Τι σχεδιάζει η Δύση στη Συρία

Ο Ιμπραχίμ Αλ Αμίν, εκδότης της Λιβανέζικης εφημερίδας Αλ Ακχμπάρ, περιγράφοντας την εφημερίδα του λέει πως θέλει το πρωί να ξυπνά ο Αμερικανός πρέσβης στο Λίβανο, να τη διαβάζει και θυμώνει! Γιατί η εφημερίδα του προκαλεί και δεν κρατά αποστάσεις σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή, χωρίς να διατηρεί δεσμούς με τοπικούς πολιτικούς και οργανώσεις.

Η εφημερίδα al-Akhbar αποκάλυψε το περασμένο Σάββατο ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μαζί με τους δυτικούς συμμάχους τους αποφάσισαν να εφαρμόσουν ένα λεπτομερές σχέδιο για την αποσύνθεση της Συρίας και την προώθηση του πολέμου στη χώρα συνεχίζοντας την ανάπτυξη της στις ανατολικές όχθες του Ευφράτη.

Σε μια κάπως οικεία, αλλά με ακριβείς εκφράσεις αγγλική γλώσσα, ο Μπέντζαμιν Νόρμαν – διπλωμάτης υπεύθυνος για τη Μέση Ανατολή στη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον – αναφέρει τι σχεδιλαζεται για το «αύριο» της Συρίας, σε ένα εμπιστευτικό διπλωματικό τηλεγράφημα της πρώτης συνάντησης της «Μικρής Αμερικανικής Ομάδας για τη Συρία» (Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία και Ιορδανία), που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον στις 11 Ιανουαρίου 2018.

Σε αυτή το πεντασέλιδο τηλεγράφημα, αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες της «Δυτικής στρατηγικής» στη Συρία: κατανομή της χώρας, δολιοφθορά του Σότσι, διαμόρφωση της Τουρκίας και οδηγίες προς τον Ειδικό Εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών Staffan de Mistura, ο οποίος ηγείται των διαπραγματεύσεων της Γενεύης. Ένα εγχειρίδιο (8 σελίδες) συνοδεύει αυτό το TD εν αναμονή της δεύτερης συνάντησης της «Μικρής Ομάδας». Αυτή διεξήχθη στο Παρίσι στις 23 Ιανουαρίου, αφιερωμένη κυρίως στη χρήση χημικών όπλων και στις «οδηγίες» που έστειλε η «Μικρή Αμερικανική Ομάδα» στον Staffan de Mistura.

Συμμετείχαν ο Jérôme Bonnafont (Διευθυντής ANMO / Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή στο Quai d’Orsay (σ.σ.υπ Εξωτερικών Γαλλίας)), ο David Satterfield (Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή) και ο Hugh Cleary (Διευθυντής του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Εγγύς και Μέση Ανατολή) , η Ιορδανή Nawaf Tell και η σαουδάραβας Jamal al-Aqeel παρακολούθησαν τη συνάντηση της 11ης Ιανουαρίου στην Ουάσιγκτον. Ο Αμερικανός άνοιξε τη συνάντηση, δηλώνοντας ότι μια δεύτερη συνάντηση θα διεξαχθεί στο Παρίσι στις 23 Ιανουαρίου.

Ο David Satterfield επιβεβαίωσε ότι ο Πρόεδρος Trump αποφάσισε να διατηρήσει μια μεγάλη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία, παρά τη νίκη επί του «Ισλαμικού Κρατικού Οργανισμού» (Daesh/IK). το κόστος αυτής της συντήρησης ορίζεται σε 4 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Είπε ότι αυτή η αμερικανική στρατιωτική παρουσία θα πρέπει να εμποδίσει την αναγέννηση του IK, αλλά κυρίως να αποτρέψει τους Ιρανούς από αυτό που ο ίδιος ονομάζει ως μόνιμο διακανονισμό και την ανάγκη επιβολής μιας πολιτικής λύσης. Ταυτοχρόνως, επέμεινε ότι η πρώτη συνάντηση της «Μικρής Ομάδας» θα πρέπει επίσης να παρέχει «υλική και πολιτική στήριξη στον Staffan de Mistura για» εδραίωση της διαδικασίας της Γενεύης «.

Όλοι οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την εξέλιξη αυτή με θετικό τρόπο, προκειμένου να «πραγματοποιήσουν σημαντική πρόοδο στη Συρία κατά το έτος 2018» και «να ανταποκριθούν στην προπαγάνδα περί ρωσικής νίκης». Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν στην «επιθυμία της Ρωσίας να επιτύχει μια πολιτική λύση», η οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για να καταστήσει τους στόχους της «Μικρής Ομάδας» πιο λειτουργικούς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες σημείωσαν ότι δεν θα συμμετέχουν πλέον στις συναντήσεις της Αστάνα, μειώνοντας «τη συμμετοχή τους σε πολύ χαμηλό επίπεδο, υπογραμμίζοντας τη δέσμευσή τους στη Γενεύη». Σε πραγματικούς όρους, αποφασίστηκε «να σχεδιαστεί μια γραμμή για την Astana που θα την οδηγήσει να επιστρέψει στη Γενεύη». Στη συνέχεια θεώρησαν ότι μέχρι στιγμής «η Γενεύη παρέμεινε αποτυχία, παρά τις προσπάθειες του Staffan de Mistura». Ήταν πολύ επιφυλακτικοί όσον αφορά τη συμπερίληψη της κατάπαυσης του πυρός στις συνομιλίες της Γενεύης: «η αλήθεια είναι ότι απλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να εμποδίσουμε το καθεστώς να χτυπήσει τους θύλακες της αντιπολίτευσης, παραμένοντας στο Idlib και στην Ανατολική Ghouta».

Η TD αναφέρει μεγάλη πρόοδο «που πραγματοποίησε η αντιπολίτευση τους τελευταίους μήνες», επισημαίνοντας ότι «θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία για να διασφαλιστεί ότι το καθεστώς δεν θα εγκαταλείψει τη Γενεύη (…) ενώ οι Αμερικανοί δεν υποστηρίζουν την υπόθεση μιας μεταβατικής κυβέρνησης, όπως προβλέπεται στην απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών «.

Το κείμενο προσθέτει ότι «θα ήταν ακόμη χρήσιμο για την αντιπολίτευση να σταματήσει να παγιδεύεται απ’ όλη αυτή την υπόθεση …». Συμφωνήθηκε επίσης ότι «η αντιπολίτευση έπρεπε να είναι πιο ευέλικτη και να σταματήσει να αναστατώνει τον στόχο της μεταβατικής κυβέρνησης, χωρίς να αλλάζει τον τελικό στόχο που αφορά στη διχοτόμηση της Συρίας και την απομάκρυνση του Bashar al-Assad.

Ο Γάλλος αντιπρόσωπος – Jérôme Bonnafont – έθεσε το πρόβλημα της ενδεχόμενης συμμετοχής του Bashar al-Assad σε μελλοντικές εκλογές. Ο Ντέιβιντ Στέτερφιλντ απάντησε ότι «ο στόχος ήταν να δημιουργηθούν συνθήκες και θεσμοί που θα επέτρεπαν στις εκλογές ότι ο Άσαντ δεν θα μπορούσε να κερδίσει».

Ο Satterfield πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει φανερός λόγος» για να εμποδίσει τον Assad να είναι υποψήφιος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν κυρίως θέμα δοκιμής των προθέσεων της Ρωσίας, ειδικά για να μπορέσει το καθεστώς να συζητήσει ένα νέο σύνταγμα, ελεύθερες εκλογές υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα ευνοούσε αυτές τις δύο διαδικασίες «.

Απεριόριστη συμφωνία όλων των μελών της συνάντησης «Μικρής Ομάδας» με «να μην ικανοποιηθεί πλέον το σχέδιο του S. Lavrov, προκειμένου να τεθεί υπό πίεση η Μόσχα». Για τον Satterfield, πρόκειται πεισθούν οι Ρώσοι να αφήσουν τον Assad να κινηθεί «μέσω συνεδριάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και μιας ευρείας δημόσιας επικοινωνιακής εκστρατείας», πιστεύοντας ότι η ανακοινωθείσα επανεκλογή του Vladimir Putin, υπονόμευσε θετικά τη ρωσική θέση.

Ένα από τα συμπεράσματα αυτής της πρώτης συνάντησης της «Μικρής Ομάδας» είναι φαινομενικά σαφές: «να αναζωογονήσουμε τη Γενεύη, ώστε το Σότσι να μην έχει σημασία». Η Γαλλία ζητούσε περισσότερη «διαφάνεια στη ρωσική θέση». Ωστόσο, δεν πρέπει να εναντιωθούμε στο «μέτωπο» στο Σότσι «με το πλεονέκτημα ότι θα συγκεντρωθεί ένα σημαντικό μερίδιο της κοινωνίας των πολιτών της Συρίας», να επαναφέρει τις «πιο θετικές συμβολές στη Γενεύη, να ανανεώσει και να ξαναρχίσει αυτή τη μορφή της Γενεύης. Προειδοποίησε για «κίνδυνο κατακερματισμού των διαφόρων ομάδων της αντιπολίτευσης και ζήτησε βοήθεια για να διατηρήσει τη συνοχή της αντιπολίτευσης».

Ο Satterfield απάντησε ότι οι εκπρόσωποί τους θα πρέπει «να συμμετάσχουν περισσότερο στην εξεύρεση πολιτικής λύσης αντί να απολαμβάνουν μεγάλους μισθούς και μακρόχρονη παραμονή σε ευχάριστες χώρες. «Η Γαλλία υποστηρίζει αυτή την παρατήρηση υπογραμμίζοντας την» επικοινωνία «. Από αυτή την άποψη, η βρετανική TD κάνει το ακόλουθο σχόλιο:» Δυστυχώς, η Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία δεν προορίζεται να χρηματοδοτήσει αυτή την προσπάθεια», αναφέρουν οι βρετανοί εκπρόσωποι. Η αντιπολίτευση χρηματοδοτήθηκε κατά πρώτο λόγο από το … Ηνωμένο Βασίλειο «.

Ο Satterfield εξήγησε στη συνέχεια ότι η τουρκική αντιπαλότητα στις «Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) «εμπόδισε τους Κούρδους να συμμετάσχουν στη Γενεύη. Αν και κατανοούσε τη θέση της Άγκυρας, τόνισε ότι «δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε μια ομάδα που ελέγχει το ένα τρίτο της Συρίας (SIC) και πήρε το μεγαλύτερο μέρος στην πάλη ενάντια στο ΙΚ.»

Εξήγησε ότι «οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να εδραιώσουν μια πολυεθνική ηγεσία βορειοανατολική Συρία, ώστε να μειωθεί η ηγεμονία του YPG. » Από την άλλη πλευρά, ήταν απαραίτητο να συμμετάσχει στη διαδικασία της Γενεύης, η SDF (συριακές δημοκρατικές δυνάμεις, κυρίως κουρδικές και υπό αμερικανικό έλεγχο).

Ο συντάκτης της TD αναφέρει: «Κατανοώ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διορίσουν τον William (Bill) Roebuck , τον πρώην πρεσβευτή τους στο Μπαχρέιν, ως Ειδικό Εκπρόσωπο της SDF. Θα ακολουθήσω, αλλά αξίζει να θυμηθούμε – σύμφωνα με τις ξεχωριστές συζητήσεις που είχαμε, για παράδειγμα, με την Fiona Hill – ότι οι σχέσεις μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας είναι ήδη κακές και απίθανες για να βελτιώσουν, ως αποτέλεσμα, οι Αμερικανοί δεν είναι σε θέση να κάνουν – μόνοι τους – τη μεγάλη δουλειά με την SDF και την Άγκυρα.

Ο στόχος είναι σαφώς καθορισμένος: «να προχωρήσει ο Staffan de Mistura να δεχτεί στη Γενεύη μια τριμερή δομή που θα ενσωματώνει την αντιπολίτευση, Assad και SDF.

«Επιπλέον, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι ένα» Non Paper- Αναβίωση της Συριακής Πολιτικής Γραμμής στη Γενεύη – θα ανακοινωθεί στον Staffan de Mistura πριν από τη συνάντηση στις 23 Ιανουαρίου στο Παρίσι » για να βάλει τους Ρώσους μια ενιαία γραμμή». Το έγγραφο αυτό περιλαμβάνει: «έναν πολιτικό οδικό χάρτη, τα στοιχεία μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης, τη δομή εποπτείας των εκλογών του ΟΗΕ και κατευθυντήριες γραμμές για την εγκαθίδρυση ενός ειρηνικού περιβάλλοντος».

Από την πλευρά τους, οι Ιορδανοί αποκάλεσαν τη σύνοδο «Μικρή ομάδα» το πιο μυστικό όλων των εποχών. » Και ο συντάκτης της TD καταλήγει: «Προς το παρόν, πρέπει να διατηρήσουμε μια ομάδα αποτελούμενη μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, ενώ η επόμενη θα πρέπει να είναι η Αίγυπτος και η Γερμανία. Η Τουρκία θα πρέπει επίσης να ενταχθεί στην ομάδα, αλλά η συζήτηση μαζί της μπορεί να δηλητηριαστεί από τους Κούρδους, γεγονός που θα δυσκολέψει την εξουδετέρωση της Αστάνα και επομένως δεν είναι επείγουσα η ένταξη των τελευταίων τριών χωρών.

Η TD μιλάει για το μέλλον της δυτικής στρατηγικής στη Συρία. Τα τρία βασικά συμπεράσματα υπογραμμίζουν «μια πραγματική επιβεβαίωση της ηγεσίας των ΗΠΑ στο παρασκήνιο …». Η δεύτερη προοπτική είναι να «κρατήσουμε την πίεση στη Ρωσία, ακόμα κι αν δεν μπορεί να πιεστεί η Μόσχα να αφήσει το καθεστώς όπως ελπίζαμε». Από αυτή την άποψη, «πρέπει να συνεχίσουμε – αυτό που κάνουμε ήδη – να καταγγείλουμε τη φρικτή ανθρωπιστική κατάσταση καθώς και τη ρωσική συνέργεια στην εκστρατεία βομβαρδισμού πολιτικών στόχων».

Τέλος, καταλήγει ο συγγραφέας της TD, «οι Αμερικανοί μου είπαν πόσο εκτιμούσαν τη συνεισφορά μας και την υποστήριξή μας τους τελευταίους μήνες καθώς οριστικοποιούσαν τη στρατηγική τους».

Αυτό προδίδει μια επικείμενη κρίση στη Συρία σε ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από τέσσερις σημαντικές εξελίξεις από τα πιο ανησυχητικά.

1) Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να ενισχύσουν και να διαφοροποιήσουν την πυρηνική στάση τους. Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι θα αναπτύξει μικροσκοπικά τακτικά πυρηνικά όπλα «για να προσαρμοστούν σε νέες διεθνείς απειλές». Ο ιρανός πρόεδρος Χασάν Ροχάνι απάντησε: «Πώς μπορεί κανείς να μιλήσει για την παγκόσμια ειρήνη και ταυτόχρονα να ανακοινώσει ότι αναπτύσσει νέα πυρηνικά όπλα για τους βασικούς εχθρούς του;»

2) Οι Υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ συμφώνησαν στις 14 και 15 Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες μια νέα αναμόρφωση των δομών διοίκησης της Ατλαντικής Συμμαχίας. Αυτή η «προσαρμογή – η μεγαλύτερη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου», σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα Jens Stoltenberg, προτείνεται από τον αμερικανικό στρατό. Αποσκοπεί να καταστήσει την Συμμαχία πιο αποτελεσματική σε μια κρίση υψηλής έντασης. Είναι σαφές ότι «είναι καλύτερο να αποτρέψουμε και να ανταποκριθούμε σε νέες απειλές από ορισμένα κράτη, πρωτίστως τη Ρωσία».

3) Στη συνέχεια από την καταστροφή ισραηλινού μαχητικού στον εναέριο χώρο της Συρίας και ενώ η Ισραηλινή αστυνομία συζητά την κατηγορία για διαφθορά του πρωθυπουργού Benyamin Netanyahu, το Tel-Aviv κατηγορεί το Ιράν ότι εγκαταστάθηκε στη Συρία και απειλεί να πολλαπλασιάσει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ισραηλινός πρωθυπουργός – ο οποίος αρνείται να παραιτηθεί – χρησιμοποιεί την αναζωπύρωση της περιφερειακής έντασης για να εδραιώσει την προσωπική του εξουσία και τη συμμαχία του με την άκρα δεξιά της χώρας.

4) Τέλος, η στρατιωτική υποστήριξη της Ουάσιγκτον για τους Κούρδους στη Συρία εξακολουθεί να προκαλεί την εποχή της Άγκυρας. Η κρίση εμπιστοσύνης καταναλώνεται και ο τουρκοαμερικανικός άξονας βρίσκεται στο χείλος της ρήξης. Δεύτερο, στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ, ο τουρκικός στρατός στρέφεται σε μια συντηρητική και αντιδυτική στροφή μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016. ΑΗ αποστολή που δόθηκε σε έναν στρατηγό με συντηρητικές και ισλαμικές τάσεις, είναι να αναδιαρθρώσει τον εκτροχιασμένο τουρκικό στρατό από τις εκκαθαρίσεις.

Τελικά, η βρετανική TD αντικατοπτρίζει απόλυτα τη δυτική στρατηγική στη Συρία: να σαμποτάρει τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Σότσι, να προσθέσει δύο νέους πολέμους στη συριακή κρίση: αυτή των Τούρκων κατά των Κούρδων και εκείνων των Ισραηλινών εναντίον του Ιράν και της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ.

«Οι Αμερικανοί ποτέ δεν παραδέχθηκαν τη στρατιωτική τους ήττα στη Συρία και δεν θέλουν να αφήσουν να χαθεί και ειδικά ο κύριος στρατηγικός τους στόχος», δήλωσε ένας ανώτερος Γάλλος διπλωμάτης, «ότι αποσυναρμολόγηση της Συρίας, γίνεται με την εμπειρία εκείνων που προηγήθηκαν στο Ιράκ και τη Λιβύη. Η επιθυμία τους είναι να προωθήσουν τους Κούρδους να ελέγξουν τις πετρελαϊκές περιοχές της ανατολικής Συρίας, προκειμένου να επηρεάσουν την πολιτική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Η ειρήνη δεν είναι αναμενόμενη σύντομα.

* Οι αναγνώστες μας παρακαλούνται να λάβουν υπόψιν τους ότι οι ευθύνες ανήκουν στην εφημερίδα του Λιβάνου. Το δημοσιεύουμε με τις οποιες επιφυλάξεις μπορεί να υπάρχουν σαν ένα ενδιαφέρον κείμενο που παρουσιάζει το παρασκήνιο του πολέμου στη Συρία.
Σημειώσεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση