Μετρήθηκαν και βρέθηκαν, ηθικά και εθνικά, επικίνδυνα ελλιπείς…

Πέρασε η τηλεοπτική και πολιτική καταιγίδα, σκορπίστηκε η βρωμιά και η καταστροφή από τους εμπλεκομένους και ήρθε η ώρα να μετρηθούν οι απώλειες και να γίνει η προσπάθεια επαναφοράς από τους «ιθαγενείς»… Γιατί, μόνο καταστροφή έφεραν τα όσα συνέβησαν προ 15νθημέρου στην Θράκη, στην Ελληνική Θράκη, η οποία με την «ευγενική χορηγεία» των ανεύθυνων δημοσιογράφων αλλά και των «υπεύθυνων» πολιτικών, έχει πλέον καταστεί και επισήμως μία «γκρίζα» περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Αφού λοιπόν, εκείνοι που αποφάσισαν να παίξουν με τα εθνικά θέματα, διαπίστωσαν πως τα μεταξύ τους χτυπήματα ήταν καταστροφικά μόνο για τους ίδιους (αφού αποκάλυπταν τις εκατέρωθεν εγκληματικές τους πολιτικές συναλλαγές με το τουρκικό προξενείο), μέσα από μία άτυπη συμφωνία επέλεξαν να εγκαταλείψουν το «πεδίο της μάχης» και να ασχοληθούν με λιγότερο επικίνδυνα θέματα από αυτό της Θράκης, της Ελληνικής Θράκης.

«Είναι πολύ σοβαρό θέμα, για να ασχολούμαστε με αυτό», ψέλλιζαν οι φοβικοί, οι ανίκανοι και επικίνδυνοι εμπλεκόμενοι, είτε αυτοί ήταν δημοσιογράφοι είτε ήταν πολιτικοί, αφήνοντας την «γεύση» της επικινδυνότητας, αλλά κυρίως της ανικανότητάς τους να ασχοληθούν με τα εθνικά θέματα, τα εθνικά προβλήματα, που οι ίδιοι δημιούργησαν και που οι ίδιοι, ατυχώς για τους ίδιους, επέλεξαν να ανασύρουν από την αφάνεια, προσδοκώντας –μάταια όπως αποδείχθηκε- σε κάποιο κομματικό και εκλογικό όφελος…

Το συμπέρασμα που συνάγεται από την αιτιολόγηση περί «πολύ σοβαρού θέματος για να ασχολούμαστε με αυτό», είναι τραγικό, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση, αφού επί της ουσίας ήταν μία ομολογία ανικανότητας εκ μέρους τους πολιτικού χειρισμού του ζητήματος «Θράκη». Έτσι, η μεν κυβέρνηση απέδειξε την ανικανότητά της κα επιβεβαίωσε ταυτόχρονα τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους δεν αγγίζει τα εθνικά θέματα που απασχολούν την Ελλάδα, ενώ η αντιπολίτευση (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) απέδειξε πως όχι μόνο δεν έχει καμία ικανότητα αλλά δεν διαθέτει ούτε κάποιο εθνικό αισθητήριο, έστω σε αντανακλαστική μορφή, προστασίας της γεωγραφικής επικράτειας της χώρας, καθιστώντας εαυτόν λίαν επικίνδυνο την επόμενη ημέρας μίας πιθανής εκλογικής επικράτησής του και της διαχείρισης των κρίσιμων εθνικών θεμάτων που απασχολούν την χώρα.

Και τι τελικά έγινε με την έλευση των ισχυρών πολιτικών κομμάτων στην Θράκη; Απολύτως τίποτε, είναι η απάντηση. Ή μάλλον, απολύτως τίποτε θετικό.

Βιάσθηκε η δημοκρατία, όπως την εννοούν τα κόμματα, με την «διαγραφή» της Σαμπιχά

Βιάσθηκε η λογική, με την μη ανάδειξη του κεντρικού προβλήματος της Θράκης, δηλαδή της ύπαρξης και της δράσης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των παρακρατικών και λίαν επικίνδυνων εθνικά μηχανισμών που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή.

Βιάσθηκε η αξιοπρέπεια των γηγενών κατοίκων οι οποίοι ξαφνικά χωρίσθηκαν σε Έλληνες και Τούρκους, αφού έτσι τους αντιλαμβάνεται η «πολιτική ορθότητα» πολιτικών ή γελωτοποιών της πολιτικής που άγονται και φέρονται από ιδεοληψίες.

Βιάσθηκε η Ελληνική διπλωματία, αφού έγινε κατορθωτό μέσα από ανόητους και επικίνδυνους χειρισμούς (δημοσιογράφων και πολιτικών) να εμπλουτισθεί το διπλωματικό οπλοστάσιο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία είναι πολύ σοβαρή, στοχευμένη, λειτουργεί με κεντρικό σχέδιο και εκμεταλλεύεται όλα τα λάθη της Ελληνικής πλευράς.

Μετά από όλα αυτά, την ελεεινή και καταστροφική δηλαδή έλευση στην Ελληνική Θράκη όλων των εμπλεκομένων στην καταστροφή της χώρας και την ζημία που επέφεραν με την εμπλοκή τους, η Θράκη βρίσκεται σε πολύ χειρότερο σημείο από ότι πριν. Οι κάτοικοί της είναι υποχρεωμένοι να αναζητήσουν τρόπους επιδιόρθωσης αυτής της τηλεοπτικής και πολιτικής καταιγίδας που έζησε η περιοχή, να «χτίσουν» -και πάλι- μόνοι τους πάνω στα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι σύγχρονοι βάρβαροι και να επιπλέον να αναζητήσουν τρόπους να κλείσουν τις πρόσφατες πληγές και να συνεχίσουν την θεραπεία της «ασθένειας» που πλήττει την περιοχή, να συνεχίσουν δηλαδή τον σιωπηλό αγώνα τους κατά της δράσης εκείνων που διάκεινται εχθρικά προς την Ελληνικότητα της Θράκης και οι οποίοι βρέθηκαν ενισχυμένοι μετά την αποχώρηση των… «αρμοδίων», των «υπευθύνων» και των «επί παντός θέματος ειδικών»…

Η Ελληνική Θράκη βίωσε τον πολιτικό και κομματικό φασισμό, χτυπήθηκε ανελέητα από τα εκλογικά συμφέροντα εκείνων που την βλέπουν ως «δεξαμενή ψήφων» και όχι ως αμυντικό ανάχωμα του Ελληνισμού και της Ελλάδας έναντι συγκεκριμένης επιθετικής δραστηριότητας της γείτονος Τουρκίας.

Η Θράκη, ευρισκόμενη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, βίωσε μία ακόμη σκληρή πραγματικότητα, αυτήν της σκύλευσής της από τους σύγχρονους βαρβάρους που επέδραμαν για να αντλήσουν από αυτήν οτιδήποτε μπορούσαν και στον μέγιστο δυνατό βαθμό, αδιαφορώντας παντελώς για την επόμενη ημέρα του Ελληνισμού της ακριτικής αυτής γωνιάς της Ελλάδας.

Η Ελληνική Θράκη βίωσε την «φροντίδα» της άρχουσας ελίτ (πολιτικής και δημοσιογραφικής) και βιάσθηκε τηλεοπτικά και σε ζωντανό χρόνο, από εκείνους που τελικά αποφάσισαν πως «η Θράκη είναι πολύ σοβαρό εθνικό θέμα για να ασχολούμαστε»… Και αποφάσισαν τελικά να κλείσουν τα φώτα, να μην δούνε το πραγματικό πρόβλημα, να ρίξουν το χαλί της λήθης πάνω από τον χώρο ενός διαρκούς εγκλήματος, ευελπιστώντας πως κανείς δεν κατάλαβε τίποτε από όσα συνέβησαν, πως κανείς δεν είδε την επικίνδυνη ύπαρξη και εμπλοκή τους και πως τελικά η όλη υπόθεση θα ξεχαστεί επιτρέποντάς τους νθα διαφύγουν από το έγκλημα στο οποίο ήταν ηθικοί αυτουργοί και πρωταγωνιστές στην υλοποίησή του…

Η Θράκη είναι ακόμη εδώ και θα συνεχίσει να είναι, όπως και όσοι Έλληνες κατοικούν σε αυτήν. Η Θράκη, η Ελληνική Θράκη, είναι εδώ αποφασισμένη να συνεχίσει την πορεία της στην ιστορία, να αντιμετωπίζει τους βάρβαρους, τους φίλους και τους εχθρούς της, τους δειλούς οσφυοκάμπτες και τους τοκογλύφους της πολιτικής, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα: «Η Θράκη δεν είναι Ελληνική, η Θράκη είναι Ελλάδα. Ό,τι κι αν κάνετε όλοι εσείς που μετράτε την πατρίδα με το χρήμα…, σύντομα θα πληρωθείτε με το νόμισμα που σας αξίζει»… Οι Θράκες, από τα βάθη της ιστορίας ήταν ένας λαός ειρηνικός. Αλλά, οι σύγχρονοι εξουσιαστές θα πρέπει να θυμούνται πως γέννημα της Θράκης ήταν και ο… Σπάρτακος!

Γεωργίου Μιχαήλ
Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση