Η θρησκευτική συνείδηση και η «σταυροφορία» της Νέας Τάξης Πραγμάτων

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά

Eίναι πρόδηλο, ως συνάγεται από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, ότι η Εκκλησία συνιστά ένα θεοΐδρυτο καθίδρυμα και αποτελεί μυστήριο «σώμα» και «πλήρωμα» του Χριστού, ο οποίος αποτελεί και την Κεφαλή της Εκκλησίας μας. Τούτο δε αποτυπώνεται ευγλώττως και εις την προμετωπίδα του ελλαδικού Συντάγματος: «Εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος».

Ως εκ τούτου, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 του Συντάγματός μας, όπου γίνεται μνεία περί της «Κρατούσας Θρησκείας», υποδηλώνεται ότι το Σύνταγμά μας φέρει αμιγώς ορθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα, διότι η συμβολή της Εκκλησίας μας καθίσταται καταλυτική στη συντήρηση και την επιβίωση του ελληνικού έθνους μας στη μακραίωνη Ιστορία του, συνιστά δομική σταθερά εις τη διάσωση και την εξέλιξη της εθνικής ταυτότητάς μας. Ως εκ τούτου, λοιπόν, καθίσταται αδύνατη η αλλότρια πρακτική της υιοθεσίας της «ουδετερόθρησκης» ρήτρας, διότι τούτο αντίκειται προδήλως στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συνταγματικής ιστορίας μας, τη στιγμή κατά την οποία, αφενός, εν Ελλάδι ουδέποτε υπήρξαν θρησκευτικοί πόλεμοι, αλλά ούτε και, αφετέρου, εμφιλοχωρεί σύγχυση στην κατά το Σύνταγμα σαφή διάκριση των εξουσιών κατ’ άρθρο 26 περί νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Εξάλλου, ήδη στο άρθρο 13 κατοχυρώνεται ρητώς το απαραβίαστο της θρησκευτικής συνειδήσεως.


Αρα, λοιπόν, το Σύνταγμα έχει ήδη οριοθετήσει εξ ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας, επομένως διατί εγείρεται σήμερον και δη εις τους χαλεπούς καιρούς της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως δήθεν το θέμα αυτό; Ωσαύτως, διατί τέτοια παραπληροφόρηση από την κρατική τηλεόραση, η οποία έχει καταστεί απροσχημάτιστα μέσο φαιάς προπαγάνδας της σημερινής κυβερνήσεως, η οποία, λίαν παρανόμως, ανέφερε διά «ξαναστήσιμο» του «διχαστικού» σταυρού στη Λέσβο; Μήπως η Ελλάς έχει καταληφθεί ερήμην των Ενόπλων Δυνάμεων ή πραξικοπηματικά, ωσεί παρόντων των δημοκρατικών θεσμών, από συλλογικότητες οι οποίες ποδηγετούνται ευθέως από εξωθεσμικά παράκεντρα, η βούληση των οποίων διαχέεται και εκ της Βουλής;

Ο όρος διχαστικός σταυρός, πέραν ότι αντιβαίνει στο Σύνταγμα, συνάμα συνιστά καθύβριση θρησκεύματος κατ’ άρθρο 199 του Ποινικού Κώδικα, πέραν του γεγονότος ότι εμπίπτει στον νόμο περί ρατσισμού 4285/2014 (άρθρο 1), διότι διακρίνει τους πολίτες με βάση το θρήσκευμά τους, ενώ ταυτόχρονα φαλκιδεύει το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης του θρησκεύειν, χαρακτηρίζοντας το ιερό σύμβολο της πίστης, ήτοι τον σταυρό, «διχαστικό».

Η «σταυροφορία» της Νέας Τάξης Πραγμάτων επελαύνει. Αναλογιστείτε, αν συνέβαινε το αυτό διά κάποιο άλλο εν Ελλάδι θρήσκευμα, τα γνωστά έμμισθα φερέφωνα θα κατέκριναν τα ΜΜΕ διά φασισμό, μη ανοχή στο διαφορετικό, άρα κατάφωρη μεροληψία, καθώς επίσης και για δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση