Ποιοι και γιατί αποδομούν και εκθέτουν την ΕΥΠ

Κόλαφος οι καταγγελίες του κ. Δοξιάδη για την λειτουργία παρακράτους που ξευτελίζει το σύστημα

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Και αφού αποφασίστηκε τελικά η κράτηση του τούρκου αξιωματικού στον οποίο δόθηκε άσυλο, θα έπρεπε να ασχοληθούμε με όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, με πρωταγωνιστή ένα βαθύ παρακράτος, το οποίο λειτουργεί μέσω «αξιόπιστων πηγών» και άλλων που έχουν ειδική πληροφόρηση. Ένα παρακράτος που, όπως κατήγγειλε και ο κ. Δοξιάδης, επεδίωξε την παραπληροφόρηση με στόχο την κρίση των δικαστών για την γνωστή υπόθεση των «οκτώ» τούρκων αξιωματικών.

Σύμφωνα με τα όσα διέρρευσαν εντέχνως στο διαδίκτυο, ο τούρκος αξιωματικός έγινε κέντρο ειδικών συμβάντων. Έτσι, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες από «ανθρώπους των σκιών», το προηγούμενο διάστημα υπήρξε ένας «πόλεμος» μεταξύ της ΕΥΠ και της ΜΙΤ (Μυστική Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών), η οποία κατά κοινή ομολογία -όπως άλλωστε προκύπτει και από δημοσιεύματα του Τύπου- δρα ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα, με ιδιαίτερη ένταση στην Αθήνα.

Έτσι, σύμφωνα με τα όσα «διέρρευσαν» στο διαδίκτυο, η ΕΥΠ ανέλαβε την φρούρηση (προφανώς μέσω της Διεύθυνσης Εσωτερικής Ασφάλειας, παλιά Γ΄ Διεύθυνση Αντικατασκοπείας - Αντιτρομοκρατίας) του τούρκου αξιωματικού, προκειμένου να μην υπάρξει επανάληψη της περίπτωσης Οτσαλάν με απαγωγή και μεταφορά του τούρκου αξιωματικού στην Τουρκία ή, ακόμη χειρότερα, να μην δολοφονηθεί ευρισκόμενος στα χέρια των αρμοδίων ελληνικών κρατικών υπηρεσιών.

Οι διαρρέοντες τις πληροφορίες ισχυρίστηκαν πως αυτό το «κυνήγι» αποφυγής εξελίχθηκε σε τρεις διαφορετικές πόλεις και κάποια στιγμή υπήρξε «εμπλοκή» μεταξύ των δύο πλευρών (ΕΥΠ και ΜΙΤ) αφού μάλιστα όπως λένε βγήκαν και όπλα, χωρίς όμως να υπάρξει συνέχεια. Όλα αυτά έγιναν ενώ ο τούρκος αξιωματικός κρατούνταν – φυλάσσονταν από την ΕΥΠ σε ειδικό διαμέρισμα (οίκημα ασφαλείας). Οι τούρκοι πράκτορες (άγνωστος αριθμός) άρχισαν να ερευνούν την Αθήνα, ακολουθώντας παραπλανητικά στοιχεία της ΕΥΠ. Στη συνέχεια του διαρρέοντος αφηγήματος, ο τούρκος αξιωματικός σχεδόν παρακάλεσε για την σύλληψη και την μεταφορά του, αίτημα το οποίο αποδέχτηκε ο (γνωστός ανθρωπιστής) υπουργός κ. Μουζάλας, ο οποίος και κατέθεσε αίτηση ακύρωσης του ασύλου που είχε ήδη ο τούρκος αξιωματικός.

Η «είδηση» αυτή, φυσικά και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όμως, συγκεκριμένοι κύκλοι φρόντισαν για τη διαρροή της, προκειμένου να «πείσουν» τους δικαστές για την αποδοχή της αίτησης ακύρωσης του ήδη δοθέντος ασύλου.
Η «είδηση» αυτή, όμως καταδεικνύει την ύπαρξη ενός παρακρατικού μηχανισμού, που δρα συντονισμένα προς την κατεύθυνση υλοποίησης πολιτικών σχεδιασμών. Στη λειτουργία του αυτή, μάλιστα, δεν διστάζει αυτός ο σκιώδης μηχανισμός (προφανώς έμπειρος στην λειτουργία σκοτεινών επιχειρήσεων και γκρι προπαγάνδας) να εκθέσει ανεπανόρθωτα και να δημιουργήσει σωρεία εύλογων ερωτημάτων για την λειτουργία αυτής καθεαυτής της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) και των συνεργαζόμενων με αυτήν κρατικών υπηρεσιών.

Το ότι η ΕΥΠ γνωρίζει την ύπαρξη, πιθανότατα τα πρόσωπα, αλλά και την έναρξη και λειτουργία μιας επιχείρησης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) εντός Ελληνικού εδάφους και δεν προχωρά σε αποκάλυψη της συγκεκριμένης επιχείρησης, είναι ένα θέμα στο οποίο (εάν υφίσταται, σύμφωνα με τις διαδικτυακές «πληροφορίες») η ίδια η διοίκηση της ΕΥΠ απαιτείται να αποφανθεί δημοσίως (όπως τότε που ο κ. Ρουμπάτης διέψευσε με ανακοίνωσή του στην ιστοσελίδα της ΕΥΠ δημοσίευμα που αφορούσε στην πρόσληψη υπαλλήλων, με διετή σύμβαση και χωρίς επίσημη δημοσίευση προσλήψεων προσωπικού) και να αιτιολογήσει επαρκώς τους λόγους για τους οποίους δεν υπήρξε αποκάλυψη και ακύρωση των τουρκικών δραστηριοτήτων επί ελληνικού εδάφους και δη εντός της Ελληνικής πρωτεύουσας. Οφείλει ο κ. Ρουμπάτης να διαψεύσει ρητά και αμετάκλητα τις σχετικές «διαρροές» και να ζητήσει την αποκάλυψη των «εγκεφάλων» που κρύβονται πίσω από αυτές ή να απολογηθεί για την απόκρυψη αλλά και ανοχή εκ μέρους της ΕΥΠ μιας τουρκικής επιχείρησης μέσα στην Αθήνα.

Το θέμα ασφάλειας προσώπων, και ιδιαίτερα «στόχων» παρακολούθησης, όπως είναι οι τούρκοι διπλωμάτες, είναι ένα ζήτημα που «καίει» ιδιαίτερα την ΕΥΠ, από την επομένη ημέρα του πρόσφατου αποτυχημένου τουρκικού πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν. Από τότε, τουλάχιστον τρεις τούρκοι διπλωμάτες και ακόλουθοι άμυνας (δύο ακόλουθοι άμυνας από την τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα που διέφυγαν μαζί με τις οικογένειές τους μέσω Πάτρας ή Ηγουμενίτσας, ένας από το τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης και ένας από το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής μαζί με τη σύζυγό του) έχουν κατορθώσει να διαφύγουν στο εξωτερικό, αφού πρώτα διέφυγαν από το αρμόδιο τμήμα της ΕΥΠ, το οποίο είχε αναλάβει την παρακολούθηση και την ασφάλειά τους. Είναι, άραγε, τρία ατυχή περιστατικά στα οποία προστέθηκε και η πρόσφατη ατυχής κάλυψη της ασφάλειας του τούρκου αξιωματικού ή αποτελεί κενό ασφαλείας και λειτουργίας της ίδιας της ΕΥΠ, το οποίο -είτε έχει επισημανθεί είτε όχι- δεν έχει αντιμετωπισθεί επαρκώς; Βέβαια, κι επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο (δόγμα όλων των μυστικών υπηρεσιών), μήπως τα συνεχή περιστατικά δεν είναι αποτελέσματα «λαθών», αλλά κεκαλυμμένες επιχειρήσεις τρίτων, που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν επιχειρήσεις και εν γένει δράσεις της ΕΥΠ;

Είθισται, από ιδρύσεως ΚΥΠ – ΕΥΠ (σήμερα) εκτός και εάν έχει αλλάξει άρδην ο καταστατικός τρόπος (δόγμα λειτουργίας) της ΕΥΠ, ο εκάστοτε στρατιωτικός ακόλουθος της Τουρκίας να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα στόχος της Ελληνικής Αντικατασκοπείας. Παρ’ όλα αυτά διέφυγαν, δικαιολογώντας έτσι αυτούς (γραφικούς και μη) που ισχυρίζονται ότι τους σημερινούς προϊσταμένους της υπηρεσίας δεν τους ενδιαφέρει ως χώρα – στόχο η Τουρκία…!

Στη συνέχεια, ο κ. Ρουμπάτης, οφείλει να ενημερώσει πως τα στελέχη της ΕΥΠ δεν φέρουν οπλισμό (και δεν εκπαιδεύονται πλέον στην χρήση όπλων) όταν εκτίθενται στο πεδίο, προκειμένου να μην υπάρξουν «παρεκτροπές». Επειδή, όμως, η «διαρροή» ήταν σαφής για «όπλα που βγήκαν» και από τις δύο πλευρές, τότε θα πρέπει η αρμόδια υπηρεσία (ΕΥΠ ή Αστυνομία) της οποίας οι άνδρες βρέθηκαν αντιμέτωποι με οπλισμένους τούρκους πράκτορες, να αιτιολογήσει επαρκώς τους λόγους για τους οποίους δεν συνελήφθησαν οι οπλοφορούντες τούρκοι πράκτορες. Υπήρξε εντολή κάλυψης του γεγονότος και από πού προήλθε αυτή; Ποιος και γιατί θεώρησε πως έπρεπε να αφεθούν ελεύθεροι (και όχι κρεμασμένοι ανάποδα έξω από την ΕΥΠ) οι τούρκοι πράκτορες που απείλησαν άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας ή της ΕΥΠ (σύμφωνα με τη «διαρροή»);

Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, σύμφωνα πάντα με τους «καλά πληροφορημένους διαρρέοντες», υπήρξε αποκάλυψη όχι μόνο του οικήματος ασφαλείας της ΕΥΠ, αλλά και της συνολικής επιχείρησης κάλυψης – παροχής ασφάλειας του τούρκου αξιωματικού. Κι επειδή αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό, μήπως ο κ. Ρουμπάτης θα έπρεπε να έχει περάσει ήδη σε σοβαρές «εσωτερικές διαδικασίες» (όχι όπως αυτές τις γνωστές που καταπίπτουν στα δικαστήρια και εξευτελίζουν πρόσωπα αλλά και εκθέτουν τη δράση της ΕΥΠ) προκειμένου να βρεθεί ποιος «πέρασε» τις πληροφορίες στην τουρκική πλευρά, και αποκάλυψε κρίσιμα στοιχεία για την ασφάλεια του τούρκου αξιωματικού; (ή μήπως η ΕΥΠ έχει συνηθίσει να αποκαλύπτονται οι δραστηριότητες, τα δίκτυα και οι πληροφοριοδότες της, όπως έγινε άλλωστε στα Σκόπια και στην Τουρκία κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν;)

Επειδή πεποίθηση του γράφοντος, όπως και του συγγραφέα κ. Δοξιάδη, είναι πως δεν συνέβη τίποτε από όσα οι «διαρροές» αποκάλυψαν στο διαδίκτυο, μήπως ο κ. Ρουμπάτης οφείλει τελικά να προστατεύσει το κύρος της ευαίσθητης υπηρεσίας στην οποία προΐσταται και να ζητήσει την ενδελεχή έρευνα και σύλληψη εκείνων που «έχουν πολύ καλές πληροφορίες» και καταρρακώνουν την εικόνα της ΕΥΠ, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, γελοιοποιώντας –κυριολεκτικά- την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, την οποία εμφανίζουν ανίκανη επιχειρησιακά αλλά και διάτρητη ως προς την εμπιστευτικότητα των υπαλλήλων και στελεχών της;

Και, τελικά, αν ο κ. Ρουμπάτης δεν διαψεύδει τους διαρρέοντες, τότε τι πραγματικά συμβαίνει; Ισχύουν τα όσα διέρρευσαν και η ΕΥΠ είναι ανίκανη να δράσει επιτυχώς ακόμη και εντός ελληνικού εδάφους ή, μήπως, είναι προτιμότερο για τον κ. Ρουμπάτη να δυσφημείται η ΕΥΠ προκειμένου να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες; Πριν δύο χρόνια ο κ. Ρουμπάτης μπόρεσε και διέψευσε προσλήψεις συμβασιούχων οι οποίες είχαν πράγματι γίνει. Σήμερα δεν μπορεί να διαψεύσει, έστω, δραστηριότητες της ΜΙΤ που δεν έγιναν; Και, τελικά, ποιόν και πως εξυπηρετεί αυτός ο διασυρμός της ΕΥΠ; Μπορεί κανείς να μας απαντήσει;

Διαβάστε και τα όσα ιδιαίτερα -ενδιαφέροντα- κατήγγειλε για παρακράτος ο κ. Δοξιάδης, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Facebook κάνει λόγο για επικίνδυνο ψέμα που διοχετεύθηκε από παρακρατικές πηγές και αναφέρει ότι υπήρξε «κυνηγητό» του συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου σε τρεις πόλεις τις ημέρες που ήταν ελεύθερος. Η ανάρτηση του κ. Δοξιάδη έχει ως εξής:

«Με την ανάρτηση αυτή καταγγέλλω ένα δόλιο και άκρως επικίνδυνο ψέμα που διοχετεύθηκε χθες (Σάββατο) στα ΜΜΕ από παρακρατικές πηγές, ενώ αναπαράγεται εδώ και μέρες προφορικά κατά κόρον, και από σοβαρούς ανθρώπους. Πιστεύω ότι όσοι το αναπαράγουν προφανώς αγνοούν την αναλήθειά του, πράγμα εντελώς εύλογο καθώς το ψέμα ξεκινά από τις λεγόμενες «εμπιστευτικές πληροφορίες» φερόμενων ως «εγκύρων πηγών».

Το ψέμα, με δυο λόγια, είναι ότι κατά τις ημέρες της ελευθερίας του, ύστερα από απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου, και πριν γίνει η παράνομη σύλληψή του από την αστυνομία, ο τούρκος πιλότος ελικοπτέρου διάσωσης Σουλεϊμάν Οζκαϊνακτζί τάχα… κυνηγιόταν από πράκτορες της ΜΙΤ, που είχαν σκοπό «να τον απαγάγουν ή να τον σκοτώσουν» (διαλέγετε και παίρνετε). Το κυνηγητό μάλιστα εκτυλίχθηκε σε τρεις πόλεις, ενώ η ΕΥΠ τον φυλούσε με «δρακόντεια μέτρα» σε «ειδικό διαμέρισμα». (Πώς γίνονται τα δύο ταυτόχρονα, δεν ξέρω). Οι πράκτορες της ΜΙΤ «σάρωναν την Αθήνα» (!) για να τον εντοπίσουν, ενώ οι δικοί μας τους αποπροσανατόλιζαν. Στο τέλος μάλιστα «παραλίγο να γίνει θερμό επεισόδιο», («βγήκαν πιστόλια», παρακαλώ) που όμως αποφεύχθηκε, χάρη στους ημεδαπούς Τζέιμς Μποντ, που κατάφεραν τα παλικάρια μας και έσωσαν τον αξιωματικό. Αυτός, κατόπιν ζήτησε να κλειστεί πάλι στη φυλακή, όλο ευγνωμοσύνη, για να προστατευθεί στην αγκαλιά του ελληνικού κράτους. Το πρόβλημα ήταν τόσο σοβαρό, λέει, που μπορούσε να λυθεί μόνο με την ακύρωση του ασύλου, και γι’ αυτό και ο (μέγας ανθρωπιστής) Μουζάλας κατέθεσε τη σχετική αίτηση. Ωραίο παραμύθι. Αλλά μόνο παραμύθι. Όλο αυτό είναι από την αρχή ως το τέλος 100% αποκύημα φαντασίας. Δεν συνέβη ΤΙΠΟΤΕ από αυτά!
Θα εξηγηθώ αναλυτικά, αλλά πρώτα μια μικρή εισαγωγή για τη σκοπιμότητα αυτής της σκοτεινής εκστρατείας παραπληροφόρησης.

Πριν λίγες μέρες έκανα μια ανάρτηση με τίτλο «Κυβέρνηση, Κράτος, Παρακράτος σε αγαστή συνεργασία». Είχε να κάνει με τον τρόπο που κυβερνητικές δηλώσεις, πράξεις κρατικών λειτουργών, αλλά και σκοτεινές κινήσεις παρακρατικών κύκλων κινούνται αρμονικά σε έναν ευρύτερο σχέδιο με στόχο την τήρηση της πρωθυπουργικής υπόσχεσης στον Ερντογάν, για την πάση θυσία αποπομπή των οκτώ τούρκων αξιωματικών από τη χώρα μας, με απώτερο προορισμό τα μπουντρούμια των τουρκικών διωκτικών αρχών, τα βασανιστήρια και για κάποιους τον θάνατο.

Τώρα στο παιχνίδι του παρακράτους μπήκε και ένα συνηθισμένο ιστορικά, και όχι μόνο στην Ελλάδα, όπλο του, η παραπληροφόρηση, και εν προκειμένω η κατασκευή των εντελώς φανταστικών σεναρίων περί… κυνηγητού ΕΥΠ και ΜΙΤ. Αυτή διοχετεύθηκε προς τα ΜΜΕ μέσω κάποιων που λόγω της θέσης τους θεωρούνται αξιόπιστοι, και έτσι αναπαράγεται καλόπιστα από ανθρώπους που είμαι σίγουρος ότι αγνοούν το βάθος του ψεύδους.

Ο στόχος της τερατώδους ψευτιάς που εμφανίστηκε είναι διπλός, και φαίνεται στα ίδια τα σενάρια που αναπαράγονται, προφορικά και τώρα και γραπτά: Ο πρώτος και κύριος στόχος είναι η παραπλάνηση της Δικαιοσύνης, ώστε να αποκτήσει φοβικά αντανακλαστικά στην υπόθεση των Οκτώ, υιοθετώντας το αξίωμα ότι «πρέπει να μείνουν έγκλειστοι (και άρα άνευ ασύλου) για το καλό τους, γιατί κινδυνεύουν από τούρκους πράκτορες». Ο δεύτερος στόχος είναι το θόλωμα του τοπίου στα ΜΜΕ, και μέσω αυτών στην κοινή γνώμη, που υιοθετώντας τέτοια μυθεύματα θα αποδέχεται με απάθεια ή και ανακούφιση κάθε τυχόν αρνητική απόφαση της Δικαιοσύνης για τους Οκτώ, και κάθε κατασταλτική ενέργεια της αστυνομίας, πιστεύοντας ότι αυτές είναι απαραίτητες για την προστασία τους. Δυστυχώς, είναι γνωστό ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν μεγάλη πέραση. Αν μάλιστα συνδυάζονται και με πραγματικά (αλλά άσχετα με τη συγκεκριμένη υπόθεση) περιστατικά, αποκτούν στο νου πολλών το χαρακτήρα μιας απόλυτης αλήθειας. Μιας απόλυτης αλήθειας εν προκειμένω ολέθριας για τους θεσμούς μας και τη δημοκρατική τους λειτουργία. Και φυσικά τη ζωή οκτώ συνανθρώπων μας.

Βέβαια, σε περιπτώσεις τούρκων αντικαθεστωτικών πολιτών που βρίσκονται στην Ελλάδα που είναι άγνωστες ή σχεδόν άγνωστες, που δεν έχουν μπει στο φως της δημοσιότητας, περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να μην έχουν καν νομική υποστήριξη, και που βέβαια δεν έχουν ευαισθητοποιηθεί γι᾽ αυτούς τα ΜΜΕ και η κοινωνία πολιτών, έχουν συμβεί στο παρελθόν περιστατικά παρόμοια με αυτά που καταγγέλλουν οι παρακρατικοί παραμυθάδες. Παρόμοια, αλλά με μια βασικότατη διαφορά: στις άλλες περιπτώσεις, τις αληθινές, αντί… κυνηγητών μεταξύ ΕΥΠ και ΜΙΤ και θερμών επεισοδίων, υπήρξε η συνεργασία ημεδαπών και αλλοδαπών, ώστε να αιχμαλωτισθούν και να επαναπροωθηθούν παράνομα τούρκοι αντικαθεστωτικοί. Αυτό, παρεμπιπτόντως, δεν το στηρίζω στη γνώμη μου, αλλά στα όσα κατήγγειλαν το καλοκαίρι οργανισμοί όπως η ´Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες , το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και άλλες. Η τελευταία μάλιστα κατέθεσε και μηνυτήρια αναφορά σχετικά, παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, όπως σχετικό ερώτημα κατέθεσαν στην Εισαγγελέα του Άρειου Πάγου έλληνες πολιτικοί.

Οι πράκτορες της τσαρικής Οχράνα που κατασκεύασαν το πιο διαβόητο προπαγανδιστικό ψέμα στην ιστορία, τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», ήταν άνθρωποι δόλιοι μεν, πανέξυπνοι δε. Σέρβιραν ένα παραμύθι που φάνηκε στην εποχή του τόσο αληθοφανές που απόκτησε τεράστια δημόσια διάδοση, έθρεψε τις ρίζες του Δυτικού αντισημιτισμού, και κατά κάποιους ιστορικούς έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του κλίματος που επέτρεψε την άνοδο του Ναζισμού, και βέβαια το Ολοκαύτωμα.

Αλλά στην περίπτωση των «Πρωτοκόλλων» μιλάμε για διάνοιες της μαύρης προπαγάνδας. Oι αντίστοιχοι δικοί μας τύποι, που μηχανεύτηκαν το σενάριο για το «κυνηγητό πρακτόρων» γύρω από τον Σ.Ο., δεν υστερούσαν σε δολιότητα – αλλά από νοημοσύνη, κλάφτα! Καταδιώξεις σε τρεις πόλεις της Ελλάδας, σαρώματα (!) της Αθήνας από τη ΜΙΤ, και… μάχες με πιστόλια, πού παρακαλώ; Στην περίπτωση των Οκτώ, που βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας εδώ κι ενάμιση χρόνο, για την οποία έχουν γραφτεί εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχουν δαπανηθεί εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικού χρόνου, και βέβαια έχει απασχολήσει κατά κόρον τη διπλωματία και την πολιτική, σε ελληνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο;

Είναι δυνατόν να εξελίσσονται τέτοια σενάρια, επιπέδου κακού Όστιν Πάουερς ή Κλουζό, γύρω από μια υπόθεση με τέτοια δημοσιότητα; Αστεία πράγματα! Κουκούτσι μυαλό να έχει κανείς καταλαβαίνει ότι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ο Ερντογάν είναι να διεξαγάγει πολεμική επιχείρηση τούρκων πρακτόρων στην Ελλάδα (!) για να απαγάγει τον πρώτο αξιωματικό στον οποίο η ελληνική πολιτεία χορήγησε άσυλο: η διεθνής κατακραυγή κατά της Τουρκίας θα ήταν κολοσσιαία, το ρεζιλίκι των διωκτικών μας Αρχών, και άρα της κυβέρνησης, απύθμενο, η οργή των δικαστών μέγιστη, και η πιθανότητα να μπορέσει να αγγίξει πια ο Ερντογάν τους άλλους επτά μηδενική. Θα έπαιρναν όλοι αμέσως άσυλο, αλλά και καθεστώς διεθνούς προστασίας. Και ο Ερντογάν, φίλες και φίλοι, μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Αλλά βλάκας σίγουρα δεν είναι.

Το προϊόν που παρήγαγαν εν προκειμένω οι μηχανισμοί παραπληροφόρησης του παρακράτους είναι γελοίο από όπου και να το πιάσεις. Παρά ταύτα, δεν παύει να είναι επικινδυνότατο, από τα αποτελέσματα που επιχειρεί να δημιουργήσει, διευκολύνοντας παράνομες συμπεριφορές στην κυβέρνηση και το κράτος, και επιχειρώντας να εκφοβίσει τη Δικαιοσύνη.

ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για τις μέρες ελευθερίας του Σ.Ο., στην εκδοχή τουλάχιστον που το δημοσιεύει σήμερα (Κυριακή) το «Πρώτο Θέμα», προφανώς ύστερα από κακόβουλη παραπληροφόρηση των συντακτών του, έχει ως εξής:

– Στις δέκα περίπου μέρες της ελευθερίας του, ο τούρκος πιλότος Σουλεϊμάν Οζκαϊνακτζί φυλάσσονταν με «δρακόντεια μέτρα» από την ΕΥΠ, σε «ειδικό διαμέρισμα».

– Tην ίδια ώρα οι πράκτορες της ΜΙΤ «σάρωναν την Αθήνα» για να τον εντοπίσουν (αυτό πια κι αν είναι νόστιμο!) με σκοπό «να τον απαγάγουν ή να τον σκοτώσουν».

– Oι πράκτορες της ΕΥΠ επιδόθηκαν σε «παιχνίδι ποντικού και γάτας» για να αποσυντονίσουν τους κακούς της ΜΙΤ. Aυτό μάλιστα επεκτάθηκε και σε άλλες δυο πόλεις της Αθήνας.

– «Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες» μιλάνε και για «θερμό επεισόδιο το οποίο τελευταία στιγμή δεν έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις». (Βγήκαν και πιστόλια, λέει, αλλά στο τέλος «οι έλληνες πράκτορες επικράτησαν». Αθάνατη ελληνική λεβεντιά!)

– Για να σωθεί τελικά ο αξιωματικός «κρίθηκε απαραίτητη η ακύρωση του ασύλου του αξιωματικού». (Βλέπετε γιατί όσοι παρακρατικοί κατασκεύασαν το μύθευμα είναι ηλίθιοι: είναι και σα να ομολογούν ότι, εκτός των άλλων, το κράτος μας είναι παντελώς ανίκανο να προστατεύσει έναν άνθρωπο!). Κι έτσι δίνεται έτσι κι ένα έμμεσο «εύγε» και στον Μουζάλα, που υπέβαλλε την πρωτοφανή αίτηση ακύρωσης του ασύλου (για να… σώσει τον αξιωματικό, υπονοεί το παραμύθι) αλλά και στους αστυνομικούς που υπακούοντας σε παράνομες εντολές συνέλαβαν τον Σ.Ο., μέσα στην υπηρεσία ασύλου.

– H απόληξη του παραμυθιού, όπως δημοσιεύεται, δείχνει και τον πραγματικό στόχο: να ελεγχθεί η Δικαιοσύνη, ακόμη και να καμφθεί ο νόμος, για να μείνουν οι Οκτώ έγκλειστοι, ώσπου να βρεθεί η μέθοδος να σταλούν στην Τουρκία, κατά τις επιταγές του Ερντογάν. Συγκεκριμένα καταλήγει με τα εξής δύο άκρως επικίνδυνα για τη Δημοκρατία συμπεράσματα:

α) Ότι «επήλθε η τάξη» όταν μια Εφέτης Αθηνών εξέδωσε την προσωρινή διαγαγή ακύρωσης του ασύλου (κατονομάζεται, αποδίδοντας εμμέσως μεν, σαφώς δε, σε μια σοβαρή δικαστική λειτουργό ρόλο σε ένα παράνομο παιχνίδι–πράγμα που ελπίζω να απαντηθεί με τη δέουσα σοβαρότητα από τη Δικαιοσύνη), και

β) Ότι «η κυβέρνηση καλείται να βρει νέους δικονομικούς τρόπους και διοικητικούς λόγους για να μην αφεθούν ελεύθεροι [οι Οκτώ].»
Mε το τελευταίο, φαίνεται και όλη η στρατηγική του παρακρατικού μυθεύματος: να εξιλεώσει τις ως τώρα παρανομίες της κυβέρνησης και των κρατικών οργάνων που ελέγχει, και να της επιτρέψει να προχωρήσει σε καινούργιες, παράλληλα τρομοκρατώντας τη Δικαιοσύνη, ότι πιθανώς αποφάσεις υπέρ της ελευθερίας των τούρκων αξιωματικών τους θέτουν στο στόχαστρο πρακτόρων!
Αρκετά όμως με το παραμύθι, όπως το προωθεί το παρακράτος.

Και τώρα η ΑΛΗΘΕΙΑ, την οποία καταθέτω μετά λόγου γνώσεως.

– Στις μέρες της ελευθερίας του, ο Σ.Ο. δεν είχε καμία απολύτως προστασία από κρατικά όργανα. Απελευθερώθηκε νόμιμα και κυκλοφόρησε τελείως ελεύθερα στην Αθήνα. Και όταν στη διάρκεια της ελευθερίας του οι δικηγόροι του, σκεπτόμενοι το απώτερο μέλλον, διερεύνησαν την περίπτωση να υπάρχει μια κάποια προστασία γι αυτόν και τους άλλους Οκτώ, δια παν ενδεχόμενο, τους ειπώθηκε από τις αρμόδιες πηγές ότι αυτό πρέπει να γίνει επίσημα, γραπτά, από τον ίδιο, για να «αξιολογηθεί ο κίνδυνος».

– Όχι πράκτορες της ΜΙΤ να τον παρακολουθούσαν, αλλά… ταξιδιωτικοί πράκτορες, θα τον είχαν αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή. Ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος, δεν κρυβόταν πως το λένε; Και γιατί να κρύβεται άλλωστε; Είχε ελευθερωθεί με κρατική εντολή, και σίγουρα δε φοβόταν κανέναν. Ούτε βέβαια το ελληνικό κράτος που τον ελευθέρωσε, ούτε τους τούρκους πράκτορες. Και το τελευταίο γιατί θεωρούσε, με βάση τα επιχειρήματα κοινής λογικής που εξέθεσα παραπάνω, ότι το να αποτολμηθεί οποιαδήποτε επιχείρηση εναντίον του στην Ελλάδα, τουλάχιστον αυτό τον καιρό, ήταν εντελώς απίθανο. (Πέραν του εύλογου του επιχειρήματος, εγώ τουλάχιστον αναγνωρίζω ότι ένας τούρκος στρατιωτικός έχει καλύτερη γνώση της Τουρκίας και των πρακτικών του κράτους της από εμένα).

– Ούτε σε «ειδικό διαμέρισμα» φιλοξενούνταν, ούτε σε μπούνκερ, ούτε μετακινήθηκε από την Αθήνα, σε «άλλες δυο πόλεις». Φιλοξενήθηκε από κανονικούς πολίτες, σε χώρους τόσο… ειδικούς που δεν είχαν καν σύστημα συναγερμού!

– To μόνο «θερμό επεισόδιο» που έγινε κοντά του ίσως να ήταν κανένας καυγάς οδηγών στο δρόμο, σε πεζοδρόμιο στο οποίο περπατούσε.
– Ο Σ.Ο. όχι μόνο δε ζήτησε την αρωγή του κράτους, στο να ξαναμπεί στη φυλακή (όπως λέει ευφάνταστα το παρακρατικό παραμύθι) αλλά επιθυμούσε διακαώς, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, να πάρει το άσυλό του, όπως αποφάσισε η Δευτεροβάθμια Επιτροπή, να παραμείνει ελεύθερος, και να μπορεί να ζει σαν φυσιολογικός άνθρωπος.

Τελειώνω λέγοντας ότι όλα τα στοιχεία του ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ αποδίδονται σε πηγές που «για ευνοήτους λόγους δεν μπορούν να κατανομαστούν». Αντίθετα, όλα τα στοιχεία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που δεν ενέχουν καμία απολύτως παράνομη πράξη, τα γνωρίζουν αρκετοί άνθρωποι, εϋυπόληπτοι και νομοταγείς έλληνες πολίτες, που έχουν προσωπική γνώση, και θα τα κατέθεταν ευχαρίστως στις αρμόδιες αρχές, αν αυτά ζητηθούν με έννομο τρόπο και για σοβαρό λόγο».

Ελπίζω ύστερα από αυτή την καταγγελία, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση των Οκτώ, οι μεν κρατικοί λειτουργοί που σέβονται τον όρκο τους, οι δε πολίτες που θέλουν να προστατεύσουν τη δημοκρατία μας από τις σκοτεινές απειλές, να επαγρυπνούν.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση