Αυτόφωρη... ανοησία

Οι πολιτικοί δεν πρέπει να κάνουν κατάχρηση αναχρονιστικών τυποκτόνων διατάξεων

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Καταρχάς, για να μην ξεχνιόμαστε: Το Αυτόφωρο στα αδικήματα Τύπου δεν το έφερε η σημερινή κυβέρνηση, η οποία βεβαίως μπορεί να νομίζει ότι βολεύεται από την εν λόγω διάταξη του ποινικού κώδικα, όπως και πολλές προηγούμενες, ειδικά στην περίοδο του Μνημονίου. Επομένως, τα κροκοδείλια δάκρυα και οι επικλήσεις της συνταγματικής νομιμότητας από τους προκατόχους της εξουσίας ας λείπουν. Γιατί απλά τους γελοιοποιούν ακόμη περισσότερο στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Επιπλέον, ας το πάρουν χαμπάρι οι εκάστοτε κυβερνώντες. Στις δημοκρατίες οι δημοσιογράφοι δεν φιμώνονται με διώξεις και φυλακίσεις. Τζάμπα διαφήμιση τους κάνουν και δεν το έχουν καταλάβει. Νομίζουν ότι τους δυσκολεύουν τη ζωή, αλλά στην πράξη τούς βοηθούν να ακουστούν περισσότερο.

Ασφαλώς και η έννοια του Αυτοφώρου δεν εξυπηρετεί καμία νομική λογική στην, κακή έστω, λειτουργία των ΜΜΕ. Τα όποια εγκλήματα είναι διαρκή και δεν κυνηγάς τον δημοσιογράφο από πίσω, όπως τον δολοφόνο με το χασαπομάχαιρο, μη τυχόν ξεφύγει και πάρει κι άλλους δέκα στο διάβα του. Σε μια χώρα, βεβαίως, όπου η λειτουργία των δικαστηρίων είναι εξόχως προβληματική και η δικαιοσύνη απονέμεται… μετά Χριστόν, ο πολίτης πρέπει να προστατευθεί από κακόβουλες επιθέσεις. Έστω και αν είναι βουλευτής ή υπουργός που καλύπτεται από ασυλία έναντι των κοινών θνητών, και των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων.

Προς την κατεύθυνση αυτή η σημερινή κυβέρνηση έκανε ένα βήμα, δίνοντας την ευκαιρία στα μέσα ενημέρωσης μιας «άμεσης επανόρθωσης του θιγόμενου», εφόσον βεβαίως αυτός το αξιώσει με εξώδικο, προτού περάσουμε στο στάδιο άλλων απαιτήσεων διά της νομικής οδού. Το πρόβλημα είναι ότι, αν τελικά ο θιγόμενος δεν ικανοποιηθεί και αποφασίσει να κινήσει αγωγές ή μηνύσεις, το πιθανότερο είναι ότι μέχρι αυτές να τελεσιδικήσουν τα αδικήματα θα έχουν παραγραφεί (τριετία σε ό,τι αφορά τις εφημερίδες). Αφήστε που η υπόθεση θα έχει ξεχαστεί, ενώ το στίγμα θα έχει μείνει…


Υπάρχει, επομένως, ανάγκη μιας αυστηρά καθορισμένης πρόνοιας που θα κατοχυρώνει νομικά το δικαίωμα άμυνας του πολίτη στη συκοφαντική δυσφήμηση. Αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι το Αυτόφωρο, που στην προκειμένη περίπτωση εξελίσσεται σε παρωδία με… παρέλαση αλληλέγγυων επισκεπτών, ηρωικές παράτες και άλλα τέτοια γραφικά.

Ξαναλέω, λοιπόν: Οι πολιτικοί πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και να μην κάνουν κατάχρηση αναχρονιστικών τυποκτόνων διατάξεων. Γιατί δεν ξεφορτώνεσαι τους δημοσιογράφους προσπαθώντας να τους βάλεις φυλακή. Ας κυνηγήσουν καλύτερα τα μεγάλα συμφέροντα που συχνά πυκνά κρύβονται από πίσω. Τους επιχειρηματίες μιντιάρχες και τα μεγάλα αφεντικά του Τύπου. Και αυτοί καταλαβαίνουν μονάχα έναν νόμο: τον νόμο του χρήματος...

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση