοι υπουργοί και όχι ως βουλευτές που υπηρετούν μια ανεξάρτητη εξουσία.

Ένας πρόεδρος απευθείας εκλεγμένος από τον λαό κατά τεκμήριο θα είναι λιγότερο εξαρτώμενος από τα μικροκομματικά συμφέροντα και πάνω από όλα υπόλογος στον λαό για τις πράξεις και τις παραλείψεις του. Και το σημαντικότερο, όταν οι πολίτες κληθούν να επιλέξουν κυβερνήτη, θα κρίνουν τα πρόσωπα και την ικανότητά τους να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, υπερβαίνοντας σε μεγάλο βαθμό τα κομματικά στερεότυπα.

Η ιστορία δεν χαρίζει τίποτα

Όταν κάποτε πιστέψουμε ως λαός πως ναι έχουμε τη δυνατότητα να επιβιώσουμε μέσα από την δική μας προσπάθεια, το δικό μας ταλέντο, την δική μας αντοχή, τη δική μας αποφασιστικότητα και τη δική μας αποστροφή προς καθετί ψεύτικο, τότε θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί εάν η μεγάλη πλειοψηφία επέλεγε τη λευκή ψήφο για να διαδηλώσει την αντίθεσή της στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Τότε απλά θα έχουμε κατανοήσει πως το σημερινό παλαιό και σαθρό πολιτικό οικοδόμημα θα έχει καταρρεύσει. Τότε θα έχει έρθει η ώρα μέσα από την κάλπη να στηθεί κάτι νέο στη θέση του.

Ελπίζω η Ελλάδα κάποτε να ταρακουνηθεί τόσο όσο χρειάζεται για να ξυπνήσει. Ο προορισμός της θα είναι πάντα εκεί και θα περιμένει. Σίγουρα η ιστορία της κάθε χώρας δεν χαρίζει τίποτα σε κανέναν. Οι ώρες, οι ημέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, οι δεκαετίες και οι αιώνες περνούν, αναγνωρίζοντας μόνο ό,τι πραγματικά αξίζει. Και είναι σίγουρο πως η ιστορία της Ελλάδας θα καταγράψει ως γεγονός τεράστιας σημασίας για το μέλλον, μια “Λευκή Επανάσταση” με σκοπό την μετάβαση στο πολίτευμα της Προεδρικής Δημοκρατίας.

Δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε τι θα γίνει μετά. Αρκεί να καταλάβουμε πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλη διαθέσιμη διέξοδος. Αρκεί να πιστέψουμε πως οι δυνατότητες μας είναι τεράστιες και σημερινή τους σπατάλη θλιβερή. Αρκεί να θελήσουμε να κτίσουμε κάτι νέο πάνω στα ερείπια που δυστυχώς σήμερα έχουμε κληρονομήσει. Αρκεί να αγαπήσουμε ξανά την χώρα μας και τη συλλογική ψυχή μας.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση