Πολ Μέισον: «Στην Ελλάδα ο χαμένος είναι η δημοκρατία»

Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας

Δηλώνοντας πως η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει μετατραπεί σε «φορέα μιας αμείλικτης χρηματοοικονομικής λογικής», ο διάσημος πλέον και στην Ελλάδα Πολ Μέισον, δημοσιογράφος του βρετανικού Channel 4, υποστηρίζει πως μετά τις χθεσινές πολύωρες διαπραγματεύσεις οι οποίες κατέληξαν σε μία πάρα πολύ δύσκολη συμφωνία για την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, ο μεγάλος χαμένος είναι η δημοκρατία. Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο του:

«Επειτα από μία ολονύχτια διαπραγμάτευση κατά την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός υπεβλήθη, σύμφωνα με κάποιον παρατηρητή, σε βασανιστήρια τύπου «εικονικού πνιγμού», υπάρχει η βάση μιας συμφωνίας για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.

Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα λιτότητας που απαιτούν οι δανειστές της και να εκχωρήσει περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δισ. ευρώ σε ένα ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο θα αξιοποιεί τις πωλήσεις για την μείωση του χρέους.

Ως αντάλλαγμα, η Ελλάδα θα λάβει ένα νέο, τρίτο πακέτο διάσωσης αξίας, σύμφωνα με πληροφορίες, 54 δισ. ευρώ, την υπόσχεση για τη διεξαγωγή συνομιλιών για την αναδιάρθρωση του χρέους της και ένα ενδιάμεσο δάνειο για τις αποπληρωμές που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Αυτά, συν η επικείμενη επαναλειτουργία των τραπεζών στο πλαίσιο ενός πακέτου έκτακτης χρηματοδότησης της ΕΚΤ, θα επιτρέψουν στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να εμφανιστεί ενώπιον των υποστηρικτών του οι οποίοι είναι έξαλλοι.

Χθες, οι ηγέτες της Ευρώπης παρουσίασαν στην Ελλάδα ένα τελεσίγραφο το οποίο διέλυσε τα τελευταία ίχνη ελέγχου της κυβέρνησης επί της οικονομίας όσον αφορά το μέλλον, και ανέτρεψε όλους τους νόμους που πέρασε από το κοινοβούλιο από τότε που εκλέχτηκε με ποσοστό 36% τον Ιανουάριο.

Την ώρα που οι Έλληνες εξέφραζαν την οργή τους και το hashtag#ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα) κατέκλυζε το Διαδίκτυο, ο Τσίπρας και η ομάδα του διαπραγματεύονταν.

Γνώριζαν ότι για να έχουν την παραμικρή ελπίδα να περάσουν τη συμφωνία από το κοινοβούλιο θα έπρεπε να απελευθερωθούν από την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να αντισταθούν στη σύσταση ενός ελεγχόμενου από ξένους ταμείου ιδιωτικοποιήσεων και να αποσπάσουν μία δέσμευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς και τη διαβεβαίωση ότι η ΕΚΤ θα ανοίξει τις στρόφιγγες του έκτακτου δανεισμού προς τις ελληνικές τράπεζες.

Χθες είπε πως δίχως αυτά δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να περάσουν τα μέτρα λιτότητας από το κοινοβούλιο. Σήμερα το πρωί φαίνεται πως όλα αυτά τα ζητήματα διευθετήθηκαν μέσω υπεκφυγών: το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων θα εδρεύει στην Αθήνα, όχι στο Λουξεμβούργο. Θα υπάρξει εμπλοκή του ΔΝΤ αλλά θα είναι, κατά τα φαινόμενα, σιωπηρή. Υπάρχει και αναφορά για την αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά παραμένει ακαθόριστη.

Οπότε δεν είμαι σίγουρος εάν τα μέτρα αυτά θα περάσουν. Για να κατανοήσει κανείς τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια, πρέπει να αντιληφθεί ότι, πρώτον, οι κεντρώες πολιτικές δυνάμεις και η συντηρητική δεξιά της Ελλάδας έχουν συνθλιβεί τόσο ηθικά όσο και οργανωτικά από τις ήττες που υπέστησαν στις εκλογές του Ιανουαρίου και στο δημοψήφισμα του Ιουνίου, σε βαθμό που πλέον είναι αδύνατο να αναλάβουν την εξουσία.

Χθες η Ευρωζώνη έφτασε στο χείλος του γκρεμού και μόνο στη συνέχεια θα γνωρίζουμε σίγουρα εάν η φήμη και η συνοχή της θα επιβιώσουν. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης θέλησαν να αλλάξουν τους μικρο-νόμους μιας μικρότερης χώρας: τους κανονισμούς που διέπουν τη λειτουργία των αρτοποιίων, τη χρηματοδότηση της δημόσιας τηλεόρασης, το τι μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί και με ποιον τρόπο. Είτε βρίσκονται εντός είτε εκτός του ευρώ, αρκετές μικρές χώρες και περιοχές θα πάρουν ένα μάθημα από όλα αυτά, οι αρνητικές συνέπειες του οποίου θα είναι μακροχρόνιες.

Θα ήταν λογικό πλέον για κάθε χώρα της ΕΕ να καταστρώσει σχέδια έκτακτης ανάγκης κατά μιας ανάλογης αντιμετώπισης, είτε αυτή αφορά δημοσιονομικές πολιτικές είτε άλλα ζητήματα πάνω στα οποία τον πρώτο λόγο έχουν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη.

Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με άλλες πανωλεθρίες της Ιστορίας όπως η συνθήκη του Μονάχου το 1938, όπου επιτεύχθηκε η ειρήνη μέσω της θυσίας των Τσέχων ή η συνθήκη των Βερσαλλιών μέσω της οποίας οι πιστωτές έλαβαν τα χρήματά τους, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την κατάρρευση της γερμανικής δημοκρατίας μετά από μία δεκαετία, και της διπλωματικής ενότητάς τους πολύ νωρίτερα.

Αλλά οι πανωλεθρίες του παρελθόντος ήταν διαφορετικές. Προκλήθηκαν από πολιτικούς, από ανθρώπους που γνώριζαν τι ήθελαν αλλά έκαναν λάθος υπολογισμούς. Χθες ήταν πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί τι ήθελαν οι ηγεμόνες της Ευρώπης.

Σίγουρα κατάφεραν να καταστρέψουν τη φήμη τους σε παγκόσμιο επίπεδο συνθλίβοντας μία Αριστερή κυβέρνηση η οποία σάρωσε στις εκλογές και περιφρονώντας ένα αποτέλεσμα δημοψηφίσματος της τάξης του 61%. Η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία ιδρύθηκε για την αποφυγή συγκρούσεων και την απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης διαπίστωσε πως έχει μεταμορφωθεί σε φορέα μιας αδίστακτης χρηματοπιστωτικής λογικής.

Οι απλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά για αυτήν την χρηματοοικονομική λογική, ώστε να κατανοήσουν γιατί όλα αυτά ήταν πάντα πιθανό να συμβούν: τα ομόλογα, τα κουρέματα και οι νομισματικοί μηχανισμοί είναι δύσκολες έννοιες. Η Δημοκρατία δεν είναι. Ο καθένας στον κόσμο που διαθέτει ένα smartphone καταλαβαίνει τι συνέβη χθες το βράδυ στη Δημοκρατία».

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση