Η Ασία χύνεται στην Ευρώπη

Του Κώστα Δαμαβολίτη

Η «Ασία χύνεται στην Ευρώπη» αυτός ήταν τίτλος από ένα μάθημα στο αναγνωστικό βιβλίου που διαβάζαμε στο δημοτικό, όπου αναφερόταν στην εκστρατεία των Περσών στην Ελλάδα. Αν προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στο νόημα του τίτλου προσαρμόζοντας το στην σημερινή γεωπολιτική κατάσταση, θα δούμε ότι γίνεται μία τεράστια σε μέγεθος, αλλά και με μεγάλη ταχύτητα, μετακίνηση πληθυσμών που διαχέονται από την Ασία και την Αφρική στην Ευρώπη από διάφορες αιτίες (εστίες πολέμου, οικονομική κρίση, ολοκληρωτικά καθεστώτα κ.α.). Η Δύση –ΗΠΑ και Ευρώπη– με την χρόνια εμπλοκή της στην Μέση Ανατολή προκειμένου να ελέγξει τα πράγματα στην ενέργεια και στην γεωπολιτική, δεν διστάζει με μεγάλη ωμότητα να ανατρέψει καθεστώτα μέσω των μυστικών υπηρεσιών, να επιβάλει το πλαίσιό της με στρατιωτική και οικονομική ισχύ, αλλά και μέσα από την διπλωματική μεθόδευση, να φέρει μία πολυεπίπεδη σύγχυση, προκειμένου να επωφεληθεί από το τελικό αποτέλεσμα. Το δε χάος που δημιουργείται οι παραπάνω συνθήκες, καλούνται να το διαχειριστούν παίκτες που εμπλέκονται άμεσα, έμμεσα, ή και καθόλου, σε αυτό το παίγνιο. Η μικρή μας Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση καλούμενη να διαχειριστεί το χειρότερο παράγωγο αυτού του παιγνίου, που είναι το προσφυγικό.

Μαζί τα κάναμε; ή μαζί τα φάγαμε; Στείλαμε στρατιωτικές δυνάμεις στην Συρία; Ή μήπως είχαμε εμπλοκή με άλλους τρόπους σε αυτό το έκτρωμα που δημιούργησε η «υψηλή» εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων; Η θρασύτητα σε συνδυασμό με την μεγάλη υποκρισία της Δύσης, φτάνει σε τέτοιο σημείο που μας κάνει και παρατηρήσεις για την μη σωστή φύλαξη των συνόρων (φανταστείτε τι θα γινόταν στα διεθνή φόρα αν εφαρμοζόταν το γράμμα του νόμου και είχαμε ρεπορτάζ με το λιμενικό να βουλιάζει βάρκες) την καθυστέρηση για τα Hotspot’s κ.α. Η Γερμανία μάλιστα εκφράζεται επίσημα με τον υπουργό Eσωτερικών Τόμας Ντε Μεζιέρ να δηλώνει με ιταμότητα ότι «η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που της αναλογεί» και με τον κο. Μάρτιν Σούλτς να λέει ότι «η Γερμανία έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού γιατί έχει απορροφήσει ένα εκατομμύριο πρόσφυγες». Χωρίς να αφήνουν να φανεί η άλλη πλευρά του νομίσματος που είναι η κάλυψη στο μεγάλο κενό που έχει η Γερμανία στα εργατικά χέρια λόγω του τεράστιου δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει. Οι ανάγκες για φθηνό εργατικό δυναμικό αγγίζουν τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους για την επόμενη διετία, μιας και είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν συγκρατήσει μεγάλο μέρος της παραγωγής. Έτσι, δικαιολογείται το νεύμα της Μέρκελ πριν από ενάμιση χρόνο περίπου στους προσφυγές, η οποία πιεζόμενη από τους βιομήχανους της χώρας της –κατά συνεκδοχή χρηματοδότες των εκάστοτε κομμάτων εξουσίας –και με μεγάλη επιλεκτικότητα στην διαλογή πήρε αυτό που ήθελε, ενώ το υπόλοιπο κομμάτι που δε χρειαζόταν το άφησε για μόνιμη διαχείριση του στο απέραντο hotspot που λέγεται Ελλάδα.

 Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η διαδικασία της αξιοποίησης του προσφυγικού ζητήματος έχει παγώσει λόγω των γερμανικών εκλογών, αφού η δημοκοπική κατάρρευση της Μέρκελ, συνδυαστικά με την αύξηση στα ποσοστά των ακροδεξιών δυνάμεων –(AfD)– αλλάζει το χάρτη στο πολιτικό πεδίο της Γερμανίας. Μετά το πέρας των εκλογών, θα συνεχιστεί κανονικά η διαδικασία διαλογής και επιλογής, μέχρι να καλυφθούν καθολικά οι εργασιακές της ανάγκες. Κατά τα άλλα «Να κάνετε ότι σας αναλογεί» μάλιστα, αλλά είμαστε 11 εκατομμύρια και έχουμε 60 χιλιάδες πρόσφυγες, ενώ η συμφωνία έγινε με ένα πλαίσιο καταμερισμού για όλόκληρη την Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων. Το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των προσφύγων προβλέπει 66 χιλιάδες θέσεις, οι 8 χιλιάδες άμεσα, ενώ μέχρι του παρόντος έχουν απορροφηθεί μόνο 3 χιλιάδες πρόσφυγες. Η Τουρκία εν τω μεταξύ συνεχίζει να στέλνει με σταθερούς ρυθμούς κόσμο, για να θυμίζει στην διεθνή κοινότητα ότι παραμένει ένας υπολογίσιμος παίκτης. Και αν σκεφτούμε ότι στο τουρκικό έδαφος, παραμένουν ακόμα τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι που απεγνωσμένα ψάχνουν οδούς διαφυγής, τα πράγματα δυσκολεύουν κυρίως για εμάς που βρισκόμαστε στο κατώφλι εξόδου. Όλα αυτά σε μία Ευρωπαϊκή «οικογένεια» που έχει τις χώρες του Βίζεγκραντ με τα κλειστά σύνορα και μία κλειστή βαλκανική οδό. Η Διεθνής Αμνηστία σε πρόσφατη έκθεση της, κατακεραυνώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση για αδιαφορία, υπογραμμίζοντας ότι με τους σημερινούς ρυθμούς οι  πρόσφυγες θα φύγουν από την Ελλάδα ύστερα από 18 χρόνια.

Όπως ανέφερα παραπάνω η Γερμανία εκφράζει την πολιτική της στροφή τόσο με τον Ντε Μεζιέρ, όσο και με άλλους πολιτικούς του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και της ίδιας της Μέρκελ, η οποία μετά το ράπισμα των εκλογών στην Σαξονία και στο Μαγδεμβούργο – Πομερανία και την ταυτόχρονη άνοδο τον Εναλλακτικών ΑfD έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι «Αν μπορούσα, θα γύριζα πίσω πολλά, πολλά χρόνια» κάνοντας στροφή στην φίλομεταναστευτική της πολιτική.

 Εδώ στα καθ΄ ημάς λαμβάνουμε υπόψιν τα μηνύματα που μας μεταφέρουν οι κοινωνικοί αισθητήρες; Σε όλη την Ευρώπη αποτυπώνεται η δυσαρέσκεια των πολιτών στις δημοσκοπήσεις, αφού βιώνουν πρακτικά το πρόβλημα και ο τρόπος διαχείρισης από πολιτικούς δεν δίνει ουσιαστικές λύσεις. Διακρίνουμε την επικίνδυνη άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη; Εξετάζοντας ιστορικά το θέμα της αφομοίωσης του ισλαμικού στοιχείου στην Ευρώπη τα τελευταία σαράντα χρόνια, έχουμε μελετήσει τα αποτελέσματα;

Από το 1996 υπολογίζεται ότι εισήλθαν 1,5 εκατομμύριο Αλβανοί στην Ελλάδα. Ένα μεγάλο μέρος τους βαφτίστηκαν χριστιανοί ορθόδοξοι. Η αφομοίωση στην ελληνική κοινωνία δεν ήταν δύσκολο να γίνει, αφού το πιο ισχυρό στοιχείο της υπόστασης –που δημιουργεί και την μεγάλη αντίθεση– η θρησκεία, ήταν ξεθωριασμένο από το παλαιό καθεστώς της χώρας τους. Η Γαλλία π.χ. που είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος με ισχυρούς θεσμούς, ολοκληρωμένες δομές και έχει ισχυρά φίλτρα πριν την διαδικασία της ενσωμάτωσης, απορρόφησε και ενέταξε στην γαλλική κοινωνία όλο το ξένο στοιχείο (Πολωνούς, Ρουμάνους, Πολίτες της πρώην Σοβ. Ένωσης) που εισχώρησε στη χώρα, εκτός του αραβικού στοιχείου, με αποτέλεσμα να έχει αυτήν τη στιγμή 5 εκατομμύρια μουσουλμάνους σε περιοχές «γκέτο», που λειτουργούν ως άβατο και δεν τολμάει να μπει ούτε η αστυνομία ούτε ο στρατός. Απόρροια, η Λεπέν να έχει φτάσει στο 30%. Στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου με τα 21 εκατομμύρια κατοίκους, εξελέγη πακιστανικής καταγωγής δήμαρχος –για πρώτη φορά στα χρονικά– γεγονός το οποίο μαζί με την πίεση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού προβλήματος συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στο Brexit. Στην Αυστρία όπως διαφαίνεται, η ακροδεξιά θα πάρει την νίκη στις επερχόμενες εκλογές. Στη Γερμανία οι Εναλλακτικοί AfD φτάνουν το 15%, με το κόμμα να καταλαμβάνει πλέον έδρες σε οκτώ από τις 16 συνελεύσεις των γερμανικών κρατιδίων. Πρόσφατα μάλιστα πρότεινε να ανοίξει το νομικό πλαίσιο για την οπλοκατοχή στους πολίτες.

 Αντί να παραδειγματιζόμαστε από την εξέλιξη των πραγμάτων σε όλη την Ευρώπη και να κάνουμε καλύτερη διαχείριση στο θέμα μαθαίνοντας από τα παθήματα των άλλων, ακολουθούμε την ίδια συνταγή. Αυτό θέλουμε να δούμε και στην χώρα μας; Την Χρυσή Αυγή αντιπολίτευση και να πάρουν οι πολίτες τα όπλα;

Ή νομίζουμε ότι μεταφέροντας ανθρώπους όπως οι αποικιοκράτες στις αρχές του αιώνα, πιστεύοντας ότι έφερναν με την μορφή σάρκας γρανάζια για να ενισχύσουν την μηχανή του κέρδους στις κλωστοϋφαντουργίες της Αγγλίας και στις αυτοκινητοβιομηχανίες της Γαλλίας αργότερα, θα άφηναν πίσω τους την πολιτισμική πυρά της ψυχή τους; Το τι κουβαλάει θέλει δεν θέλει ο καθένας μας στις αποσκευές της ψυχής του, τα αρχαία αισθήματα που ταξιδεύουν μέσα από το χρόνο και την συνέχιση της ζωής και όταν μεταφέρεις τη ζωή μεταφέρεις και τις συνήθειες του πολιτισμού, αυτό είναι κάτι που ίσως δεν μπόρεσαν να καταλάβουν οι αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποίησης, που οραματίζονταν άτομα και –όχι ανθρώπους– με μοδιάστατη λειτουργία. Φαινόμενα όπως η δολοφονία του Ιορδανού συγγραφέα Ναχέντ Χατάρ για ένα σκίτσο που κατά την κρίση των ακραίων ισλαμιστών αποτελούσε προσβολή για το Ισλάμ, δεν είναι το πρώτο. Όσοι έρχονται με τέτοιες αντιλήψεις περί θρησκείας όχι μόνο δεν θα τις αφήσουν πίσω, αλλά όταν ωριμάσουν οι συνθήκες στους καινούριους τόπους, θα τις επιβάλουν.

Στον δρόμο της αλήθειας δεν πάμε μόνο με τα μάτια του θέλω, αλλά με τα μάτια του μπορώ και σίγουρα το τι μπορούμε να κάνουμε, έχει να κάνει με την δυναμική που έχουμε ως χώρα. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε έναν ενεργό ρόλο στη διαχείριση του προβλήματος, άρα, αναπόφευκτα θα υποστούμε και τη φθορά με την εμπλοκή μας στο ζήτημα. Η εξωτερική μας πολιτική έχει λειτουργήσει πιεστικά με ό,τι μέσα διαθέτει –συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, διεθνή φόρα, διπλωματία– για να προφυλάξει τη χώρα και να μην φορτωθούμε μονόπλευρα το μεγαλύτερο βάρος του προβλήματος; Αφού η Ευρώπη σε αυτό το θέμα μόνο ενωμένη δεν είναι, ιδίως όταν υπάρχουν χώρες όπως η Νορβηγία που για να δεχθεί πρόσφυγες δεσμεύει τα τιμαλφή τους ή σαν τις χώρες του Βίζεγκαραντ που υψώνουν φράκτες. Με σημαιοφόρους σε τέτοιου είδους αποκρουστικές πολιτικές, την Ουγγαρία και την Αυστρία, εμείς ως κράτος κάναμε όλες της απαραίτητες ενέργειες, για να μην είμαστε ο μουτζούρης της παρέας; Πόσο διευκολύνει τους ηγέτες όλων αυτών των χωρών, να αρνηθούν οποιαδήποτε χείρα βοηθείας όταν ακούν την κα. Χριστοδουλοπούλου να λέει στην αρχή της κρίσης «ελάτε σας περιμένουμε με ανοικτές αγκάλες και θα λιάζεστε στην Ομόνοια»; Τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι κοινά όταν οι άνθρωποι διαθέτουν την κοινή λογική, και εγώ όταν βλέπω τον ανθρώπινο πόνο σε όλη του την διάσταση να αποτυπώνεται στην Οδύσσεια αυτών των ανθρώπων, λυπάμαι. Και λυπάμαι πιο πολύ γιατί όλοι αυτοί βρέθηκαν να ακολουθούν το νήμα μίας ανέμης που άλλοι κίνησαν, γιατί είχαν πιο μεγαλεπήβολα σχέδια από το πώς κυλούσε η ζωή στις κοινωνίες τους. Όμως, δεν μπορώ να γίνω Θεός και να οικονομήσω τα εκατομμύρια των ανθρώπων που φεύγουν από της πατρογονικές τους εστίες με μωρά παιδιά στην αγκαλιά για να ζήσουν με τα στοιχειώδη. Ούτε μπορώ να φέρω το μισό Πακιστάν στην Ελλάδα, γιατί το καθεστώς και η πείνα δεν αντέχονται, ούτε την Αιθιοπία που τα μωρά πεθαίνουν από την έλλειψη νερού και την έξαρση των επιδημιών, ούτε και τα εκατομμύρια των προσφύγων που φεύγουν για να μην τους κατασφάξουν οι ισλαμιστές. Πρέπει όμως κατά το ανθρώπινο να τακτοποιήσω τα του οίκου μου και της πατρίδας μου. Προσπαθώ να βοηθήσω και να δείξω το ανθρώπινο μου πρόσωπο κατά το μέτρο του δυνατού σε αυτές τις κοινωνίες, χωρίς να διαταράξω την ισορροπία και την συνοχή της δικής μου κοινωνίας, που είναι ήδη πονεμένη και έχει αρκετά προβλήματα να λύσει. Προσπαθώντας να βρω τρόπο να φιλοξενήσω τους ξένους πρέπει παράλληλα να βρω τρόπο να κρατήσω τα δικά μου παιδιά εδώ, που την τελευταία εξαετία έχουν μεταναστεύσει χωρίς επιστροφή πάνω από 300 χιλιάδες στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης.

Σε αυτή την φάση βέβαια, έξυπνα η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει μία δημιουργική αδράνεια. Την ώρα που το πρόβλημα είναι εν τη γενέσει του, περιμένει να θερίσει τους καρπούς την ώρα που το πρόβλημα θα βρίσκεται στην όξυνση του. Την ώρα που βουλιάζουν οι βάρκες στα νερά του Αιγαίου και οι εικόνες κάνουν το γύρο του κόσμου μέσα από το διαδίκτυο, ούτε κουβέντα από τη Χρυσή Αυγή για τους για τους ξένους που εισέρχονται παράνομα στην χώρα. Μόλις όμως τα εγκληματικά στοιχεία –που βάσει ποσοστώσεως υπάρχουν σε κάθε κοινωνία διαχρονικά–, θα αρχίσουν να δρουν, την ώρα που οι ανάγκες αυτών των πληθυσμών –και δικαιολογημένα– θα ζητούν την έκφραση τους με ισλαμικά σχολειά και τζαμιά και την ώρα που θα αρχίσει ενόχληση με τις εικόνες που βρίσκονται στα δημόσια κτίρια, νοσοκομεία κ.α, την πρωινή προσευχή στα σχολεία και όλα τα συναφή, θα έρθει ο καιρός του θερισμού. Θα έρθει ώρα για να σπάσει το κέλυφος από το αυγό του φιδιού. Θα είναι η ώρα που η Χρυσή Αυγή θα πιάσει επικίνδυνα ποσοστά. Ο σπόρος λοιπόν που φυτευόταν με την κακοποίηση του «είναι» μας, της και παράδοσης μας, αλλά και το άγχος για τον πνευματικό και ηθικό «εκσυγχρονισμό» της ιδιοπροσωπίας μας, μέσα από τις εθνομηδενιστικές τάσεις των «προοδευτικών» δυνάμεων της πολιτικής ελίτ κατ’ εξοχήν από την αριστερόστροφη και τη σοσιαλιστική πτέρυγα, οσονούπω θα βγάλει το δηλητηριώδη καρπό για να θρέψει τα τέρατα του εθνικισμού και ρατσισμού. Στην Κρήτη λέμε «ο παθός είναι μαθός» αλλά αν εξετάσει κάνεις τα ιστορικά μας χνάρια και τα συγκρίνει με τα χνάρια των υπολοίπων λαών, θα δει ότι είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός, ο οποίος δεν μαθαίνει μέσα από τα παθήματα του. Ο «εκσυγχρονισμός» της δεκαετίας του 90 και ο «ψευτοπροοδευτισμός» της «καινούριας» μας Αριστεράς, έφερε μετά από 25 χρόνια, λείανση στα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της υπόστασης μας. Ακόμα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι γι’ αυτήν την κακοποίηση, την οποία δεχθήκαμε στα εθνικά μας χαρακτηριστικά, στην θρησκεία, στα ήθη και τα έθιμα μας χωρίς αντίδραση, αφού η μεθόδευση είχε υψηλή τεχνική συνειδητά και υποσυνείδητα, στο τέλος οδήγησε το κοινωνικό μας σώμα να εμέσει την Χρυσή Αυγή ως αντίδραση;

Η διαχείριση που γίνεται από τον κρατικό μηχανισμό θέλει εκτενή ανάλυση αφού μπορεί να δημιουργήσει πολύ μεγάλα προβλήματα. Αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες τους κινδύνους που εγκυμονεί η ενέργεια να μετακινήσουν προσφυγές και να τους εγκαταστήσουν σε ευαίσθητες περιοχές όπως είναι η Θράκη; Αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος με την τριβή να δημιουργηθεί ένας σπινθήρας που η πυρκαγιά που θα ανάψει να έχει απρόβλεπτες διαστάσεις; Λαμβάνουν υπόψιν ότι τα μέσα ελέγχου και φιλτραρίσματος σε αυτή τη μεγάλη μάζα ανθρώπων σε συνδυασμό με τα στενά χρονικά περιθώρια και την ευρύτερη πίεση που δημιουργούν οι συνθήκες, μαζί με τους πολλούς αθώους πρόσφυγες, φέρνουν και εξτρεμιστικά ισλαμικά στοιχεία που θα δράσουν σε ένα πεδίο που διαρκώς πιέζεται από τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό και το ευρύτερο μουσουλμανικό τόξο από την βόρεια πλευρά των Βαλκανικών συνόρων;

Με κρατικά και ευρωπαϊκά προγράμματα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να διασπάσει όλους τους πρόσφυγες από τα hotspot τόσο στην επικράτεια των νησιών του Αιγαίου, όσο και σε άλλες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδος. Ιδιαιτέρως στα νησιά οι πρόσφυγες αποτελούν το 15% του πληθυσμού και το ποσοστό αυτό αυξάνεται. Δεν θα υπάρξει μεγάλος κίνδυνος ισλαμοποίησης των νησιών αφού βλέπουμε με τι αργούς ρυθμούς γίνεται η μετεγκατάσταση τους σε άλλες χώρες και με τι ταχύτητα γεμίζουν από την συνεχή δράση των δουλεμπόρων; Όταν καταρρέει ο τουρισμός και το κράτος δεν πείθει ότι μπορεί να προσφέρει ασφάλεια, πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να λιγοστέψουν ραγδαία οι Έλληνες;

Όταν η διαχείριση των 700 εκατομμυρίων ευρώ περίπου, από τα οποία το μεγαλύτερο ποσοστό θα το διαχειριστούν ΜΚΟ¹ και μάλλον θα έχουμε πολλά παραδείγματα όπως αυτό των Σερρών όπου το ηθικό πλεονέκτημα της «Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ» διαφημίζεται με τον πατέρα διαχειριστή που τα έδινε στην κόρη που είχε την εταιρία. Όταν δαπανούνται 15 χιλιάδες ευρώ ανά πρόσφυγα την ίδια στιγμή που στην Νορβηγία, η οποία είναι ακριβότερη χώρα και με καλύτερες υποδομές δίνει 12.000 και με τις συνθήκες διαβίωσης να είναι μακράν καλύτερες, αυτό δεν είναι σκάνδαλο για το πού πάνε και το πώς διαχειρίζονται τα χρήματα;

Την ίδια στιγμή αρκετοί συμπολίτες μας καλούνται να τα βγάλουν πέρα με 5 και 6 χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Αυτές λοιπόν οι κοινωνικές αντιθέσεις, μήπως μετατραπούν σε κοινωνικές αντιδράσεις;

Σε αυτό το χορό για να μας πείσουν, έχουν μπει και διεθνείς οργανισμοί με μεγάλο κύρος. Με μεγάλη έκπληξη άκουσα πριν λίγες μέρες την κα. Κατερίνα Κιτίδη αρμόδια του τομέα ενημέρωσης της Ύπατης Αρμοστείας, να δηλώνει σε τοπικό ραδιόφωνο τα οφέλη των προσφυγικών ροών και να τονίζει ιδιαιτέρως και επί λέξει ότι «οι πρόσφυγες θα βοηθήσουν την τοπική οικονομία με τα κουπόνια σίτισης, θα καλύψουν μέρος της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, γιατί έχουν ιδιαίτερες ικανότητες και λόγω του πολύπαθου ταξιδιού τους έχουν και μεγάλες αντοχές και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να βρουν λύσεις σε προβλήματα».

Και όλα αυτά σε μία χώρα που η ανεργία αγγίζει το 24%, ενώ στους νέους ξεπερνά το 50%. Η κα. Κιτίδη έκανε βέβαια λόγο ότι η μετεγκατάσταση στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες προχωρεί με πολύ αργούς ρυθμούς, εν τούτοις μας προετοίμασε ότι κι αν ακόμα μείνουν όλοι εδώ δεν είναι πολλοί και μπορούμε εύκολα να τους ενσωματώσουμε, λες και αυτός ο αριθμός θα μείνει αμετάβλητος.

Ένα ακόμα θέμα που καλείται να διαχειριστεί το κράτος είναι η ένταξη των παιδιών των προσφύγων στα σχολεία για το διάστημα που θα βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο χρόνος διοχέτευσης, ο τρόπος, και η υγειονομική ασφάλεια για την ένταξη τους είναι μερικά από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν άμεσα. Στα παραπάνω έσπευσαν οι οπαδοί των ανοικτών συνόρων με έναν νερόβραστο και άτοπο «ανθρωπισμό» να χρωματίσουν με τις απόψεις τους το θέμα που προέκυψε στο Ωραιόκαστρο. Ίσως με άκομψη συμπεριφορά να εκφραστήκαν ανησυχίες και προβλήματα πρακτικά που ζητούν άμεσα λύση. Επίσης, υπήρξαν κι άλλοι δήμαρχοι, οι οποίοι προσπάθησαν να υπογραμμίζουν τα πρακτικά προβλήματα που δημιουργούνται με την εισαγωγή των παιδιών των προσφύγων στα σχολεία βιαστικά και χωρίς πρόγραμμα.

Αυτά τα παιδιά λόγω των συνθηκών, σε αυτό το σημείο της ζωής τους, πρέπει να πάρουν στα στοιχειώδη όσον αφορά την μόρφωση. Μπορούν να πάρουν αυτά τα στοιχειώδη όταν μπουν μέσα σε μία τάξη που η σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει, με μία οργάνωση και με μία προετοιμασία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά; Τι γλώσσα θα χρησιμοποιηθεί χωρίς την ύπαρξη εξειδικευμένων δασκάλων; Χωρίς την ύπαρξη ανάλογων φίλτρων ελέγχου και πρόληψης της υγειονομική τους κατάστασης; Γιατί πρέπει να κρεμάσουμε τις ταμπέλες του ρατσιστή και του ξενοφοβικού σε όποιον έχει διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να γίνει η διαχείριση των πραγμάτων, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως το προσφυγικό. Η τακτική να γίνεται επίθεση από τα ΜΜΕ και να καυτηριάζεται με χυδαίο τρόπο πολλές φορές στις ενημερωτικές και πρωινές εκπομπές- για να φιμώσουν όλους τους άλλους που σκέφτονται είναι γνωστή και σίγουρη.

Πόσο πια να δείξουμε ότι είμαστε φιλόξενοι; Όλο αυτό το διάστημα δεν ασχολούνται παγκοσμίως τα μέσα ενημέρωσης και δεν διαφημίζουν τον ανθρωπισμό που έδειξαν κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου. Ο Ξένιος Ζευς δεν ενσαρκώνεται στην συνείδηση του καθενός όταν οι εικόνες με τις γιαγιάδες που έχουν αγκαλιά τα προσφυγόπουλα κάνουν το γύρο του κόσμου; Η χριστιανική αγάπη δεν αποτυπώνεται όταν οι Εκκλησία μέσα από τις δομές και το ανθρώπινο δυναμικό της καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος αυτών των ανθρώπων; Όλοι οι φίλοι μας από το εξωτερικό και από τους διεθνείς οργανισμούς που μας μιλούν για φιλοξενία, ας ψάξουν πρώτα στα λεξικά τους να δουν αν υπάρχει αυτή οι λέξη. Για να φιλοξενήσεις πρέπει πρώτα να είσαι νοικοκύρης. Όμως με την πίεση που μας δημιουργούν, από νοικοκύρηδες θα γίνουμε μουσαφίρηδες. Ενδιαφέρον πάντως θα είχε να δούμε όλοι αυτοί οι «ψέυτοαριστεροί» και θεωρητικοί φιλόσοφοι – κοινωνιολόγοι να δούμε σε ποιες γειτονιές κάθονται, σε ποια σχολεία πάνε τα παιδιά τους, για να κατανοήσουμε αν τους αγγίζει πραγματικά το πρόβλημα. Η γεωπολιτική μας θέση δεν μας επιτρέπει ρομαντική θεώρηση των πραγμάτων, αλλά μία απόλυτα ρεαλιστική προσέγγιση. Ξέρουμε όλοι μας ότι φταίμε δε φταίμε μέρος τους προβλήματος πρέπει να το διαχειριστούμε, με τρόπο όμως που να μην χαλάει ότι έχτισαν με κόπους και θυσίες οι πρόγονοι μας.

[*]. Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, ΜΚΟ και Παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα – Από το ίδρυμα Φορντ στον Σόρος και τα γερμανικά ιδρύματα, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα, 2014, σ. 173: Κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 υπό την επίδραση του δόγματος Ρήγκαν, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες επίσημες και ανεπίσημες επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Καραϊβική και την Ασία. Ο Σόρος συμμετείχε ανοιχτά σε πάρα πολλές από αυτές, εξαγοράζοντας δυνάμει επαναστάτες και επιχορηγώντας πολιτικούς, διανοούμενους και οποιονδήποτε άλλον θα μπορούσε να ανέλθει στην εξουσία έπειτα από την ανατροπή.

 Σύμφωνα με τον Τζέιμς Πέτρας: Από το 1980, το πιο διορατικό κομμάτι των νεοφιλελευθέρων αρχουσών τάξεων συνειδητοποίησε ότι οι πολιτικές τους πόλωναν την κοινωνία και προκαλούσαν μεγάλης κλίμακας δυσαρέσκεια. Τότε, νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί ξεκίνησαν να χρηματοδοτούν και να προωθούν μία παράλληλη στρατηγική «από τα κάτω» που περιλάμβανε την ανάδειξη «οργανώσεων βάσης» με μία «αντικρατική» ιδεολογία, οι οποίες παρενέβαιναν εκεί όπου υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσουν αντιδράσεις και δημιουργούσαν ένα κοινωνικό μαξιλάρι. Αυτές οι οργανώσεις ήταν οικονομικά εξαρτώμενες από νεοφιλελεύθερες πηγές και ενεπλάκησαν άμεσα στον ανταγωνισμό με τα κοινωνικά και τα πολιτικά κινήματα προκειμένου να ελέγξουν τη δραστηριοποίηση των πολιτών. Από τη δεκαετία του 1990, αυτές οι οργανώσεις που απεκλήθησαν «μη – κυβερνητικές» ήταν χιλιάδες και χρηματοδοτούνταν με πάνω από 4 δις δολάρια ετησίως.

* Ο Κ. Δαμαβολίτης είναι πρώην βουλευτής, και μέλος της Κίνησης Άρδην

Πηγή Άρδην

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση