Γιατί η Ελλάδα πρέπει να αγνοήσει την ενδιάμεση συμφωνία με τα Σκόπια

Τα δύο μέρη -έτσι αναφέρονται στην Συμφωνία, ελλείψει επισήμου ονόματος των Σκοπίων- συνομολόγησαν το 1995 με την Ενδιάμεση συμφωνία, ότι θα εργαστούν για την επίλυση της διαφοράς τους, με επίκεντρο την ονομασία του κράτους.

Κοινή ήταν τότε η πεποίθηση, πως κάθε ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη, θεωρούσε πως ο χρόνος θα λειτουργήσει υπέρ του. Τα μεν Σκόπια ότι με την πάροδο του χρόνου θα καθιερωνόταν το όνομα Μακεδονία και η Ελλάδα εξ ανάγκης θα το δεχόταν, η δε Ελλάδα πίστευε πως έχοντας στην φαρέτρα της το όπλο του βέτο, θα υποχρέωνε τα Σκόπια σε εγκατάλειψη της υφαρπαγείσας ονομασίας. Ο χρόνος έδειξε, ότι και τα δύο μέρη έσφαλαν στις εκτιμήσεις τους.

Παρενθετικώς να πω, ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία δεν νομίζω πως έχει κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και είναι ουσιαστικά άκυρη. Ο Ν. Κοτζιάς δηλαδή, συζητά επί τη βάσει ανυπάρκτου συμφωνίας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά η διάρκειά της είχε προβλεφθεί να είναι επταετής, οπότε έληξε το 2002, ανανεωμένη σιωπηρώς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ερασιτεχνικής πολιτικής του ΥΠΕΞ της Ελλάδας.

Μάλιστα δε, είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η Συμφωνία αυτή λειτουργεί εις βάρος μας, και θα έπρεπε να μη αναγνωρίζεται πλέον από την Ελλάδα -δεν λέω να καταγγελθεί, αφού… δεν υπάρχει, χωρίς επικύρωση από τη Βουλή-, η οποία οφείλει να ασκήσει πλέον επιθετική πολιτική και να αφήσει τα ανούσια και αναποτελεσματικά επιχειρήματα περί επιλύσεως των προβλημάτων με διάλογο.

Προ καιρού, 44 προσωπικότητες, ζήτησαν με επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό, την κατάργησή της, με αφορμή την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, στο οποίο είχαν προσφύγει οι Σκοπιανοί. Μεταξύ άλλων υπεστήριζαν, ότι:

«Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στις 5 Δεκεμβρίου 2011 επί της προσφυγής της πΓΔΜ κατά της χώρας μας για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας , απέδειξε, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι η διμερής αυτή συμφωνία είναι ετεροβαρής εις βάρος της Ελλάδος.

» Οι εισηγήσεις που ζητούσαν προ πολλού από τις πολιτικές ηγεσίες την καταγγελία της συμφωνίας μετά το 2002, πού έληγε ο χρόνος εφαρμογής της και οι οποίες δεν εύρισκαν ανταπόκριση, δικαιώθηκαν.

» Η Ενδιάμεση Συμφωνία, όχι μόνον δεν προφύλαξε τα συμφέροντα μας, αλλά τουναντίον εκχώρησε στην Σλαβική πλευρά της πΓΔΜ το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα ιστορικά και πολιτιστικά σύμβολά μας ως δικά της. Η πρόβλεψη που ο τότε Υπουργός Εξωτερικών περιέλαβε στην συμφωνία, δεν αφορά την απαγόρευση χρήσης των συμβόλων αυτών, αλλά απλώς την διαδικασία υποβολής παραπόνων της μίας πλευράς προς την άλλη.

» Ενώ η πΓΔΜ χρησιμοποιούσε κατά κόρον το αποκαλούμενο συνταγματικό της όνομα με τον όρο Μακεδονία, η Ενδιάμεση Συμφωνία όχι μόνο δεν αρνήθηκε την χρήση του αλλά ούτε καν αναφέρθηκε στο θέμα, επιτρέποντας στους Σλάβους των Σκοπίων να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες».

Αξίζει όμως να παραθέσω αποσπάσματα από το βιβλίο του μεσολαβητής Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος περιγράφει με... ζωηρές λεπτομέρειες το πώς τον υποδέχθηκε, εντυπωσιακά όσο και ελαφρά ντυμένη [γιατί;], η κυρία Δήμητρα Λιάνη - Παπανδρέου και πώς ακόμη αποφάσισε να της μιλήσει κατ' ιδίαν, ώστε να πιέσει και εκείνη τον σύζυγό της να δεχθεί τις αμερικανικές προτάσεις.

Ο Αμερικανός διπλωμάτης δίνει την εικόνα ενός εντελώς εξασθενημένου Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος διστάζει να πάρει αποφάσεις και να παρακολουθήσει για πολλή ώρα τη συζήτηση με τον Χόλμπρουκ και τους συνεργάτες του. Την ίδια στιγμή ο υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας επιχειρούσε να τορπιλίσει τη μεσολάβηση των Αμερικανών με το επιχείρημα ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τον λόγο της σκοπιανής ηγεσίας [και είχε απολύτως δίκαιο].

Η επιρροή της κυρία Λιάνη - Παπανδρέου και η προσωπική έκκληση του Χόλμπρουκ προς τον Παπανδρέου άλλαξαν όμως ριζικά το σκηνικό. Ο Χόλμπρουκ ζήτησε από τον Έλληνα ηγέτη να "βοηθήσει", ενώ προσφέρθηκε να εγγυηθεί για τη δέσμευση του Γκλιγκόροφ σε ένα σχέδιο συμφωνίας. Ο Παπανδρέου δέχθηκε την προσφορά τονίζοντας μάλιστα ότι «θέλει και εκείνος να βοηθήσει τις ΗΠΑ».
Αμέσως μετά ο Χόλμπρουκ αναχώρησε για τα Σκόπια, αφού προηγουμένως άφησε τον επιτετραμμένο της αμερικανικής πρεσβείας Τομ Μίλερ στη ροζ βίλα της Εκάλης για να βεβαιωθεί ότι ο Κ. Παπούλιας δεν θα προσπαθούσε να μεταπείσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν άλλωστε βέβαιος ­όπως γράφει­ ότι και η κυρία Λιάνη - Παπανδρέου θα φρόντιζε να μην αλλάξει γνώμη ο σύζυγός της [Γιατί έπραξε έτσι η κα Παπανδρέου, δεν ρωτήθηκε ποτέ].

Μακεδών
Voria



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση