Με δόγμα BlitzKrieg το Μαξίμου προς τις εκλογές

Η χειμερινή επικοινωνιακή αντεπίθεση του Μαξίμου: «γιουρούσι και ό,τι μείνει»

Γράφει ο Νίκος Γεωργιάδης

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν σπούδασε «Τεχνικές Πολέμου» στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου και φοίτησε. Ούτε σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του σημείωμα μελέτησε τα κείμενα του Κλάουζεβιτς, ιδιαίτερα εκείνα που αναδημοσιεύθηκαν τη δεκαετία του ’70 από τον εκδοτικό οίκο Champs Libres με αιχμή τις στρατιωτικές καμπάνιες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Προφανώς και δεν εντρύφησε στις τακτικές που ακολούθησε ο στρατηγός Γκουντέριαν εισβάλλοντας από το Βέλγιο στη Γαλλία στον 2ο Πόλεμο.

Το δόγμα «ανοίγουμε μέτωπα για τα μέτωπα» κυριάρχησε στα υπόγεια του Μαξίμου.

Ωστόσο κάποιοι ως φαίνεται του ενεχείρισαν κάποια μελέτη προσαρμοσμένη στα ελληνικά δεδομένα και την υπαρκτή κατάσταση του πολιτικού προσκηνίου (και παρασκηνίου) στην Ελλάδα. Ουδεμία σχέση με την «Τέχνη του Πολέμου», λοιπόν. Εύρωστη σχέση, ωστόσο, με την πάγια τακτική «γιουρούσι και ό,τι μείνει». Κάτι σαν την επιλογή του Δράμαλη. Το δόγμα «ανοίγουμε μέτωπα για τα μέτωπα» κυριάρχησε στα υπόγεια του Μαξίμου.


Αρχίζουμε με την Novartis, δημιουργούμε κλίμα και στέλνουμε (για άλλο θέμα) τον Παπαντωνίου στον Κορυδαλλό, ενώ προβάλλουμε την υπόθεση Σάλλα για γαρνιτούρα τη στιγμή που πλασάρουμε τη συμφωνία με τον Ιερώνυμο, έχοντας καρφωμένο το βλέμμα στο ραντεβού με τον Πούτιν και λίγες ημέρες αργότερα με τον Ερντογάν. Όλα αυτά με μία overdose από συντάξεις (που δεν θα περικοπούν), στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις και ορισμένες πάλι στοχευμένες παροχές. Υπό το πρίσμα αυτής της λογικής παρεισφρέει στην πολιτική πραγματικότητα η υπόθεση του εμφυλίου στην Εισαγγελία Διαφθοράς, πρωτάκουστο και αυτό, με την κόντρα των δύο κυριών, Ράικου και Τουλουπάκη, η οποία παραπέμπει ευθέως στη διαμάχη μεταξύ Καραμανλικών και Συριζαίων στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ή, αν το προτιμάτε, μεταξύ Παπαγγελόπουλου και Καλογήρου.

Το κερασάκι στην τούρτα αυτής της δαιδαλώδους τακτικής είναι η Συνταγματική Αναθεώρηση. Στο βάθος της εικόνας, σε φόντο μουντό και θυελλώδες, η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη σκιαμαχία Κοτζιά - Καμμένου. Λίγο αριστερότερα σε μία γωνία του ταμπλό μία κάλπη με τρεις μήνες - ημερομηνίες. Φλεβάρης, Μάιος και Οκτώβριος (2019). Αυτός ο αχταρμάς αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο σχεδιάζεται η αποκαλούμενη και χειμερινή επικοινωνιακή αντεπίθεση του Μαξίμου η οποία σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες αρχίζει στις αρχές Δεκεμβρίου, αμέσως μετά το deal με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο για τις συντάξεις, τα αντίμετρα, τις παροχές και τον δημοσιονομικό χώρο που αποτελεί πλέον τον νέο οικονομικό και πολιτικό όρο με τον οποίο εμπλουτίστηκε το καθημερινό λεξιλόγιο του μέσου Έλληνα. Η χειμερινή αυτή αντεπίθεση του Μαξίμου θα διαρκέσει τρεις μήνες και θα ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο.

Στόχος των κυβερνητικών αναλυτών η σταθεροποίηση της δημοσκοπικής διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ στις 4 ποσοστιαίες μονάδες.

Ο σχεδιασμός και η διαμόρφωση του προφίλ αυτής της τακτικής παραπέμπει σε ένα χαώδες BlitzΚrieg. Στόχος των κυβερνητικών αναλυτών η σταθεροποίηση της δημοσκοπικής διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ στις 4 ποσοστιαίες μονάδες. Οι δημοσκοπήσεις που θα διεξαχθούν από το Μαξίμου περί τα τέλη Φεβρουαρίου θα συμβάλουν στη λήψη της τελικής απόφασης από τον Αλέξη Τσίπρα για την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Δηλαδή, το εάν η κάλπη θα στηθεί πριν την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αν θα επιλεγούν τριπλές εκλογές των Μάιο, ή αν θα εξαντληθούν τα συνταγματικά περιθώρια έτσι ώστε οι εκλογές να διεξαχθούν τη δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου.

Το κλίμα που επικρατεί στο Μαξίμου θυμίζει λίγο «Πυρετό το Σαββατόβραδο». Επί της ουσίας επιχειρείται η πλήρης αποδόμηση του συστήματος με λογική 4ης Διεθνούς (αποσταθεροποίηση εκ των έσω), χωρίς όμως σχέδιο αναδόμησης. Σε αυτό το σημείο οικοδομείται το προφίλ της «μεγάλης συμμαχίας της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας - Αριστεράς» η οποία στήνεται επάνω στο πολιτικό πτώμα του γερμανικού SDP, του ανύπαρκτου και δομικά γαλλικού σοσιαλισμού, του ιταλικού Κέντρου που πάσχει από αναπνευστική δυσχέρεια. Επιχειρείται δε και ένα είδους φλερτ με τον ισπανό Σάντσεθ, ο οποίος δεν βλέπει με καλό μάτι αυτή τη διαδικασία (τουλάχιστον προς το παρόν). Όλα τα παραπάνω διαλύουν ψυχολογικά τη Φώφη Γεννηματά την οποία κανείς πλέον δεν προσκαλεί στα ευρωπαϊκά πολιτικά γκαλά, αλλά τα νεύρα της προέδρου του ΚΙΝΑΛ προφανώς και δεν απασχολούν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Άρα μικρό το κακό.

Μόνον που αυτή η σοσιαλδημοκρατική - αριστεροσοσιαλιστική πιρουέτα πρέπει να αφήνει ασυγκίνητους τους συνηθισμένους πια και ψυλλιασμένους έλληνες μικρομεσαίους. Τουλάχιστον δεν έχει αποτυπωθεί στατιστικά ένα πειστικό πολιτικό ρεύμα.

Στη Δεξιά παρατηρούνται σοβαρά προβλήματα ως προς τα «πολιτικά κουφώματα» της πολυεπίπεδης πολυκατοικίας

Αντίθετα στη Δεξιά παρατηρούνται σοβαρά προβλήματα ως προς τα «πολιτικά κουφώματα» της πολυεπίπεδης πολυκατοικίας. Δεν έφθανε η καταλυτική για τα πράγματα συμμαχία του Κυριάκου Βελόπουλου με τον Φαήλο Κρανιδιώτη, η οποία έπεται της κίνησης Μπαλτάκου - Δημήτρη Καμμένου, έχουμε τώρα στα κεντροδεξιά και την κίνηση Αντώναρου η οποία φιλοδοξεί να διαδραματίσει και εκλογικό ρόλο. «Αναμένουμε τους δυσαρεστημένους δεξιούς» (Καραμανλικούς θέλει να πει, αλλά δεν το διατυπώνει ευθαρσώς). Όσο για τον ίδιο τον Καραμανλή εκφράζεται με γρίφους. Είναι δύσκολη η θέση του και ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί.

Όταν, λοιπόν, ο Μίμης Ανδρουλάκης δηλώνει με στόμφο «Ο Τσίπρας παίζει μόνος του μπάλα, αλλά το ζήτημα είναι να βλέπει δίχτυα» κάτι πρέπει να ξέρει. Βεβαίως ο πρωταρχικός του στόχος είναι η προώθηση του νέου του βιβλίου και όχι η στρατηγική του πρωθυπουργού, αλλά ο Μίμης θήτευσε στα έδρανα της τάξης όπου δίδασκε ο Φλωράκης. Άρα κάτι ξέρει παραπάνω. Ο Κοτζιάς, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, δεν κατάφερε να διασφαλίσει τη συμμετοχή του σε αυτό το «σεμινάριο» και ιδού τα αποτελέσματα.

Τι θέλει να πει, λοιπόν, ο Μίμης Ανδρουλάκης. Πως ο Τσίπρας είναι καλός ντριπλαδόρος; Πως κινείται στη «Μεσαία Γραμμή» καθηλώνοντας τον Μητσοτάκη σε άμυνα; Πως στην πλάτη της φανέλας του έχει το νούμερο 9, αλλά είναι άσφαιρος όταν φθάνει στην τελική προσπάθεια; Πως δεν έχει ικανό συμπαίκτη για να του πασάρει την κρίσιμη στιγμή;

Να υποθέσουμε πως οι εγκέφαλοι που υιοθέτησαν το δόγμα BlitzKrieg για τη χειμερινή εφόρμηση του Μαξίμου αντιλήφθηκαν πως είναι δυνατόν να επαναληφθεί το αδιανόητο, όπως τότε στο ανατολικό γαλλικό μέτωπο επί της γραμμής Μαζινό. Όταν ανέμεναν τα γερμανικά τανκς από μπροστά, αλλά αιφνιδίως τα είδαν να τους σημαδεύουν από πίσω. Μήπως τελικά η σχολή «γιουρούσι - αχταρμάς» ταιριάζει στην ψυχολογία του μεταμνημονιακού έλληνα αριστεροδεξιού μικρομεσαίου; Οι δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου θα είναι κομβικής σημασίας. Μέχρι τότε το θέαμα θα είναι διασκεδαστικό. Θα έχουμε και υποψήφιο δήμαρχο για την Αθήνα «που δεν ξέρει να χάνει». Να κερδίζει ξέρει;

AthensVoice


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση