Τα δικά μου κάλαντα...

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και θα ήθελα, αντί για κάλαντα να αφιερώσω αυτό το υπέροχο τραγούδι, αυτόν τον ύμνο στον ρομαντισμό και την επαναστατικότητα θα έλεγα, σε εσάς...
     Σε όλους εσάς όσοι βρίσκετε το θάρρος και το κουράγιο να αντιστέκεστε ακόμα, και όσο μπορείτε, σ' αυτή την ιδιότυπη κατοχή της χώρας και του λαού μας. 

 
     Σε όσους δεν τρομοκρατήθηκαν από τις άναρθρες κραυγές και φοβέρες. 

 
     Σε όσους γυρίζουν την πλάτη στην προπαγάνδα και κλείνουν τις τηλεοράσεις όταν μεγκάλα και άλλα κανάλια επιχειρούν, μέσα από τις ειδήσεις και "ενημερωτικού" τύπου εκπομπές, να κάνουν πλύση εγκεφάλου.

 
     Σε όσους δεν έβαλαν το προσωπικό τους συμφέρον μπροστά και πάνω από το μέλλον των παιδιών μας...
     Σε όσους αισθάνονται και είναι ελεύθεροι. 
     Σε όλους εμάς που θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην ψιθυρίσουμε, έστω και παραλλαγμένα, τα λόγια του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι: "...καληνύχτα Κεμάλ",   "...καληνύχτα Ελλάδα".
     Στους υπόλοιπους, και σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται βέβαια το πολιτικό μας προσωπικό, έχω μόνον να υπενθυμίσω τον τελευταίο στίχο αυτού του τραγουδιού, του επίσης μεγάλου Νίκου Γκάτσου:
     ''...με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί...''

 

Πηγή Ουδέν Σχόλιον

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση