Θα πει «αντίο» η Μέρκελ πριν τις ευρωεκλογές;

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Μετά τον «καυτό» πολιτικά Οκτώβρη, στη διάρκεια του οποίου στήθηκαν κάλπες σε δύο από τα σημαντικότερα και πολυπληθέστερα κρατίδια της Γερμανίας, τη Βαυαρία και την Έσση, το επόμενο εκλογικό ραντεβού απέχει επτά μήνες και είναι στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου. Αρκεί, άραγε, αυτό το διάστημα, για να επουλώσουν οι τρεις εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού του Βερολίνου τις βαθιές πληγές που άφησαν οι δύο αναμετρήσεις στο σώμα τους; Ή, αντιθέτως, πρέπει να περιμένουμε δραματικές πολιτικές εξελίξεις στη διάρκεια αυτού του επταμήνου;

Το ερώτημα είναι κρίσιμο όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Εξάλλου, το ειδικό βάρος της χώρας είναι τέτοιο -στη νέα Ευρωβουλή θα εκπροσωπείται με 96 σε σύνολο 705 μελών- ώστε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαΐου μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τη συνολική αλλαγή του ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού. Με άλλα λόγια: Ένα αποτέλεσμα αντίστοιχο αυτών της Βαυαρίας και της Έσσης μπορεί να αφαιρέσει από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές την δεύτερη θέση, αλλά και να αποδυναμώσει σε μεγάλο βαθμό το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ενισχύοντας παράλληλα τις ομάδες της Ακροδεξιάς και των Πρασίνων.

Δημοσκοπήσεις-φωτιά

Η αλήθεια δε είναι ότι οι δημοσκοπήσεις σε πανεθνικό επίπεδο δείχνουν ότι αυτό ακριβώς πρόκειται να συμβεί. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη, για του λόγου το αληθές, η Ένωση Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) υποχωρεί στο 24%, νιώθοντας πια την καυτή ανάσα των Πρασίνων, που έχουν εκτιναχθεί στο 20%. Όσο για τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), συνεχίζουν την πτώση χωρίς... φρένο, βλέποντας το ποσοστό τους να βρίσκεται μόλις στο 15%, φέρνοντάς τους κάτω και από την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), που αναρριχάται στο 16%.


Το διακύβευμα είναι, προφανώς, τεράστιο και δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια για τα μικροπολιτικά παιχνίδια που ορισμένοι έχουν στο μυαλό τους. Όπως, για παράδειγμα, αυτοί που σκέφτονται ότι θα ήταν ενδεχομένως καλό να αφεθούν οι Γερμανοί να... εκτονωθούν στις ευρωεκλογές και στη συνέχεια να γίνουν οι απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις και η προσπάθεια αντιστροφής του κλίματος, στα δύο και πλέον χρόνια που θα απομένουν μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, το φθινόπωρο του 2021. Πολύ απλά, διότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την επιλογή να θυσιαστεί η Ευρώπη προς όφελος της επιβίωσης των δύο εταίρων του παραδοσιακού δικομματισμού στη Γερμανία.

Τα μεγάλα διλήμματα

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι εξελίξεις είναι πιθανό να προηγηθούν των ευρωεκλογών. Πρώτος σταθμός εκτιμάται από πολλούς αναλυτές ότι θα είναι το συνέδριο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί στο Αμβούργο στις 7 και 8 Δεκεμβρίου. Εκεί, δεν αποκλείεται η Αγκελα Μέρκελ να βρεθεί προ εκπλήξεων, που φτάνουν μέχρι και στη μη επανεκλογή της στην ηγεσία. Εξάλλου, οι «αντάρτες» έχουν κάνει ήδη την πρώτη επιτυχημένη τους... πρόβα, όταν πριν μερικές εβδομάδες καταψήφισαν τον εκλεκτό της πάλαι ποτέ «σιδηράς καγκελαρίου» για τη θέση του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της CDU.

Για το SPD η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη. Διότι αν για την CDU υπάρχει η ελπίδα μια ανατροπή σε επίπεδο ηγεσίας να φέρει και την εκλογική ανάκαμψη, οι Σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι ανάλογο. Για την ακρίβεια, όσο περνά ο καιρός και προτού η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη, μπροστά τους διαφαίνεται μία επιλογή που παίρνει τα χαρακτηριστικά μονόδρομου: Η αποχώρηση από την κυβέρνηση, προκειμένου να σώσουν οτιδήποτε πλέον κι αν σώζεται, όπως υπονόησε χθες και η πρόεδρος του κόμματος, Αντρέα Νάλες, δίνοντας περιθώριο ως το φθινόπωρο του 2019. Σε αυτή δε την περίπτωση, όπως τουλάχιστον έχει ξεκαθαρίσει η Μέρκελ, οι νέες εκλογές θα είναι ουσιαστικά αναπόφευκτες.

Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πλήξουμε το επόμενο διάστημα από τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση