Ψυχολογική συμβολή της ορθόδοξης πίστης
Ο ρόλος της Εκκλησίας στη διατήρηση της αισιοδοξίας των πολιτών έπειτα από τραγωδίες όπως στο Μάτι
Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Η Παναγία να μας βοηθήσει! Αυτή η ευχή συνοδεύει τον λαό μας διαχρονικά. Οι άνθρωποι που υποφέρουν και αναζητούν την άνωθεν βοήθεια, απογοητευμένοι από την επίγεια απανθρωπιά, τη Θεοτόκο παρακαλούν για βοήθεια. Αυτή την ευχή έκαναν πάντα οι Ελληνες στις δύσκολες περιστάσεις, από την Άλωση της Πόλης έως τον πόλεμο του ‘40. Αυτό έλεγαν προσφάτως και τα θύματα της φονικής πυρκαγιάς στην Αττική, καθώς και οι συγγενείς των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας.
Ή, μήπως, στο άκουσμα της είδησης για την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών όλοι δεν σκεφτήκαμε τη συμβολή της Παναγίας;
Ο τόπος αυτός έζησε, στάθηκε όρθιος και, παρά τις εθνικές τραγωδίες που μας βρήκαν, επιβίωσε. Ας ελπίσουμε ότι έτσι θα γίνει και τώρα, παρότι το μέλλον μοιάζει μαύρο και αβέβαιο, και, κυρίως, ότι αυτό θα γίνει στο Μάτι και σε όλες της περιοχές που πρόσφατα χτυπήθηκαν από τις φυσικές καταστροφές τις οποίες επέτεινε η κρατική ανικανότητα.
Τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης η θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων «ξύπνησε» και επανήλθε. Οι ναοί γέμισαν, τα προσκυνήματα κατακλύστηκαν από πιστούς, οι επισκέψεις σε μοναστήρια αυξήθηκαν. Ορισμένοι πριν από λίγα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι αυτές οι συμπεριφορές συνιστούν «οπισθοδρόμηση». Η πράξη όμως απέδειξε ότι η θρησκευτικότητα ενός λαού δεν σχετίζεται με «προοδευτικές» ή «οπισθοδρομικές» επιλογές, αλλά με τις ανάγκες και τις ελπίδες που δημιουργεί κάθε εποχή.
Στα τελευταία χρόνια της ισοπέδωσης των πάντων η μόνη σταθερά είναι η πίστη. Εκεί βρίσκουν οι Έλληνες τη μόνη ελπίδα, όπως έκαναν το ‘21 ή τα φριχτά χρόνια της Κατοχής. Οχι μόνο οπισθοδρόμηση δεν είναι, λοιπόν, η πίστη, αλλά μάλλον είναι η μόνη λύση κάθε ανθρώπου που προσπαθεί να μην πέσει στην απελπισία.
Στον τόπο μας πρόσφατα κηδέψαμε τους νεκρούς των πυρκαγιών. Θρηνήσαμε τα τελευταία χρόνια χιλιάδες νεκρούς, που αυτοκτόνησαν γιατί έχασαν κάθε ελπίδα. Κλαίμε κάθε μέρα νεκρούς από τροχαία. Ο πόνος είναι μεγάλος και συσσωρευμένος. Ας μην υποτιμά, λοιπόν, κανείς τη συμβολή της Ορθοδοξίας στην επιβίωση του λαού μας. Και, κυρίως, προσοχή: Αυτή η συμβολή δεν αφορά μόνο τα συσσίτια και τη βοήθεια μέσω διάφορων ιδρυμάτων. Είναι απείρως σημαντικότερες η διατήρηση της αισιοδοξίας και η ενδυνάμωση μέσω της πίστης για να ξεπεραστεί και αυτή η μεγάλη δυσκολία. Η πνευματική στήριξη. Ποιος νομίζετε ότι στηρίζει τους συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι; Οι παπάδες, φυσικά. Αυτοί ανέλαβαν τον δύσκολο ρόλο να τους στηρίξουν και να τους πείσουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι είναι στην αγκαλιά του Θεού.
Ο ορθόδοξος τρόπος ζωής επιβάλλει τη λιτότητα και την εγκράτεια. Όποιος πράγματι ζει έτσι μπορεί πολύ πιο εύκολα να τα βγάλει πέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μοναστήρια μας μέσω αυτού του λιτού βίου επιβίωσαν από χίλια μύρια δεινά (ακόμα και από επιδρομές πειρατών και άλλων κατακτητών). Ωστόσο, αυτός ο τρόπος ζωής (που προτείνει η Εκκλησία) ας μη γίνει άλλοθι για την επιβολή σκληρών και ανάλγητων μέτρων. Άλλο πράγμα είναι η κατ’ επιλογή λιτή ζωή και άλλο η αναγκαστική επιβολή της για να θησαυρίζουν οι τράπεζες και τα συμφέροντα.
Οι χριστιανοί, λοιπόν, έχουν έναν οδηγό ζωής που ξεπερνά κάθε είδους υλιστικούς περιορισμούς. Αρκεί να μπορούν πράγματι να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο και να το θέλουν. Η πράξη έχει δείξει ότι είναι λίγοι αυτοί που τα καταφέρνουν. Ακόμα όμως κι αυτοί που «λοξοδρομούν» έχουν βάσιμους λόγους να μην απελπίζονται. Η βοήθεια του Θεού δεν είναι μια ψυχολογική ανάγκη, αλλά μια πραγματικότητα για όσους αληθινά πιστεύουν.
Ο Χριστός και οι πατέρες της Εκκλησίας έχουν περιγράψει ακόμα και αυτές τις καταστάσεις που ζούμε σήμερα. Τι σοφότερο από την παραβολή του άφρονος πλουσίου; Αυτού που θησαύριζε μια ζωή και, όταν αποφάσισε να απολαύσει τα αγαθά που συγκέντρωσε, πέθανε; Σκεφτείτε επίσης αυτούς που έχτιζαν στην άμμο (κλείνοντας τις παραλίες) και ήρθε μια φωτιά να τους τα κάψει όλα. Ας μη γίνουμε όμηροι της ματαιότητας! Σε αυτή τη ζωή πρώτο ζητούμενο θα πρέπει να είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Χωρίς αυτήν δεν έχουμε τίποτα. Ας μας βοηθήσει η Παναγία μας σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο. Χρόνια πολλά!
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...