Γερουσαλάιμ σελ…Τραμπ (Ιερουσαλήμ του…Τραμπ)

Του Μωυσή Λίτση

Λάδι στη φωτιά ρίχνει η απόφαση του Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ.

Απτόητος από τις διεθνείς πιέσεις ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και την αναγνώρισή της ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι η απόφαση αυτή αναμένεται να ρίξει λάδι στη φωτιά, σε μία στιγμή που πολλαπλασιάζονται τα μέτωπα στη Μέση Ανατολή και καλλιεργούνταν προσδοκίες για επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας, μετά την πρόσφατη προσέγγιση των παλαιστινιακών οργανώσεων Φατάχ-Χαμάς.

Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί ο Τραμπ επέλεξε να προχωρήσει σε μία απόφαση, την οποία απέφευγαν όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι, παρά την άκρατη υποστήριξή τους στο Ισραήλ, επικαλούμενοι κινδύνους για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Το αμερικανικό κογκρέσο έχει από το 1995 ψηφίσει τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο οι Αμερικανοί πρόεδροι έκτοτε δεν επικυρώνουν την απόφαση αυτή, φοβούμενοι τις επιπλοκές που θα είχε στην ευρύτερη σταθερότητα της περιοχής.

Η απόφαση του Αμερικανού προέδρου δυναμιτίζει τη λύση των δύο κρατών-οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν την αραβική Ανατολική Ιερουσαλήμ την οποία κατέλαβε το Ισραήλ το 1967 με τον Πόλεμο των Έξι Ημερών ως πρωτεύουσα του μελλοντικού τους κράτους στο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης(Δυτική Όχθη-Λωρίδα της Γάζας)-μία λύση η οποία ούτως ή άλλως δείχνει να έχει προ πολλού πεθάνει, χωρίς όμως να την έχει αντικαταστήσει μία άλλη προοπτική…

Η κίνηση Τραμπ διασπάει επίσης τη διεθνή συναίνεση για επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος στη βάση της λύσης των δύο κρατών. Καταρρίπτει ακόμη το μύθο ότι οι ΗΠΑ είναι «ουδέτερος διαμεσολαβητής» στην ισραηλινό-παλαιστινιακή διένεξη, αφού η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως «ενιαίας και αδιαίρετης πρωτεύουσας» του Ισραηλινού κράτους ήταν πάγια επιδίωξη της ισραηλινής διπλωματίας, ιδίως από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, στηριζόμενος σε μία πλειάδα «μεσσιανικών» και ακροδεξιών κομμάτων.

Οι επιδιώξεις Τραμπ

Παραμένει ωστόσο ερωτηματικό για το τι επιδιώκει ο Τραμπ με την απόφαση αυτή, στην οποία έχουν αντιταχθεί ακόμη και Συντηρητικοί Αμερικανοί πολιτικοί. Παρά την πάγια τουλάχιστον στα λόγια υποστήριξη στη λύση των δύο κρατών, των προηγούμενων Αμερικανών προέδρων, ο Τραμπ δεν έχει σαφή θέση για το παλαιστινιακό. Σε πρόσφατη συνάντηση στο Λευκό Οίκο με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο Τραμπ δήλωνε ότι είναι υπέρ και των δύο κρατών και… ενός κράτους, ανάλογα το τι θέλουν οι εμπλεκόμενοι.

«Ένα κράτος» βέβαια ο Τραμπ δεν εννοεί ένα κράτος στη γη της ιστορικής Παλαιστίνης, όπου όλοι οι κάτοικοί της θα απολαμβάνουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα. Εννοεί όπως και ο Νετανιάχου, την πλήρη αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά χωρίς οι Παλαιστίνιοι κάτοικοί τους να απολαμβάνουν ίσα και πλήρη δικαιώματα με τους Ισραηλινούς.

Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ ήταν μία από τις βασικές του προεκλογικές υποσχέσεις του Τραμπ, η οποία άλλωστε είχε ήδη θορυβήσει τη διεθνή κοινή γνώμη.

Με την απόφασή του αυτή ο Τραμπ επιχειρεί να συσπειρώσει τον σκληρό πυρήνα των οπαδών και ψηφοφόρων του, σε μια περίοδο που η δημοτικότητά του είναι ήδη στο ναδίρ του 35%, και συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις για τη «ρωσική διασύνδεση» πολλών από τους πρώην συμβούλους του.

Οι Χριστιανοί φονταμενταλιστές

Ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του δεν είναι άλλος από τους Χριστιανούς Ευαγγελιστές φίλους του Ισραήλ, αν και αντισημίτες. Οι Χριστιανοί «φονταμενταλιστές» ευαγγελιστές, θεωρούν το Ισραήλ ενσάρκωση της βιβλικής προφητείας, η στήριξη στο οποίο θα επισπεύσει την έλευση του Μεσσία, ο οποίος όταν έλθει…, θα γίνει αποδεκτός αυτή τη φορά από το «λαό του Ισραήλ», που δεν θα επαναλάβει το… προηγούμενο λάθος.

Οι Χριστιανοί φονταμενταλιστές και οι οπαδοί της «λευκής ανωτερότητας» θεωρούν το Ισραήλ «προπύργιο του πολιτισμού» απέναντι στην «ισλαμιστική βαρβαρότητα». Από τους πρώτους που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την απόφαση Τραμπ ήταν οπαδοί της «ιουδαίο-χριστιανικής Αμερικής», ακροδεξιοί, αντισημίτες και ρατσιστές, όπως ο πρώην σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Στιβ Μπάνον και ο υποψήφιος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και ανώτερος δικαστής της Αλαμπάμα Ρόι Μουρ. Ο Μουρ κατηγορείται για σωρεία σεξουαλικών παρενοχλήσεων, ενώ πρόσφατα επιτέθηκε μέσω Twitter στον Τζορτζ Σόρος, τον οποίο κατηγόρησε ότι δεν μοιράζεται τις «αμερικανικές αξίες» και μπορεί να πάει στην κόλαση, επειδή δεν αναγνωρίζει τη θεϊκή σωτηρία…

Περιττό να αναφέρουμε ότι ο μεγαλοκαπιταλιστής Τζορτζ Σόρος έχει αντικαταστήσει στο αντισημιτικό φαντασιακό τους μεγαλοτραπεζίτες Ρότσιλντ.

Αλλαγή πολιτικής ατζέντας

Για τον ίδιο τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου η αμερικανική αναγνώριση προσφέρεται για αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Η εμπλοκή του σε ποικιλώνυμα σκάνδαλα διαφθοράς προκαλεί έντονες αντιδράσεις στην κοινή γνώμη του Ισραήλ. Μόλις το περασμένο Σάββατο χιλιάδες Ισραηλινοί διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ κατά της διαφθοράς, ζητώντας την παραίτηση Νετανιάχου.

Σε περιόδους κρίσης και έξαρσης του παλαιστινιακού ζητήματος, η πλειονότητα των Ισραηλινών συσπειρώνεται συνήθως πίσω από την ηγεσία, ξεχνώντας… τα μείζονα κοινωνικά και άλλα προβλήματα.

Για παράδειγμα η ριζοσπαστικοποίηση των Ισραηλινών τη δεκαετία του ’80 λόγω του πολέμου στο Λίβανο και της πρώτης παλαιστινιακής ιντιφάντα, εξασθένησε μπροστά στο κύμα επιθέσεων αυτοκτονίας τη δεκαετία του ’90.

Το 2011 πραγματοποιήθηκαν στο Ισραήλ οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις με κοινωνικά αιτήματα( ακρίβεια, έλλειψη στέγης), εμπνευσμένες σε μεγάλο βαθμό από τις κινητοποιήσεις της «αραβικής άνοιξης» και του κινήματος των πλατειών σε χώρες όπως η Ισπανία. Κινητοποιήσεις που εκμεταλλεύτηκαν, όπως έγινε και σε εμάς, νέοι διάττοντες αστέρες της πολιτικής.

Στο Ισραήλ, όπως και σε άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, το 21,7%, 1,7 εκατομμύρια πολίτες, χαρακτηρίζονται από τις επίσημες στατιστικές φτωχοί. Το Ισραήλ, σε εποχή μάλιστα υψηλής ανάπτυξης και χαμηλής ανεργίας, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στις χώρες του ΟΟΣΑ, με το φαινόμενο των φτωχών που εργάζονται και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε κοινωνικά συσσίτια αρκετά διαδεδομένο.

Όσο για την πραγματική Ιερουσαλήμ και όχι αυτήν από «χρυσό» που φαντασιώνονται Ισραηλινοί ακροδεξιοί και Χριστιανοί φονταμενταλιστές. Παρά τις ισραηλινές διακηρύξεις περί «ενιαίας και αδιαίρετης πρωτεύουσας», εξακολουθεί να είναι χωρισμένη σε δυτική και ανατολική. Όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά κοινωνικά και πολιτικά.

Από τους 850.000 περίπου κατοίκους, το 37% είναι Άραβες και ζει στην πλειονότητά του στην αραβική Ιερουσαλήμ( παλιά πόλη και πέριξ συνοικίες) και 61% είναι Εβραίοι.

Το 40% περίπου των κατοίκων της, πάνω από 300.000 άνθρωποι, είναι Παλαιστίνιοι οι οποίοι έχουν ειδική άδεια, χωρίς να θεωρούνται Ισραηλινοί πολίτες. Χάνουν μάλιστα την άδεια αυτή αν λείπουν πάνω από δέκα χρόνια-πολλοί Παλαιστίνιοι αναγκάζονται λόγω της ποικιλώνυμης καταπίεσης να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους-με προφανή στόχο να αλλοιωθούν τα πληθυσμιακά δεδομένα της πόλης.

Οι κάτοικοι της κατά άλλα ενωμένης ανατολικής με τη δυτική Ιερουσαλήμ πόλης, δεν ψηφίζουν για την «εκπροσώπησή» τους, παρόλο που το ισραηλινό κοινοβούλιο βρίσκεται στην «ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσα». Μπορούν να ψηφίσουν για δήμαρχο, οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι δεν κάνουν ωστόσο χρήση του δικαιώματος αυτού αρνούμενοι να αναγνωρίσουν την ισραηλινή κυριαρχία σε ολόκληρη την πόλη.

Οποιοσδήποτε Ισραηλινός αλλά και Εβραίος της Διασποράς, μπορεί να επισκεφτεί όποτε θέλει το Τείχος των Δακρύων, οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι ωστόσο της Δυτικής Όχθης δεν μπορούν να προσευχηθούν ελεύθερα στο δικό τους τόπο λατρείας, στο Τέμενος Αλ Άκσα.

Όσο ο Ισραηλινός λαός δεν συνειδητοποιεί ότι εκτός από την Ιερουσαλήμ της Βίβλου, υπάρχει και η Ιερουσαλήμ των ανθρώπων, με τη δική τους συλλογική εθνική, πολιτισμική και θρησκευτική ιδιαιτερότητα, τόσο περισσότερο θα αναλίσκεται σε εθνικιστικά παραληρήματα αγνοώντας την κοινή κληρονομιά της πόλης( και κατ΄επέκταση της χώρας).

* Ο τίτλος παραπέμπει στο τραγούδι της Ισραηλινής «Βέμπο» Ναόμι Σέμερ «Γερουσαλάιμ σελ Ζαχάβ(Ιερουσαλήμ από Χρυσό)» που γράφτηκε λίγο μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών.

Πηγές
http://edition.cnn.com/2017/12/06/politics/donald-trump-israel-palestinians-jerusalem-politics/index.html
http://edition.cnn.com/2017/12/05/middleeast/trump-jerusalem-explainer-intl/index.html
https://www.haaretz.com/opinion/.premium-1.827216
https://www.haaretz.com/us-news/1.827156
http://www.businessinsider.com/roy-moore-anti-semitism-george-soros-jews-hell-2017-12
http://www.jpost.com/Israel-News/More-than-1-in-5-Israelis-live-in-poverty-highest-in-developed-world-475444
https://www.reuters.com/article/us-israel-netanyahu-protests/tens-of-thousands-of-israelis-protest-against-netanyahu-corruption-idUSKBN1DW0Q8
https://www.haaretz.com/israel-news/.premium-1.827175

Οικονομία με άλλο μάτι


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση