Ναι, να γεμίσουν οι φυλακές…

Του Μιχάλη Ιγνατίου 

Η κινητικότητα και η δραστηριότητα των εισαγγελέων και των ανακριτών είναι οπωσδήποτε ευπρόσδεκτη. Τους τελευταίους 18 μήνες πολιτικοί, επιχειρηματίες και οικονομικοί παράγοντες έχουν οδηγηθεί στη φυλακή. Ευχόμαστε ότι περισσότεροι –εφόσον υπάρχουν τα στοιχεία και οι αποδείξεις- θα ακολουθήσουν. Είναι ένας τομέας όπου θα έλεγα πως η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά τα πάει πολύ καλά.

Η διαφθορά, και αυτό που συνηθίσαμε να χαρακτηρίζουμε «λαμογιά», απασχόλησαν από την πρώτη στιγμή τους δανειστές. Θυμάμαι ότι ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν έθεσε επιτακτικά το φαινόμενο της διαφθοράς στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Θυμάμαι επίσης ότι τον Αύγουστο του 2010, αξιωματούχοι του Ταμείου ζήτησαν από την Αθήνα να ξεκινήσει η έρευνα για τέσσερις υποθέσεις που αφορούσαν δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ και δύο της Νέας Δημοκρατίας. Δυστυχώς, ο κ. Παπανδρέου δεν είχε την πολιτική βούληση να τιμωρήσει πολιτικούς που είχαν αναμειχθεί σε σκάνδαλα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον υπουργό του των Οικονομικών, που πολύ ορθά πράττοντας συμφώνησε με τον κ. Στρος Καν.

Θα καταθέσω, όπως πάντα, χωρίς φόβο και πάθος τη γνώμη μου για το θέμα, παρά το γεγονός ότι πολλοί θα διαφωνήσουν: Η φυλάκιση αρκετών πολιτών, που αναμείχθησαν στα σκάνδαλα -ελπίζω και η παραδειγματική τιμωρία τους- δεν θα ήταν σήμερα ένα γεγονός εάν δεν επέμεναν οι δανειστές και ειδικά οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ. Η κ. Κριστίν Λαγκάρντ έχει κάνει σημαία της την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και ο Πολ Τόμσεν έχει οδηγίες να θέτει σε κάθε επιθεώρηση τα θέματα στους Ελληνες συνομιλητές του.

Οπωσδήποτε, η Τρόικα με την επιβολή της άνευ προηγουμένου λιτότητας, ευθύνεται για τα περισσότερα δεινά του ελληνικού λαού, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τιμωρηθεί κανείς εξ αυτών που πρωταγωνίστησαν στα σκάνδαλα, εάν οι δανειστές δεν επέβαλλαν τη γραμμή της τιμωρίας. Για να είμαι δίκαιος, πρέπει να σημειώσω ότι ο κ. Σαμαράς συμφώνησε από την πρώτη στιγμή με τη θέση των δανειστών για να πολεμηθεί η διαφθορά και σε καμία περίπτωση δεν στάθηκε εμπόδιο στους εισαγγελείς και τους ανακριτές. Οι προηγούμενοι και όσοι κυβέρνησαν μέχρι τον Ιούνιο του 2012, ούτε βούληση έδειξαν, ούτε φρόντισαν να στηρίξουν όσους εκ των εισαγγελέων είχαν την τόλμη να συγκρουστούν με τα συμφέροντα, που εκπροσωπούσαν πολιτικοί, επιχειρηματίες και άλλοι οικονομικοί παράγοντες. Αντίθετα, σταμάτησαν εν τη γενέσει τους υποθέσεις που ξεκίνησαν από πρωτοβουλία των εισαγγελέων.

Ουδείς μπορεί να προβλέψει το τέλος της μάχης εναντίον της διαφθοράς. Βέβαια, με την αλλαγή των σχετικών νόμων, με τη στήριξη που δίνει ο σημερινός πρωθυπουργός και την πίεση των δανειστών, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Θα φτάσει, διότι εκτός των άλλων, είναι και ένα θέμα που θα μπορούσε να βοηθήσει στις εκλογές τον Πρωθυπουργό…

Οσοι έχουν αναμειχθεί σε σκάνδαλα, όσο «βαριά» και αν είναι τα ονόματά τους, πρέπει να τιμωρηθούν. Και πρέπει επίσης να επιστρέψουν τα χρήματα που έκλεψαν. Θα έλεγα δε ότι η οικονομική πλευρά των υποθέσεων διαφθοράς είναι και η πιό σημαντική. Ενας συνδυασμός επιστροφής των κλεμμένων με ολιγόχρονη φυλάκιση, ίσως να ήταν η ιδανική λύση γι’ αυτό το τεράστιο ζήτημα. Η κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών και της περιουσίας των καταδικασθέντων θα είναι ένα σημαντικό εισόδημα για το κράτος.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (www.epikaira.gr) την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014 – Φωτογραφία από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση