Η πιο άχρηστη συζήτηση
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Θα γίνει ή δεν θα γίνει; Και αν γίνει,
πότε θα γίνει; Και ποιοι θα βγουν; Και ποιοι θα μπουν; Αυτά τα ερωτήματα
για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης σκεπάζουν πλέον τα πάντα στην
Αθήνα. Όμως πρόκειται για ερωτήματα επί της ουσίας άχρηστα, τουλάχιστον
σε ότι έχει να κάνει με την πορεία της χώρας. Οπως άχρηστες θα είναι
και οι απαντήσεις αργά ή γρήγορα, τελικά θα λάβουν.
Ας μην κοροιδευόμαστε μεταξύ μας ότι όλα αυτά έχουν κάποια σημασία για τις εξελίξεις. Δεν έχουν καμία, ή, έστω, σχεδόν καμία: η πολιτική έρχεται απ' έξω σε “κλειστό πακέτο” και ως τέτοια ακολουθείται είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στους υπουργούς που απλώς την υπογράφουν. Κι αν σε κάποιον πραγματικά δεν αρέσει και διαφωνεί, προφανώς δεν μπορεί να μείνει στην κυβέρνηση: πρέπει να φύγει.
Πόσοι όμως είναι έτοιμοι να πράξουν κάτι τέτοιο;
Αλλωστε, το μήνυμα ήρθε προχθές τόσο από τον γερμανό υπουργό Σόιμπλε, όσο και, στη συνέχεια, από την έκθεση του Δ.Ν.Τ.: “μην φανταστείτε ότι μπορεί να χαλαρώσει το οτιδήποτε” ήταν η ξεκάθαρη τοποθέτηση προς την κυβέρνηση που έσπευσε να ψελλίσει ότι σκέφτεται να... σκεφτεί κάτι να αλλάξει ως προς τους φόρους στο μέλλον. Και ο βήχας κόπηκε αμέσως.
Το ίδιο μήνυμα θα ισχύσει και για την υπόθεση της λεγόμενης διαπραγμάτευσης για το χρέος, η οποία, υποτίθεται ότι θα ανοίξει το Φθινόπωρο. Πράγματι αναμένεται να ανοίξει. Ομως, η Ελλάδα ελάχιστα δυστυχώς θα είναι σε θέση να διαδραματίσει κάποιο πραγματικό ρόλο σε αυτήν – και σίγουρα αν υπάρξει κάποιος... μικροσκοπικός τέτοιος ρόλος, δεν πρόκειται παρά να αφορά δύο ή τρία πρόσωπα μέσα στην κυβέρνηση, του ιδίου του πρωθυπουργού περιλαμβανομένου.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, όλη αυτή η αγωνιώδης περί ανασχηματισμού συζήτηση κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι για τα κόμματα που κυβερνούν και, κυρίως, τα στελέχη τους που είτε τρέμουν την έξοδο είτε αναμένουν στην είσοδο. Το ποιος θα πάρει προαγωγή και το ποιος θα πέσει σε δυσμένεια δεν είναι λίγο για κάθε επαγγελματικό κλάδο και κάθε επαγγελματία μέσα σε αυτόν. Έτσι δεν είναι λίγο και για τους πολιτικούς: πρόκειται για τη δουλειά τους. Ετσι μπορεί να το αντιληφθεί κανείς. Αλλά, ως εκεί.
Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν κι ας ξεφύγουμε επιτέλους από την άχρηστη αυτή συζήτηση περί ανασχηματισμού. Ο πρωθυπουργός θα τον κάνει όταν βρει τις ισορροπίες που ψάχνει. Προς στιγμή πιθανότατα ούτε ο ίδιος γνωρίζει ακόμα τις αλλαγές. Μάλλον δε διαβάζει και ακούει κι εκείνος διάφορα με τα οποία ο ίδιος και οι συνεργάτες του γελάνε κάτω απ' τα μουστάκια τους - είναι αναμφίβολα χαριτωμένος ο τρόπος με τον οποίο οι υποψήφιοι παίρνουν τέτοιες μέρες σβάρνα τα Μέσα για να μπουν... πιο μέσα.
Υπομονή παιδιά! Είναι ζήτημα ημερών.
Κάποια τηλέφωνα, τελικά θα κουδουνίσουν...
Ας μην κοροιδευόμαστε μεταξύ μας ότι όλα αυτά έχουν κάποια σημασία για τις εξελίξεις. Δεν έχουν καμία, ή, έστω, σχεδόν καμία: η πολιτική έρχεται απ' έξω σε “κλειστό πακέτο” και ως τέτοια ακολουθείται είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στους υπουργούς που απλώς την υπογράφουν. Κι αν σε κάποιον πραγματικά δεν αρέσει και διαφωνεί, προφανώς δεν μπορεί να μείνει στην κυβέρνηση: πρέπει να φύγει.
Πόσοι όμως είναι έτοιμοι να πράξουν κάτι τέτοιο;
Αλλωστε, το μήνυμα ήρθε προχθές τόσο από τον γερμανό υπουργό Σόιμπλε, όσο και, στη συνέχεια, από την έκθεση του Δ.Ν.Τ.: “μην φανταστείτε ότι μπορεί να χαλαρώσει το οτιδήποτε” ήταν η ξεκάθαρη τοποθέτηση προς την κυβέρνηση που έσπευσε να ψελλίσει ότι σκέφτεται να... σκεφτεί κάτι να αλλάξει ως προς τους φόρους στο μέλλον. Και ο βήχας κόπηκε αμέσως.
Το ίδιο μήνυμα θα ισχύσει και για την υπόθεση της λεγόμενης διαπραγμάτευσης για το χρέος, η οποία, υποτίθεται ότι θα ανοίξει το Φθινόπωρο. Πράγματι αναμένεται να ανοίξει. Ομως, η Ελλάδα ελάχιστα δυστυχώς θα είναι σε θέση να διαδραματίσει κάποιο πραγματικό ρόλο σε αυτήν – και σίγουρα αν υπάρξει κάποιος... μικροσκοπικός τέτοιος ρόλος, δεν πρόκειται παρά να αφορά δύο ή τρία πρόσωπα μέσα στην κυβέρνηση, του ιδίου του πρωθυπουργού περιλαμβανομένου.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, όλη αυτή η αγωνιώδης περί ανασχηματισμού συζήτηση κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι για τα κόμματα που κυβερνούν και, κυρίως, τα στελέχη τους που είτε τρέμουν την έξοδο είτε αναμένουν στην είσοδο. Το ποιος θα πάρει προαγωγή και το ποιος θα πέσει σε δυσμένεια δεν είναι λίγο για κάθε επαγγελματικό κλάδο και κάθε επαγγελματία μέσα σε αυτόν. Έτσι δεν είναι λίγο και για τους πολιτικούς: πρόκειται για τη δουλειά τους. Ετσι μπορεί να το αντιληφθεί κανείς. Αλλά, ως εκεί.
Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν κι ας ξεφύγουμε επιτέλους από την άχρηστη αυτή συζήτηση περί ανασχηματισμού. Ο πρωθυπουργός θα τον κάνει όταν βρει τις ισορροπίες που ψάχνει. Προς στιγμή πιθανότατα ούτε ο ίδιος γνωρίζει ακόμα τις αλλαγές. Μάλλον δε διαβάζει και ακούει κι εκείνος διάφορα με τα οποία ο ίδιος και οι συνεργάτες του γελάνε κάτω απ' τα μουστάκια τους - είναι αναμφίβολα χαριτωμένος ο τρόπος με τον οποίο οι υποψήφιοι παίρνουν τέτοιες μέρες σβάρνα τα Μέσα για να μπουν... πιο μέσα.
Υπομονή παιδιά! Είναι ζήτημα ημερών.
Κάποια τηλέφωνα, τελικά θα κουδουνίσουν...
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...