Ταΐζουν μόνο όσους γαυγίζουν...

Γράφει ο Κώστας Στούπας

Η είδηση της εβδομάδας που πέρασε ήταν ο διορισμός ως Έλληνα εκπροσώπου στην Παγκόσμια Τράπεζα του κ. Χρήστου Παπουτσή, όχι τόσο για το «πλήγμα» για τον διεθνή οργανισμό, αλλά για την διεθνή επίδειξη του τρόπου που αναπαράγεται η εξουσία στη χώρα μας.

Ο κ. Παπουτσής είναι ενδεχομένως ένα από τα πρόσωπα που αποτελούν την επιτομή της μεταπολίτευσης. Τις τελευταίες δεκαετίες πέρασε από δεκάδες καίρια πόστα εξουσίας στην Ελλάδα και την Ε.Ε. χωρίς κανείς να είναι σε θέση να ενθυμηθεί το παραμικρό έργο που άφησε πίσω του...

Αποτελεί δε ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα ανεπάγγελτου πολιτικού αφού από την εφηβεία του αφοσιώθηκε στις προσπάθειες αναρρίχησης στον κομματικό «σωλήνα».

Ο ίδιος στο βιογραφικό του για την θητεία του στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (2010-2012) υποστηρίζει πως συνεισέφερε με τον εξής τρόπο: «Με 12 Νόμους και 49 Προεδρικά Διατάγματα, δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο Ελληνικό Κράτος ένας σταθερός, ενιαίος σχηματισμός, για εποπτεία και συντονισμό όλων των κρατικών φορέων εσωτερικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας της χώρας.

Με δομικές και λειτουργικές αλλαγές αναβαθμίστηκαν η Ελληνική Αστυνομία, το Λιμενικό Σώμα- Ελληνική Ακτοφυλακή και το Πυροσβεστικό Σώμα. Παράλληλα, εκσυγχρονίστηκε το θεσμικό πλαίσιο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών...».

Λόγος ξύλινος σαν βιογραφικό δημοσίου υπαλλήλου που διεκδικεί «μιλημένη» θέση.

Όπερ, μηδέν εις το πηλίκον...

Ήταν τέτοια δε η αναβάθμιση του αισθήματος ασφαλείας των Ελλήνων πολιτών κατά τη διάρκεια της θητείας στο υπουργείο του την κρίσιμη περίοδο μετά τη χρεοκοπία στην αρχήν του 2010, που οι πολίτες αντί της Ελληνικής Αστυνομίας τηλεφωνούσαν στις τοπικές οργανώσεις της Χρυσής Αυγής για προστασία. Θυμάστε τις γριές και τους παππούδες της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα να μιλάνε στα δελτία ειδήσεων για τα καλά παιδιά που τους συνοδεύουν στην τράπεζα να εισπράξουν την σύνταξή τους;

Ο ίδιος θυμάμαι εκείνη την περίοδο για την προσοχή με τη οποία έπρεπε να διασχίζω την απόσταση μεταξύ Πλατείας Βικτωρίας και του οφθαλμιάτρου μου δίπλα στο κτήριο της ΑΣΟΕΕ, μέρα μεσημέρι καθώς η περιοχή θύμιζε τη λαϊκή αγορά στο Χαρτούμ και όχι το κέντρο ευρωπαϊκής πόλης.

Όσοι ζούμε κοντά στο κέντρο θυμόμαστε το αδιάβατο της περιοχής μεταξύ Μουσείου, Πλ. Βικτωρίας, ΑΣΟΕΕ, Αγ. Μελετίου, Αγ. Παντελεήμονα και λοιπών περιοχών του κέντρου όπου δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις μέρα μεσημέρι καθώς η περιοχή θύμιζε κακόφημη συνοικία στο Χαρτούμ και όχι το κέντρο ευρωπαϊκής πόλης.

Φυσικά, δεν φέρει την αποκλειστική ευθύνη, καθώς οι Βουλγαράκηδες και λοιποί που προηγήθηκαν φέρουν ανάλογη ευθύνη στη διάλυση της χώρας καθώς είχαν την προσοχή στραμμένη μόνο στο ιδιοτελές ίδιον συμφέρον και στους πελάτες τους.

Ο κ. Παπουτσής όμως αποτελεί την επιτομή του παιδιού του κομματικού «σωλήνα» της μεταπολίτευσης. Από την ΕΦΕΕ στην εξουσία σαν έναν από τους πλέον γνήσιους εκφραστές αυτού που ονομάστηκε «βαθύ» κράτος που συνιστά το ιδιότυπο παρακράτος της μεταπολίτευσης και συνίσταται στην ισχυρή διαπλοκή συμπλέγματος πολιτικής εξουσίας, συνδικαλιστικής, κομματικής νομενκλατούρας και πελατών.

Ο εκπρόσωπος του «βαθέως» κράτους κατάφερε να επιπλεύσει και την περίοδο του εκσυγχρονισμού όπου ως υπουργός ναυτιλίας επαίρεται επίσης πως κατήργησε το καμποτάζ την περίοδο 2001-2002 το οποίο συνέχιζε να ισχύει όλη τη δεκαετία που ακολούθησε, καθώς όπως θα ενθυμήστε μόλις την τελευταία διετία έχει αρχίσει να αλλάζει το καθεστώς και να αυξάνεται η δραστηριότητα της κρουαζιέρας στα ελληνικά λιμάνια...

Επειδή όμως το κομματικό κράτος καλά κρατεί ακόμη το τρίτο έτος μετά τη χρεοκοπία, η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ επέλεξε τον κ. Παπουτσή, τον αδάμαντα αυτό της μεταπολίτευσης και του ελληνικού σοσιαλισμού της παπανδρεϊκής κλεπτοκρατίας (θυμάστε το πόθεν έσχες για τη ροζ βίλα) να εκπροσωπήσει την χώρα στην Παγκόσμια Τράπεζα, με μισθό περί τα 10.000 ευρώ απ’ ό,τι διάβασα στα σχετικά ρεπορτάζ...

Οι πολιτικοί αναλυτές διατείνονται πως η επιλογή του κ. Παπουτσή από τον κ. Βενιζέλο, αποτελούσε ένα ελιγμό του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ να εξασφαλίσει την ανοχή του ιδίου και του πελατειακού του μηχανισμού στις εσωκομματικές ισορροπίες και προφανώς να ανακόψει και τις διαρροές του βαθέως ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά αποκαθιστώντας ένα από τα πλέον επιφανή παιδιά του κομματικού «σωλήνα» της μεταπολίτευσης.

Και εμείς που νομίζαμε πως ο διαπρύσιος αντιμνημονιακός και σαφώς αριστερός λόγος του «βαθέως» κράτους αποσκοπεί οπουδήποτε αλλού πέραν της εξασφάλισης των ιδίων συμφερόντων αυτών που τον εκστομούν και των πελατών που τους υποστηρίζουν...

Βεβαίως ο κ. Παπουτσής είναι το δεύτερο μέλος της οικογένειάς του που θα απασχοληθεί από την Παγκόσμια Τράπεζα, αφού όπως έχει δημοσιευτεί ήδη και η κόρη του απασχολείται στο ίδιο οργανισμό, αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα «εξάγει» και ας λένε τα αντίθετα...

Η περίπτωση του κ. Παπουτσή είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές της μεταπολίτευσης, που ακολουθεί το δόγμα πως πρέπει να «γαυγίζεις» για να σε ταΐζουν...

Οι συνδικαλιστές που άφηναν τα σκουπίδια στους κάδους, κατέβαζαν διακόπτες ή κλείνουν το κέντρο τρεις φορές τη μέρα το γνωρίζουν καλά αυτό... Απλά αυτοί θα μείνουν εδώ στην Ελλαδίτσα με τα άδεια ταμεία, ενώ οι «έξυπνοι» εξασφαλίζουν θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς, «αξιοκρατικά» εννοείται...

Πηγή: Kεφάλαιο

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση