Μισθοφόροι και Κατασκοπεία

Ανάδοχοι ιδιώτες και κατασκοπεία: Η ιδιωτικοποίηση της Κοινότητας των υπηρεσιών πληροφοριών

Απόδοση - Μετάφραση Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!

Η ιδιωτικοποίηση της κατασκοπίας, που αναπτύχθηκε ραγδαία την τελευταία δεκαετία, λόγω της φύσης των συνεχιζόμενων στρατιωτικών επιχειρήσεων και της αυξημένης ανάγκης για αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, από ιδιωτικές επιχειρήσεις κατασκοπείας, πιθανότατα θα παραμείνει κεντρικό στοιχείο της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών για τα επόμενα χρόνια.

Από την ανάλυση πληροφοριών (signals intelligence) έως την ανάκριση των κρατουμένων του εχθρού, οι ιδιωτικές εταιρείες αυτή την στιγμή, πραγματοποιούν καθήκοντα που παλαιά πραγματοποιούσαν κυβερνητικές υπηρεσίες.

Οι «εργολάβοι» των ιδιωτικών εταιρειών κατασκοπείας, παρέχουν ευαίσθητες υπηρεσίες, που κυμαίνονται από μυστικές επιχειρήσεις για την πρόσληψη κατασκόπων, έως την συλλογή «πληροφοριών από ανθρώπινες πηγές» (HUMINT) για την παραγωγή «εκμεταλλεύσιμων» πληροφοριών.

Το μήνυμα των γεγονότων της 9/11, μας επισημαίνει απλά μία τάση που υπήρχε από τις πρώτες ημέρες της «ιδιωτικής επιχειρηματικής κατασκοπείας», με την πρακτική της ανάθεσης σε τρίτους, της διαδικασίας συλλογής πληροφοριών και ανάλυσης. Σύμφωνα με το γραφείο του διευθυντή της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (NSA), το 70% του προϋπολογισμού των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πηγαίνει σε ιδιωτικές υπηρεσίες κατασκοπείας.



Παράλληλα με την αύξηση των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών και της ασφάλειας, η ιδιωτικοποίηση των πληροφοριών, δημιουργεί ανησυχίες και «πονοκεφάλους» όσον αφορά την λογοδοσία, την διαρροή κρίσιμων πληροφοριών, του κόστους των συμβάσεων και κυρίως το «ποιες» ακριβώς δραστηριότητες πρέπει να παραμείνουν αυστηρά «κυβερνητικές». Λόγω της αυξανόμενης εξάρτησης από ιδιωτικούς κατασκόπους, προκύπτουν συχνά συγκρούσεις συμφερόντων, ειδικά όταν οι κυβερνητικές μυστικές υπηρεσίες και ο ιδιωτικός τομέας «δρουν» τόσο κοντά. Επιπλέον, πολλοί ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών, έχουν αποχωρήσει από την υπηρεσία, λόγω των υψηλότερων μισθών στον ιδιωτικό τομέα.

Η τάση αυτή προφανώς επηρεάζει το ηθικό αυτών που ήδη εκτελούν τα ίδια καθήκοντα με ιδιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών, εργαζόμενοι οι ίδιοι για σημαντικά χαμηλότερες αμοιβές. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι κάθε κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών, πραγματοποιεί μια μεγάλη επένδυση στους υπαλλήλους της, που τώρα φαίνεται να μην είναι σε θέση να διατηρήσει το έμπειρο προσωπικό της και να μεταλαμπαδεύσει την γνώση της, στην νέα γενιά στελεχών των κυβερνητικών υπηρεσιών. Η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών ευρίσκεται σε ανταγωνισμό με τον ιδιωτικό τομέα, και μακροπρόθεσμα, η τάση αυτή θα επηρεάσει πιθανότατα την δομή του εργατικού δυναμικού της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών.

Μια άλλη κρίσιμη πτυχή σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των μυστικών υπηρεσιών, περιλαμβάνει λειτουργίες που η ίδια η κοινότητα δύναται να αναθέσει σε τρίτους. Η συνήθης πρακτική είναι να γίνεται διάκριση μεταξύ βασικών και μη βασικών δραστηριοτήτων και να αναθέτουν την τελευταία.

Ωστόσο, η εμπειρία από το πεδίο της μάχης σε Ιράκ και Αφγανιστάν, έχει αποδείξει ότι η κοινότητα πολλές φορές «εξαναγκάστηκε» να χρησιμοποιήσει ιδιωτικούς κατασκόπους για να εκτελέσει επιχειρήσεις που θεωρούνται ως «εγγενώς κυβερνητικές». Η διαχείριση των ανθρώπινων πηγών των κυβερνητικών υπηρεσιών, η εκτίμηση της τρομοκρατικής απειλής και η ενημέρωση των διοικητών του τομέα, αποτελούν μερικά από τα καθήκοντα που εκτελούνται από ιδιωτικές υπηρεσίες κατασκοπείας και εμπίπτουν στην παραπάνω κατηγορία.



Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ανάκριση θέτει το ακανθώδες ζήτημα της λογοδοσίας στις κυβερνητικές δομές εξουσίας. Στη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ, υπάρχουν ισχυρισμοί ότι κατάσκοποι ιδιωτικής εταιρείας κακομεταχειρίστηκαν κρατούμενους, χρησιμοποιώντας μάλιστα παράνομες τεχνικές ανάκρισης για να συλλέξουν πληροφορίες. Ομοίως, η συμμετοχή των ιδιωτικών κατασκόπων στην ανάλυση πληροφοριών, αναδεικνύει την πιθανότητα οι ιδιωτικές εταιρείες να είναι σε θέση να επηρεάσουν τις αποφάσεις υψηλού επιπέδου για την αμερικανική εθνική ασφάλεια.

Εν κατακλείδι, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι, χωρίς αμφιβολία, κρίσιμες για την κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών, αλλά απαιτείται για τις μετέπειτα ανάγκες, η παροχή ικανών εγγυήσεων, για την πρόσβαση οποιασδήποτε ιδιωτικής αναδόχου εταιρείας σε ευαίσθητους τομείς πληροφοριών, με την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τον προϋπολογισμό, την ποιότητα του προσωπικού και των αριθμών των ιδιωτικών κατασκόπων. Ενδεικτικό του παραπάνω είναι το γεγονός ότι τον Ιούνιο του 2007, η CIA ανακοίνωσε τα σχέδιά της να επανεξετάσει τη χρήση ιδιωτικών κατασκόπων και να μειώσει τον αριθμό των αναδόχων εταιρειών κατά 10 τοις εκατό.

Συγκεκριμένα, από τον Ιούνιο του 2007, η CIA άρχισε να απαγορεύει την συμμετοχή σε ιδιωτικές μυστικές υπηρεσίες, πρώην υπαλλήλων της CIA, μετά την συνταξιοδότησης τους για διάστημα 1, 5 χρόνου. Η κυβέρνηση ήθελε με την κίνηση αυτή να «πειθαρχήσει» τρόπο τινά, την ιδιωτική βιομηχανία κατασκοπείας και να αποφευχθεί η μετατροπή των υπηρεσιών πληροφοριών σε μια κερδοφόρα επιχείρηση.

Το καθήκον να καθορισθεί το τι είναι και τι δεν είναι «εγγενώς κυβερνητικό» στην κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών, εξαρτάται από την απόφαση της ίδιας της αμερικανικής κυβέρνησης. Προφανώς, ένα σύντομο άρθρο σαν αυτό αναφέρει ο συγγραφέας του, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να «γρατσουνίσει» μόνο την επιφάνεια του προβλήματος, παραπέμποντας στον αναγνώστη, στην λίστα αναφοράς για περαιτέρω πληροφορίες.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση