Όλο και πιο κοντά μια σύγκρουση «γιγάντων»
Πολιτικός Επιστήμων
Η κατάσταση στην Ουκρανία δείχνει αν μη τι άλλο ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, η οποία ενέχει τον μέγιστο κίνδυνο μιας γενικευμένης σύρραξης, όσο κι αν λυπηρό ακούγεται αυτό. Άλλωστε τις αποφάσεις τις λαμβάνουν άλλοι και όχι το θέλω του καθενός από εμάς.
Τα τελευταία χρόνια, στην Ευρώπη και στον χώρο της Μεσογείου, οι συγκρούσεις είχαν την μορφή «ξαφνικών» εξεγέρσεων με πράκτορες και μισθοφόρους κυρίως δυτικών συμφερόντων να τις οργανώνουν, προκειμένου οι όποιες χώρες να συμβαδίζουν με τις «επιταγές» της παγκοσμιοποίησης, η οποία επιδιώκει με αφορμή την οικονομική κρίση να «ενώσει» όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες σε μία ενιαία διοικητική οντότητα. Εμπόδιο σε αυτή την προοπτική στέκεται η Ρωσία του Πούτιν, προωθώντας την δημιουργία ενός ευρασιατικού κράτους με το Κρεμλίνο κινητήριο δύναμη του όλου εγχειρήματος.
Έτσι Ρωσία και Δύση έχουν «συγκρουστεί» πολλάκις σε διπλωματικό επίπεδο με στόχο την επικράτηση της μίας ή της άλλης πλευράς. Παράδειγμα το σκληρό πόκερ που παίχτηκε στην Συρία με την Μόσχα να αποτρέπει νατοϊκή επέμβαση στην χώρα και όλοι να συμφωνούν πως η διπλωματία θα έδινε για άλλη μια φορά (προσωρινά) την λύση. Αυτή την φορά όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, καθώς η Ουκρανία συνορεύει με την Ρωσία και ενδεχόμενη ενσωμάτωσή της στην ΕΕ θα σημάνει την παράδοση της χώρας στο ΝΑΤΟ, το οποίο έχει αναλάβει την κηδεμονία του ευρωπαϊκού trust κρατών.
Η Ουκρανία ανήκει, κακά τα ψέματα, στον ζωτικό χώρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ο ρωσικός στρατός είχε πολεμήσει σκληρά για την απελευθερώσει από τους Ναζί. Εγκατάσταση της ατλαντικής συμμαχίας στην χώρα θα έφερνε την Ρωσία σε εξαιρετικά δυσχερή αμυντική θέση, καθώς οι Ρώσοι ανέκαθεν επιθυμούσαν να έχουν χώρο από και προς τα σύνορά τους, προκειμένου να μπορούν να ελίσσονται στρατιωτικά. Επιπλέον ο ρωσικός στόλος εξακολουθεί να ελλιμενίζεται, από τον 18ο αιώνα, στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας.
Η Ρωσία, όπως και κατά την πορτοκαλί επανάσταση του 2004, βλέπει, και όχι άδικα, πίσω από τις εξτρεμιστικές «διαδηλώσεις» το μακρύ χέρι της Ουάσιγκτον, που επιχειρεί να εγκαταστήσει μια φιλοδυτική κυβέρνηση με στόχο την περικύκλωση και την μόνιμη αποδυνάμωση της «Αρκούδας», της οποίας τα κοιτάσματα έχουν μπει εκ νέου στο μάτι των αμερικανικών πολυεθνικών, αφού επί Γιέλτσιν τα ήλεγχαν. Από την άλλη, αν η Ουκρανία περάσει στον απόλυτο έλεγχο του Κρεμλίνου, η Ρωσία θα γίνει απόλυτος κυρίαρχος στην περιοχή της Ευρασίας.
Για την Ουάσινγκτον υπάρχει επίσης ο κίνδυνος γερμανό-ρωσικής συνεννόησης στην περιοχή εις βάρος των συμφερόντων της. Επομένως η παρούσα εμπλοκή των Ευρωπαίων στην Ουκρανία βλάψει ίσως ανεπανόρθωτα τις ρώσο-ευρωπαϊκές σχέσεις, αποτρέποντας μια τέτοια καταστροφική για τις Η.Π.Α. προοπτική.
Οι Αμερικανοί θέλουν λοιπόν να κρατήσουν την Ρωσία όσο το δυνατόν πιο μακριά από την Ουκρανία, ωστόσο αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορά της για να ενταχθεί στην ΕΕ, όπως π.χ. οι πρώην σοβιετικές χώρες της Βαλτικής.
Οι Ρώσοι δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τα συμφέροντά τους στην Ουκρανία. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η χώρα απειλείται με διχοτόμηση σε φιλοδυτικό και φιλορωσικό κομμάτι (ανατολική και νότια Ουκρανία όπου ζουν ρωσόφωνοι και ρωσόφιλοι). Το θέμα είναι με ποιον τρόπο θα καταλήξει, εάν φυσικά καταλήξει, η Ουκρανία σε διαμελισμό. Σε περίπτωση κλιμάκωσης των συγκρούσεων, ουδείς μπορεί να αποκλείσει την ρωσική επέμβαση στην περιοχή, όπως ακριβώς συνέβη στην Γεωργία το 2008 σε ανάλογη περίπτωση.
Εξάλλου τίθεται το ερώτημα, εάν η Ρωσία αναγκαστεί να αποδεχθεί, δίχως να αντιδράσει, απώλεια ουκρανικών εδαφών και άρα έλευση των δυτικών δυνάμεων πιο κοντά στα σύνορά της. Πάντα υπάρχει και το «όπλο» του φυσικού αερίου, από το οποίο εξαρτάται τόσο η φτωχή Ουκρανία, όσο και η Ευρώπη. Μην ξεχνάμε τέλος ότι οι συνομιλίες στην Γενεύη ΙΙ σε σχέση με την Συρία απέτυχαν, γεγονός που δείχνει πως η διπλωματία ασθενεί.
Όπως και να έχουν τα πράγματα ο κλοιός γύρω από την Ρωσία σφίγγει επικίνδυνα και δυστυχώς για τον πλανήτη αργά ή γρήγορα θα ζήσουμε τελικά σύγκρουση «γιγάντων», καθότι οι αφορμές έχουν αυξηθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Η ιστορία θα επαναληφθεί και τα πλιάτσικα θα δώσουν την σειρά τους σε πραγματική μάχη με τεχνολογίες ανεπτυγμένες και στρατούς εδώ και καιρό προετοιμασμένους.
Μακάρι να κάνω λάθος…
Πηγή Πυγμή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Η Ρωσια δεν εχει μακροπροθεσμα πιθανοτητες να επιβληθει με ειρηνικα μεσα ως παγκοσμια πληρως ανταγωνιστικη δυναμη στην δυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτο επειδη με δημοκρατικο συστημα ειναι καποια στιγμη αναποφευκτο να χασουν οι "αυτοκρατορικες" δυναμεις την εξουσια.
Στις ΗΠΑ αυτα τα πραγματα ειναι λυμενα δεδομενου πως υπαρχει ενα "εθνικο" κομμα σε δυο εκδοχες.
Θελει πολυ δρομο η Ρωσια για να πετυχει κατι τετοιο και πολυ... σκληρη καρδια, που μονο ο προτεσταντισμος σε ολες του τις εκδοχες μαζι με την εκδοση αποκλειστικου παγκοσμιου νομισματος διαθετει.
Η δημοκρατία των ΗΠΑ δεν μπορει να αντιμετωπιστει με μια αλλη δημοκρατια.
Η δημοκρατια θελει ειρηνη για να επιβιωσει σε μεγαλες εκτασεις, αλλιως χανεται το εδαφος (κυριολεκτικα) κατω απο τα ποδια της.
Η δημοκρατια ειναι εκλεκτοτατο πολιτευμα για λιγους.
Η δημοκρατία των ΗΠΑ; Σε έχασα.
ΔιαγραφήΔεν σε αδικω, εαν εβαζα εισαγωγικα στην μια θα επρεπε να βαλω και στην αλλη και σε ολες.
ΔιαγραφήΔημοκρατια χωρις λαικο ελεγχο των ΜΜΕ ειναι επεα πτεροεντα.
Εχουν γραφτει αυτα κατ επαναληψη.
Και μια που μου εδωσες την ευκαιρια (και σε ευχαριστω), αυτο το ευαισθητο πολιτευμα χρειαζεται αμεση επαφη των ενδιαφερομενων, σε τεραστιους γεωγραφικους χωρους αδυνατιζει η συγχορδια.
Επισης οταν υπαρχει διαρκης πολεμος (μη ειρηνη που ελεγε και καποιος), το να πρεπει να συμφωνησουν ο πασα ενας για τις κρισιμες ζωτικες αποφασεις... χλωμο το βλεπω, κοροιδευομαστε, δεν λειτουργησε ποτε καλα, πχ με τον Κλεωνα... μαντάρα (η απελλα και ο ρωμαικος δημος ειχαν τις δικες τους κρησαρες).
Εγω θα ημουν ικανοποιημενος αν αποφασιζα για το Συνταγμα (λεπτομερεστατο, οχι πλαισιο), που ανατιθεται η φυλαξη του σε εμενα, εκει ειναι η ουσια, στους ορους του, με δημοψηφισμα και αν δεν μου άρεσε σε αλλο συνταγμα, πάρα δίπλα.
Δυστυχως η παγκοσμιοποιηση ειναι προ των πυλων. Οι εξελιξεις θα ειναι ραγδαιες και δυστυχως για εμας τους μικρους και ανιδεους ολεθριες. Μακαρι να ισχυσει αυτο που λενε οτι οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελαει.
ΑπάντησηΔιαγραφή