Κάτι πιο θερμό από το μακεδονικό

Ίσως, αν στείλει γεωτρύπανο η Άγκυρα κοντά στο Καστελόριζο, όπως φοβούνται διπλωματικές πηγές, απαντηθεί το ερώτημα στην πράξη

Οι παράνομες γεωτρήσεις που προετοιμάζονται από τον τουρκικό «Πορθητή» στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου δεν εξάπτουν τα πάθη στο εσωτερικό της χώρας μας. Κάθε φορά που ένας Ευρωπαίος, από τον Τουσκ μέχρι τον Γιούνκερ, διακηρύττει τη στήριξη των Βρυξελλών στη Λευκωσία (αποκλειστικά ρητορική για την ώρα και για το ορατό μέλλον) εκπέμπεται και ένα αυστηρό μήνυμα από την Αθήνα με -σπάνια για τα δεδομένα μας- διακομματική συναίνεση. Κατά τα άλλα, σιωπή. Ούτε λαϊκή αντίδραση υπάρχει, ούτε δημόσιος διάλογος γίνεται, ούτε η Βουλή ασχολείται. Κάπως σαν να μη μας αφορά - όχι πάντως όσο μας αφορούσε η συμφωνία των Πρεσπών που συγκλόνισε τη χώρα και επηρεάζει ακόμη την πολιτική πραγματικότητα και τη συλλογική αντίληψη για το εθνικό παρόν και μέλλον.

Αλήθεια, δεν μας αφορά; Για όσους ενδιαφέρονται για τη διπλωματία είναι σαφές ότι η Άγκυρα, προκαλώντας ένταση στην κυπριακή ΑΟΖ, επιδιώκει μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση για κυπριακό, ενεργειακά και ελληνοτουρκικά. Και, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται για ένα θερμό καλοκαίρι. Η συζήτηση για την ανανέωση της θητείας της ειρηνευτικής δύναμης στην Κύπρο, της οποίας την κατάργηση σταθερά επιδιώκει η Τουρκία, μπορεί να αποτελέσει την κατάλληλη αφορμή για τη βίαιη έναρξη ενός συνολικού διαλόγου.

Μήπως το κυπριακό μάς αφορά περισσότερο από το μακεδονικό; Ο Ρ.Τ. Ερντογάν αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες λόγω της οριακής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η τουρκική οικονομία, εξαρτημένος απολύτως από την Ουάσιγκτον για την αποφυγή της χρεοκοπίας, στην ομηρεία των εθνικιστών για την επιβίωση της κυβέρνησής του και με την επανάληψη των εκλογών στην Κωνσταντινούπολη να σηματοδοτεί τον εκνευρισμό του για την πολιτική αποδυνάμωσή του. Ο αυταρχικός και απρόβλεπτος ηγέτης της Τουρκίας χρειάζεται οπωσδήποτε μια νίκη για να ανακάμψει. Και η ικανοποίηση του διαχρονικού στόχου της συναπόφασης και συνδιαχείρισης του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου γίνεται για αυτόν επιτακτική ανάγκη.


Ο ΟΗΕ αντέδρασε πολύ ευγενικά στην τουρκική πρόκληση, η ΕΕ θύμωσε αλλά δεν έχει κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας οπότε γαβγίζει και δεν δαγκώνει, το ΝΑΤΟ δεν απάντησε δημόσια στο αίτημα της Άγκυρας για συνδρομή στις παράνομες γεωτρήσεις, ΗΠΑ και Βρετανία δεν έδειξαν ταραχή και στο μεταξύ ο Ερντογάν κρατά τα κλειδιά του προσφυγικού-μεταναστευτικού, σε σχέση με τις ροές προς τη Δύση.

Μήπως η Τουρκία θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει περισσότερο από τη Βόρεια Μακεδονία; Μήπως επείγει η διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής για τα ελληνοτουρκικά στη βάση της νέας συνθήκης που δημιουργείται με την απομάκρυνση της Αγκυρας από την ΕΕ και της ΕΕ από την Άγκυρα, με την εγκατάσταση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ως κορυφαίας πρόκλησης των επόμενων δεκαετιών, με την εμπλοκή πανίσχυρων ξένων εταιρειών στην ενεργειακή σκακιέρα της ανατολικής Μεσογείου και με την παγίωση της αντιδημοκρατικής στροφής του καθεστώτος Ερντογάν;

Είναι αστείο και να τίθεται ως ερώτημα, με βάση τα πληθυσμιακά δεδομένα των δύο χωρών. Είναι όμως σοβαρό με δεδομένο το πάθος που δείξαμε για το μακεδονικό, σαν να δέχθηκε απειλή η εθνική μας υπόσταση, και με φανερή την άγνοια κινδύνου για όσα έρχονται από ανατολικά. Ίσως, αν στείλει γεωτρύπανο η Άγκυρα κοντά στο Καστελόριζο, όπως φοβούνται διπλωματικές πηγές, απαντηθεί το ερώτημα στην πράξη - γρήγορα και εύκολα, χωρίς αμφισημίες.

Αγγελική Σπανού
AthensVoice


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση