Ο Ερντογάν αναδεικνύει τις δημοτικές εκλογές σε δημοψήφισμα

Κριτική στην ηγεσία του Recep Tayyip Erdogan ασκεί άρθρο γνώμης του Sinan Ulgen, Προέδρου της δεξαμενής σκέψης Edam, που δημοσιεύουν οι FINANCIAL TIMES («Recep Tayyip Erdogan’s Shallow Version of Democracy will falter»). Η ανταπόκριση του Τούρκου Πρωθυπουργού στις προκλήσεις που παρουσιάστηκαν μέσω των διαμαρτυριών στο πάρκο Gezi και των ισχυρισμών περί διαφθοράς ήταν, εκτός από τις απαγορεύσεις, να τονίσει την νομιμοποίηση της κυβέρνησής του που προέρχεται από την επικράτηση στις κάλπες. 

Με αυτό το σκεπτικό αντιμετωπίζει τις δημοτικές εκλογές ως ένα είδος δημοψηφίσματος για το πρόσωπό του και το κόμμα του. Η πραγματική σημασία των δημοτικών εκλογών, κατά τον συντάκτη, συνίσταται στον καθορισμό της επόμενης φάσης του πολιτικού στρατηγήματος που θα χρησιμοποιήσει ο Erdogan, ώστε να διαμορφωθεί βραχυπρόθεσμα ο πολιτικός δρόμος που θα ακολουθήσει η Τουρκία (το αποτέλεσμα των εκλογών θα καθορίσει το αν ο Πρωθυπουργός θα είναι υποψήφιος για την Προεδρία και το αν θα επιφέρει αλλαγές στο καταστατικό του κόμματος του).

Ο δεύτερος πυλώνας της δημοκρατικής νομιμότητας κατά τον Erdοgan, είναι η μαρτυρία της απόδοσης της κυβέρνησής του. Παραγνωρίζει ωστόσο τη διαδικασία της νομιμοποίησης, μια συμπεριφορική διαδικασία, που είναι η πηγή της τρέχουσας αποσταθεροποίησης στην Τουρκία και αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε φιλελεύθερης δημοκρατίας (εφαρμογή του κράτους δικαίου, διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων, ελευθερία του τύπου, ευρύτερη συμμετοχή, δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να επιτρέπει και να αποκρίνεται στη διαφωνία).

Πεποίθηση του κ. Erdogan είναι πως η νίκη στις κάλπες, σε συνδυασμό με μια υγιή οικονομική απόδοση, δεν είναι μόνο απαραίτητη αλλά και επαρκής, ώστε να διατηρήσει την κυριαρχία του. Κατά τον συντάκτη όμως, η τουρκική δημοκρατία έχει ωριμάσει αρκετά, ώστε να μην συμβαδίζει πλέον με αυτή την ρηχή εκδοχή του δημοκρατικού συμβολαίου. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός χάνει σε νομιμοποίηση καθημερινά και για όσο αρνείται να εφαρμόσει το κράτος δικαίου και να ακολουθεί πολιτικές διαφάνειας. Ακόμη κι αν επικρατήσει στις κάλπες με μεγάλη διαφορά, η δυσαρέσκεια του κόσμου δεν θα καταλαγιάσει. Απαιτείται μια ευρύτερη ερμηνεία της δημοκρατικής νομιμοποίησης, που ξεπερνά την κάλπη και η ΕΕ μπορεί να παίξει εποικοδομητικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση, αρχίζοντας μια συζήτηση για τις βασικές ελευθερίες ως προαπαιτούμενα στις διαπραγματεύσεις ένταξης.

Στην κατάσταση στην Τουρκία αναφέρεται και δημοσίευμα του ECONOMIST («The Battle for Turkey’s Future») που επισημαίνει ότι, αν και ο κ. Erdogan παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στην Ανατολία, η δημοτικότητά του εν γένει στη χώρα έχει υποχωρήσει. Ένας τομέας όπου οι επιδόσεις του έχουν κουράσει τους Τούρκους είναι αυτός της οικονομίας.

Κατά το ΔΝΤ η ανάπτυξη υποχώρησε στο 3%, ποσοστό πολύ χαμηλό ώστε να παρεμποδίσει την άνοδο της ανεργίας. Επιπλέον, η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα από τις χώρες του ΟΟΣΑ, με αποτέλεσμα να είναι επιρρεπής στην απώλεια εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών. Ο ΥΠΟΙΚ Mehmet Simsek θεωρεί τις εξελίξεις στη χώρα αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ, από την οποία υπέφεραν όλες οι ανερχόμενες οικονομίες και τονίζει ότι η Τουρκία ανήλθε από την 71η στην 44η θέση στον πίνακα ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Οι αδυναμίες της Τουρκίας είναι ωστόσο προφανείς.

Η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό είναι η χαμηλότερη στον ΟΟΣΑ και η ανισότητα είναι ανησυχητική. Η Τουρκία κατέχει την 69η θέση στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας για το επιχειρείν. Είναι παγιδευμένη μεταξύ χαμηλού κόστους παραγωγής και χαμηλής παραγωγικότητας και δεξιοτήτων. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ είναι καθηλωμένες και εξαιτίας της απώλειας ενδιαφέροντος από πλευράς Erdogan, που έπαψε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα και για το ρόλο της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Τα τελευταία γεγονότα έχουν μειώσει τις πιθανότητες του Τούρκου ΠΘ να προαχθεί στην Προεδρία, καθώς δεν μπόρεσε να τροποποιήσει το Σύνταγμα. Ο Πρωθυπουργός δεν έχει στρατηγική εξόδου και θα ήταν καλό για τη χώρα του να έβρισκε κάποια, καταλήγει το άρθρο.

Πηγές Financial Times και Economist

Πηγή Ιγνατίου

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση