Big left havale
Ο μεγάλος αριστερός χαβαλές. Κατά σειρά έπρεπε να είχαν (τουλάχιστον) υποβάλει τις παραιτήσεις τους: Ο προλαλήσας κυρ Φώτης Κουβέλης. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Πάνος Καμμένος. Και φυσικά ο υπεύθυνος όλων των κυβερνητικών αξιωματούχων, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ο διασυρμός, ατελείωτος. Ο διεθνής χλευασμός, ατελείωτος και αυτός. Ο κυβερνητικός ερασιτεχνισμός ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Η κυβερνητική επιπολαιότητα παραπέμπει σε βρεφονηπιακό σταθμό. Και η παντελής απουσία κάθε ίχνους στοιχειώδους σοβαρότητας σπάει όλα τα ρεκόρ.
Το είπαν «φιάσκο». Αλλά στην πραγματικότητα είναι ναυάγιο ολοκληρωτικό και εθνικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι η κυβέρνηση «χάθηκε στη μετάφραση». Στην πραγματικότητα ολόκληρη η κυβέρνηση καταποντίστηκε στον πάτο του Αιγαίου. Παρασύροντας μαζί της κάθε ίχνος αξιοπιστίας και φερεγγυότητας της χώρας.
Η διαχείριση μιας υπόθεσης τόσο ευαίσθητης, τόσο κρίσιμης για την εθνική άμυνα, όπως είναι αυτή με τις δύο γαλλικές φρεγάτες, μοιάζει με κουβεντολόι πρεφολάγνων που μεταξύ ούζου και μπίρας σκοτώνουν την ώρα τους στα καφενεία.
Η διαχείριση της επικοινωνίας της ίδιας υπόθεσης με τόσες τυμπανοκρουσίες και τόσα πρόσωπα να κομπάζουν σαν γύφτικα σκερπάνια θυμίζει μεσημβρινό βλαχοκουτσομπολίστικο χαβαλέ για τις επιδόσεις της Ολγας, της Ελένης, του Γκότση και της Μαρίνας Πήχου του «Survivor» στο Santo Domingo.
Και η διαχείριση της ολοσχερούς διάψευσης και της άτακτης κυβερνητικής υποχώρησης θυμίζει μορφασμούς νηπίων όταν η μαμάκα τούς τσακώνει στα πράσα με τα δάχτυλα πασαλειμμένα με μέλι και σοκολάτα.
Απροσμέτρητος παλιμπαιδισμός. Και μάλιστα από έναν υπερήλικα, από τον σοβαρό νομικό με το όνομα Φώτης Κουβέλης. Τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε. Ο κυρ Φώτης υποβίβασε, περιφρόνησε, υποβάθμισε την έγνοια, τον φόβο, την αγωνία, τον εφιάλτη κάθε πολίτη αυτής της χώρας, ιδιαιτέρως των ακριτικών περιοχών, στο επίπεδο των τιμών ζαρζαβατικών, φρούτων και αβγών των λαϊκών αγορών!
Απροσμέτρητος χαβαλές. Και μάλιστα κάτω από συνθήκες τόσο προκλητικές, τόσο εκβιαστικές και τόσο επιθετικές όπως αυτές που ζούμε, που βιώνουμε στο πετσί μας τους τελευταίους μήνες. Από τις κραυγές και τις εξωφρενικές διεκδικήσεις ενός τόσο εχθρικού, τόσο ανεξέλεγκτου, τόσο απρόβλεπτου παράγοντα όπως η ψευτοκρατορία του ψευτοσουλτάνου Ταγίπ Ερντογάν!
Απροσμέτρητος ο χλευασμός. Βάζω στοίχημα ότι ο Ερντογάν θα κυλιέται χάμω από γέλια τρανταχτά. Οτι ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί θα κοπανάει την κοιλάρα του από απέραντη ηδονή. Οτι ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεβ θα αμολάει μειδιάματα ειρωνικά. Και ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα έχει να διηγείται ανέκδοτα στις κοσμικές κυρίες των Βερσαλλιών.
Αυτό το απίστευτο περιστατικό είναι εξαιρετική πρώτη ύλη για σενάριο επιθεώρησης του Μάρκου Σεφερλή με τίτλο «Πενήντα αποχρώσεις των γαλλικών φρεγατών». Είναι ακόμα μια πρώτης τάξεως αφορμή ώστε ο Νίκος Περάκης να σκαρώσει την επόμενη συνέχεια της «Λούφας και παραλλαγής» με υπότιτλο «Κουβέλης στο Αιγαίο». Και είναι ένα πρώτης τάξεως ανέκδοτο για να ξεκαρδίζονται οι θαμώνες των ελληνικών καφενείων, ισοδύναμο με εκείνο όπου η μάνα λέει στην κόρη της «παιδάκι μου, ο έρωτας είναι επινόηση των αριστερών για να γ@@@νε τσάμπα». Ως εκ τούτου «οι γαλλικές φρεγάτες είναι επινόηση των αριστερών για να πουλάνε πατριωτισμό».
Στη θέση του κυρ Φώτη θα είχα χωθεί κάτω από τη γη. Θα είχα παραιτηθεί. Θα είχα αποστρατευθεί. Και θα σκότωνα την ώρα μου με τον κήπο μου και τα εγγόνια μου. Ομως η αρχομανία είναι εξάρτηση αθεράπευτη και καταστροφική. Ομως η ακεραιότητα είναι πανάκριβη και είδος προς εξαφάνιση. Ομως η αξιοπρέπεια σ’ αυτόν τον τόπο είναι περιττή!
Κυρ Φώτη, σ’ αυτή την ύστατη στιγμή θυμήσου τη ρήση τη λαϊκή: Εκεί που κάποτε κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ' άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια!
Δημήτρης Δανίκας
Πρώτο Θέμα
Είναι απορίας άξιον πώς ένας άνθρωπος τόσο κρυψίνους όσο ο κυρ-Φώτης όταν πρόκειται για το προσωπικό του συμφέρον, αποδείχτηκε ασύγγνωστα λαλίστατος όταν επρόκειτο για το συμφέρον της χώρας. Και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να καταλάβει ότι η πρόωρη αναγγελία της συμφωνίας (ούτε καν συμφωνία δεν ήταν όπως αποδείχτηκε, αλλά απλή νύξη κυρίως εκ μέρους του κ. Τσίπρα), πριν από το πέσιμο των υπογραφών, θα μπορούσε να την καταστρέψει. Επειδή όμως ο κρυψίνους κυρ-Φώτης δεν είναι καθόλου "μικρό παιδί", αναρωτιέται κανείς μήπως έπαιξαν ρόλο "άλλοι παράγοντες" στην πρεμούρα αυτή προς επίδειξη "φροντίδας" για την άμυνα της Πατρίδας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι την απορία αυτή την ισχυροποιεί η άλλη μεγάλη απορία: γιατί ο κυρ-Φώτης δεύτερο βιολί στην πολιτική διοίκηση της άμυνας της Ελλάδος; Με ποια προσόντα; Και επειδή τέτοια προσόντα δε φαίνεται να υπάρχουν, με ποια "αδιαφανή" κριτήρια έγινε η τοποθέτηση αυτή από τον φερόμενο ως πρωθυπουργό της χώρας; Από "πού" πήρε εντολές;