Βολεύουν οι Ρώσοι «κατάσκοποι» (τον ΣΥΡΙΖΑ)

Εδώ και έξι σεζόν στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο FOX κάνει θραύση το σίριαλ «The Americans». Ο κορμός του σεναρίου περιγράφει τις περιπέτειες δύο πρακτόρων της KGB, που υποδυόμενοι τους παντρεμένους Αμερικανούς έχουν «φυτευτεί» από τη Μόσχα στα προάστια της Ουάσινγκτον αναλαμβάνοντας επικίνδυνες κατασκοπικές αποστολές για χάρη της «μαμάς Ρωσίας». Ένα αντίστοιχο –όχι βέβαια τόσο… καλογραμμένο, αλλά πολύ «βολικό» πολιτικά– σίριαλ εξελίσσεται τις τελευταίες 15 ημέρες στην ελληνική πολιτική επικαιρότητα.

Όλα ξεκίνησαν από όταν η εφημερίδα «Καθημερινή» αποκάλυψε ότι η Αθήνα απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες και απαγόρευσε την είσοδο στην Ελλάδα άλλων δύο. Ο λόγος; Ότι και οι 4 ενεργούσαν παράνομα κατά της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Την ίδια ώρα ξεκινούσε (και συνεχίζεται μέχρι σήμερα) ένα γαϊτανάκι διαρροών για το ποιοι είναι οι κατάσκοποι και κυρίως τι ήθελαν να επιτύχουν. Η επίσημη κυβερνητική θέση όπως αυτή εκφράστηκε από τα χείλη του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου είναι ότι πράγματι διαπιστώθηκαν συμπεριφορές που αποσκοπούσαν στην εμπλοκή των Ρώσων διπλωματών αναφορικά με το ονοματολογικό των Σκοπίων.

Αρκεί η κυβερνητική επιβεβαίωση για να υιοθετήσει κάποιος a-priori –και σε ποια έκταση άραγε;– τα καταγγελλόμενα, ειδικά όταν η Μόσχα αρνείται μετ’ επιτάσεως τις κατηγορίες και εκδικείται την Αθήνα με το ίδιο νόμισμα;

Αν κάποιος περιμένει να δει ατράνταχτες αποδείξεις για το τι ακριβώς έχει συμβεί σε ένα διπλωματικό θρίλερ α-λά Τζέιμς Μποντ, γεμάτο κατασκόπους, απόπειρες χρηματισμού αξιωματούχων, ακόμη και βουλευτών όπως έγραψε φιλοκυβερνητικό έντυπο, απελάσεις και ποιος ξέρει τι άλλο, έχει εξωπραγματικές απαιτήσεις. Αντιθέτως, καθ’ όλα ρεαλιστικό είναι να σκεφτεί ο ίδιος άνθρωπος ότι τα Δυτικά Βαλκάνια βρίσκονται στο κέντρο του τριγώνου Ουάσινγκτον – Μόσχας – Αθήνας, με κάθε μία από τις «γωνίες» του γεωπολιτικού σχήματος να προσδοκά και να επιδιώκει την ικανοποίηση διαφορετικών συμφερόντων.

Ρωσικές φλύκταινες και αμερικάνικο come back

Είναι πασιφανές ότι η «φαεινή»(;) ιδέα του Αλέξη Τσίπρα να λύσει την 25ετή διένεξη της Ελλάδας με τα Σκόπια για το ονοματολογικό χάλασε τη… σούπα του Κρεμλίνου, που οσμιζόμενο λύση άρχισε να βγάζει φλύκταινες. Με τη συμπεφωνημένη αλλαγή του ονόματος της πΓΔΜ, τα Σκόπια αργά ή γρήγορα θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., και η Ρωσία βλέπει να χάνει κάθε έρεισμα στην περιοχή, μένοντας προς ώρας μόνο με τη Σερβία. Μία Σερβία, όμως, που περικυκλωμένη από χώρες που έχουν δεθεί στο άρμα της Ε.Ε. δέχεται πιέσεις να εναγκαλιστεί τη Δύση, εγκαταλείποντας τον σύμμαχο Πούτιν.

Αντίθετα, η αστερόεσσα μοιάζει να έχει βρει στην περιοχή έναν απρόσμενο σύμμαχο να την… ανεμίσει! Όταν στην έναρξη της πρωθυπουργικής του θητείας ο Αλέξης Τσίπρας κρατούσε το… χέρι του Παναγιώτη Λαφαζάνη και οι δύο πρώην σύντροφοι αναζητούσαν τη σωτηρία της πατρίδας στο «ξανθό γένος», ουδείς φανταζόταν την οβιδιακή μεταμόρφωση του πρώτου που ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Απλώς να θυμίσουμε ότι στην Ελλάδα πολλοί άκουσαν αλλά λίγοι έδωσαν σημασία στον Μάθιου Μνίμιτς που ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2017, είχε πει ότι βλέπει όχι μόνο «ευκαιρίες» για επανέναρξη των συνομιλιών Ελλάδας – ΠΓΔΜ αλλά και «πιθανές λύσεις». Ακόμη λιγότεροι έδωσαν σημασία όταν στα τέλη Νοέμβρη – αρχές Δεκέμβρη του 2017 έγινε (και δημόσια) εμφανής η πρόθεση του «θείου Σαμ» να επανενεργοποιηθεί στην περιοχή. Υψηλοί αξιωματούχοι στην Ουάσινγκτον έλεγαν, μάλιστα, επί λέξει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν «υψηλή προτεραιότητα για τις ΗΠΑ», με τους υπουργούς Εξωτερικών όχι μόνο των Σκοπίων, αλλά και της Αλβανίας, του Κοσσυφοπεδίου, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης να περνούν την ίδια περίοδο τις πύλες του Λευκού Οίκου για… briefing!

Πάντως, οι εν Ελλάδι πιο μυημένοι στα γεωπολιτικά-οικονομικά παίγνια δεν περίμεναν τα παραπάνω για να πειστούν ότι οι Αμερικανοί θα παρακολουθούν πλέον στενά ΚΑΘΕ εξέλιξη που λαμβάνει χώρα στην περιοχή και θα αποτελεί δυνητικό αγκάθι για τους σχεδιασμούς τους. Τρανό παράδειγμα η μεταβίβαση του 67% του Οργανισμού Λιμένα Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) σε κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει ο ομογενής εκ Ρωσίας επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης. Μήνες πριν η αποκρατικοποίηση πάρει σάρκα και οστά, οι ΗΠΑ μέσω δημοσιευμάτων, των διαρροών και δηλώσεων όπως του πρέσβη Τζέφρι Πάιατ έθεταν ανοιχτά αιχμές για τη διαφάνεια της συναλλαγής και την πηγή της χρηματοδότησης. Και αν ο ΟΛΘ χάθηκε, η Ουάσινγκτον δεν διανοείται ότι θα χάσει τα στοιχήματα της αποκρατικοποίησης των λιμανιών της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης, που ακολουθούν στη λίστα και θεωρούνται ζωτικής σημασίας για τα οικονομικά συμφέροντα του μεγάλου συμμάχου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Βούτυρο στο ψωμί και σημαία ευκαιρίας για το Μαξίμου

Ο τρίτος της γεωπολιτικής παρτίδας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, είναι ξεκάθαρο ότι είδε στα παραπάνω μία σημαία ευκαιρίας να αναρτάται στον ιστό του ραγισμένου πολιτικού καταρτιού της.

Με την κυβερνητική πλειοψηφία να συρρικνώνεται λόγω των χειρισμών της στο Σκοπιανό και τη Συμφωνία των Πρεσπών, τον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο να προβαίνει στην παγκόσμια πρωτοτυπία να μην αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση ΤΩΡΑ που υπέγραψε τη Συμφωνία αλλά να υπόσχεται ότι θα το κάνει όταν θα έρθει η συμφωνία στη Βουλή, και τα γκάλοπ να δείχνουν υψηλά ποσοστά λαϊκής δυσαρέσκειας και αντίθεσης στην παραχώρηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» στα Σκόπια, η υπόθεση κατασκοπίας έπεσε στην Ηρώδου Αττικού ως μάννα εξ ουρανού.

Ήδη από την προ συμφωνίας εποχή των συλλαλητηρίων, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης «έχτιζε» την άμυνά του πάνω στο μύθευμα ότι οι συμμετέχοντες στις λαοσυνάξεις είναι κατά βάσει ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία. Όταν, λοιπόν, οι αποκαλύψεις για τη δράση των 4 Ρώσων διπλωματών περιείχαν και την παράμετρο ότι η Μόσχα φέρεται να δωροδοκούσε αξιωματούχους, κληρικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πυροδοτούσαν τις λαϊκές αντιδράσεις και έτσι θα εμποδιζόταν η συμφωνία, η νέα επιχειρηματολογία ήταν έτοιμη: οι συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια δεν είναι αγνοί και άδολοι πατριώτες, αλλά υποκινούμενα πιόνια μιας κάστας συμφερόντων που θέλουν με κάθε τρόπο να ρίξουν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. από την εξουσία.

Η αλήθεια είναι ότι ενώ η παράμετρος της δωροδοκίας ήταν γνωστή από την πρώτη στιγμή που το θέμα βγήκε στον αφρό της επικαιρότητας, οι κυβερνητικοί δημοσιολόγοι δεν έσπευσαν να υιοθετήσουν άμεσα την εκδοχή περί πληρωμένων φωνασκούντων. Αρχίζουν να το ψελλίζουν τις τελευταίες ημέρες στελέχη, όπως ο διευθυντής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Ζαχαριάδης, που… υπέθεσε ότι «δίπλα στους φιλήσυχους και δημοκράτες πολίτες, οι οποίοι διαδήλωναν σε αυτές τις διαδηλώσεις, κάποιοι οι οποίοι δημιουργούσαν θόρυβο, ένταση, έλεγαν ακρότητες, μιλούσαν για προδοσίες, για εθνικές μειοδοσίες, ίσως να μην ήταν τόσο αγνοί πατριώτες, ίσως μερικοί από αυτούς να “τα έπαιρναν”».

Καλό το «παραμύθι», αλλά να βρούμε και τον… δράκο

Ανεξαρτήτως του πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση σε διπλωματικό επίπεδο (σ.σ. το ρωσικό ΥΠ.ΕΞ. διαμήνυσε ότι οι απελάσεις είναι αποτέλεσμα πιέσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα, το ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. ανταπάντησε ότι η Μόσχα δείχνει ασέβεια προς την Αθήνα, ενώ ακυρώθηκε και επισήμως η προγραμματιζόμενη επίσκεψη Λαβρόφ στην Ελλάδα) και βασισμένοι στα όσα –­πολύ λίγα–­ γνωρίζουμε επί της ουσίας, δεν θα αργήσει η στιγμή που η κυβέρνηση θα έρθει αντιμέτωπη με την υποχρέωση να διευκρινίσει όλα εκείνα τα σκοτεινά σημεία της αφήγησης που κατά το κοινώς λεγόμενο δεν «κολλάνε» με τη λογική. Γράφτηκε για παράδειγμα στον φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση Τύπο (βλ. «Documento» την προηγούμενη Κυριακή και «KONTRA News» την περασμένη Τετάρτη) για εξαγορά βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ. με «ταρίφα» που άγγιζε έως και το €1.000.000 ευρώ προκειμένου οι τελευταίοι να ρίξουν την κυβέρνηση!

Και γιατί –αναρωτιούνται οι «κακοπροαίρετοι»– προσεγγίστηκαν προς εξαγορά μόνο οι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ.; Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι όλοι τόσο ηθικοί που ουδείς σκέφτηκε έστω να τους βολιδοσκοπήσει; Ή μήπως οι ΑΝ.ΕΛ. έχουν γίνει βαρίδι και προσπαθούν οι μυθιστοριογράφοι να τους απαξιώσουν εντελώς; Υπονοείται, μήπως, κάτι για τον ένα και μοναδικό βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. που διαχώρισε τη θέση του και πλέον ακολουθεί αυτόνομη πορεία;

Επομένως, πολύ εύστοχα τονίζεται από τη Νέα Δημοκρατία πως «είναι απαράδεκτο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα η κυβέρνηση να αρκείται σε διαρροές και η μόνη πληροφόρηση που έχουν οι πολίτες και τα πολιτικά κόμματα να προκύπτει από πληροφορίες των ΜΜΕ και απροσδιόριστες πηγές. Η Ν.Δ. έχει ζητήσει από την κυβέρνηση να ενημερώσει τη Βουλή. Πόσο μάλλον όταν ορισμένα από τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση είχαν μέχρι πρότινος προνομιακές σχέσεις με στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.».

Σε κάθε περίπτωση, περίεργο είναι και το γεγονός πως μέχρι σήμερα δεν έχει συνεδριάσει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής ώστε να υπάρξει ενημέρωση. Τόσο περίεργο, που επιτρέπει ερμηνείες για το τι πραγματικά έχει συμβεί.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης υποστηρίζει ότι η αποκάλυψη έγινε από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, για αυτό και η απόφαση για απέλαση λήφθηκε άμεσα σε αντίθεση με το παρελθόν οπότε οι πληροφορίες έρχονταν από αλλού και η Ελλάδα περιοριζόταν σε συστάσεις.

Μα αν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, τέτοια που να μην μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει, γιατί από την κυβέρνηση δεν προχωρούν στις απαραίτητες ενέργειες; Ειδικά όταν υποστηρίζουν πως ο κοριός της ΕΥΠ έχει καταγράψει και συζητήσεις που εμπλέκουν και κορυφαίους επιχειρηματίες; Αλλά περιορίζονται να διαρρέουν μέσω δημοσιευμάτων πως «αν θα προχωρήσουν οι διαδικασίες δικαστικών διώξεων μια τέτοια εξέλιξη θα τίναζε στον αέρα τις ελληνορωσικές σχέσεις», ενώ την ίδια ώρα εξηγούν πως «η εμπλοκή τεσσάρων επιχειρηματικών παραγόντων που συνδέονται με το ρωσικό λόμπι στη διακίνηση μαύρου χρήματος τεκμηριώνεται με απόλυτο τρόπο, όπως επίσης και το πάρτι που στήθηκε με τη χρηματοδότηση διαφόρων Μητροπολιτών»;

Με συνταγή Novartis;

Η όλη υπόθεση αναδύει μία οσμή που προσομοιάζει έντονα με την υπόθεση Novartis: προαναγγελία διώξεων και διαρροή πληροφοριών μέσω φίλων εκδοτών, απόπειρα διασποράς υπονοιών ότι «κάποιοι τα παίρνουν», αλλά επί της ουσίας ουδέν πέρα από κουκουλοφόρους μάρτυρες, οι οποίοι δεν κατάφεραν καν να υποστηρίξουν μέχρι τέλος ένα ψέμα.

Αυτό το κακό προηγούμενο με το σκάνδαλο του αιώνα, όπως έσπευσαν κάποιοι να πουν για να διαψευστούν αμέσως, επιτρέπει σήμερα σε πολλούς να αμφισβητούν τη δράση των Ρώσων «κατασκόπων» τουλάχιστον στον υπερθετικό βαθμό που υποστηρίζει το Μέγαρο Μαξίμου, μιας και έτσι βολεύει καλύτερα τους ενοίκους του.

Αν έχουν συμβεί αυτά με την εμπλοκή Ελλήνων επιχειρηματιών και εκπροσώπων του κλήρου, τα αδικήματα είναι πολλά: από διακίνηση μαύρου χρήματος μέχρι εθνική προδοσία. Και καμία διπλωματική σχέση (ακόμα και με τη Ρωσία, όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα) δεν μπαίνει στην πλάστιγγα με την πατρίδα. Εκτός αν στην κυβέρνηση τρέμουν πως μια εισαγγελική παρέμβαση θα ξεσκέπαζε το παραμύθι.

Έτσι παίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων και των παρατάσεων, ώστε το θέμα να ξεφτίσει όταν δεν θα χρειάζεται άλλο και να ξεθυμάνει. Εκτός και αν προκύψει η ανάγκη να ελεγχθεί κάποιος επιχειρηματίας, οπότε ίσως να δούμε και γραμμένους διαλόγους των «υποκλοπών». Τους οποίους όμως ουδείς ποτέ θα ακούσει. Και θα μείνει η απορία, πού τελειώνει η είδηση και πού αρχίζει το μυθιστόρημα…

Η Άποψη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση