Άλλο τρομοκρατία, άλλο εμφύλιος: Δεν τσιμπάμε αγαπητοί…

Η δολοφονία των δύο νέων αυτών ανθρώπων δεν πρόκειται ούτε να τρομοκρατήσει, ούτε και να στρέψει τον Έλληνα εναντίον του αδερφού του, όπως κάποιοι θα ήθελαν για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Την μαύρη αυτή ώρα όπου δύο νέοι άνθρωποι έδωσαν το αίμα τους στον βωμό όχι της ιδεολογίας τους, αλλά στον Μολώχ της οικονομικής εξαθλίωσης που περνάει ο λαός και το έθνος μας είναι σίγουρο ότι κάποιοι για να μας «βάλουν στο μαντρί» θα μας κουνήσουν το δάχτυλο αναφορικά με την πιθανότητα να βιώσουμε μία εμφύλια διαμάχη…

Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή την προσπάθεια κοινωνικού ευνουχισμού μας με την απάθεια και την ψυχραιμία που τον διέκρινε πάντα στις κρίσιμες στιγμές για τον τόπο μας.

Όπως γράψαμε και μετά την στυγνή δολοφονία του Παύλου Φύσα (άρθρο-ανάλυση με τίτλο «Μνημόνιο ή εμφύλιος: Όπως κάποτε ‘Καραμανλής ή τανκς’»), ο σκοπός όλων αυτών των γεγονότων βίας που βιώνουμε και κυρίως ο τρόπος που μας τα «πλασάρουν» έχει να κάνει με την υπέρτατη προσπάθεια ελέγχου της κύριας μάζας του ελληνικού λαού, μέσω του «τρόμου» έτσι ώστε να λειτουργήσει με «σύνεση» και να μην αναζητήσει λύσεις πουθενά αλλού πέραν του «κέντρου», το οποίο όμως τυγχάνει να είναι «μνημονιακό».

Για ακόμα μία φορά, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το μήνυμα που θα πρέπει να περάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι και οικογένεια είναι ένα: Η ενότητα του έθνους και του λαού δεν αποτελεί παρά το καλύτερο εχέγγυο απέναντι σε κάθε κέντρο αποφάσεων το οποίο επιδιώκει την αποσταθεροποίηση της χώρας έτσι ώστε είτε να τον τρομοκρατήσει να τον καταστρέψει ολοκληρωτικά.

Σε όλους εκείνους δηλαδή που θα χρησιμοποιήσουν τον μπαμπούλα του «εμφυλίου» η απάντησή μας δεν μπορεί παρά να είναι η αποφασιστικότητα να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να δούμε στον γείτονά μας έναν αδερφό όπου την δύσκολη στιγμή θα μας συνδράμει, όπως εμείς θα κάνουμε για αυτόν εάν αυτό θα απαιτηθεί.
Εάν η συγκεκριμένη τραγωδία που βιώνουμε τα τελευταία τριάμισι έτη έχει φέρει ένα καλό αυτό φυσικά δεν είναι το πλασματικό «πρωτογενές πλεόνασμα», αλλά η ανθρωπιά και η συμπόνια με την οποία έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τον συνάνθρωπό μας αλλά και η αποφασιστικότητα μας επιβιώσουμε ως κοινωνία, διότι ως μονάδες είναι σίγουρο πως δεν θα τα καταφέρουμε.

Να επαναλάβουμε λοιπόν τα βασικά: ο «ιδιότυπος αστικός εμφύλιος» ο οποίος γίνεται προσπάθεια να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο, σε καμία περίπτωση δεν εμπεριέχει τις παραμέτρους που οδήγησαν στο δράμα του εμφυλίου της περιόδου 1946-49, και εξηγούμαστε:

Σε όλους εκείνους που ονειρεύονται τέτοιου τύπου καταστάσεις στην Ελλάδα του 2013, να τους υπενθυμίσουμε ότι η χώρας μας οδηγήθηκε στον πραγματικό εμφύλιο μετά από την Μικρασιατική καταστροφή, την εισροή 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα οι οποίοι δεν είχαν πλέον στον Ήλιο μοίρα, την εικοσαετή φτώχια η οποία συνοδεύτηκε από μία σειρά πραξικοπημάτων, πολιτικών αναταραχών και πολιτειακών αλλαγών, έναν πόλεμο και μία σκληρότατη τριπλή κατοχή. Τα είκοσι και πλέον έτη (1922-1945) οδυνών για το έθνος, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων και τις συνθήκες ανάπτυξης του Ψυχρού Πολέμου, οδήγησαν στο δράμα ενός πραγματικού εμφυλίου.

Σήμερα, ο «εμφύλιος του καναπέ» όπως μας τον σερβίρουν τα διάφορα ΜΜΕ αλλά και τον επισείουν ως δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας διάφορα κόμματα, βρίσκεται στο κεφάλι των στρατηγικών τους εγκεφάλων και πουθενά αλλού. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο εχθρός δεν είναι ο «αριστερός» ή ο «δεξιός» της διπλανής πόρτας, αλλά ο πραγματικός μας αντίπαλος είναι η οικονομική κατάρρευση και η φτωχοποίηση του λαού μας.

Προσοχή! Με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση δεν εννοούμε φυσικά ότι εάν η κατάσταση συνεχίσει ως έχει δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος της διχόνοιας σε ένα πραγματικό κοινωνικό επίπεδο, απλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε «τρομοκρατία» είτε αυτή προέρχεται από τα «άκρα», είτε από «ξένα κέντρα», είτε από το «παρακράτος» είτε από οποιοδήποτε συνδυασμό όλων των παραπάνω.
Το εάν η «τρομοκρατία» μας οδηγήσει στην «αφύπνιση» ή στον «εμφύλιο» εξαρτάται απολύτως από εμάς, κάθε έναν και κάθε μία ξεχωριστά, και από τη στάση ευθύνης που θα πρέπει να επιδείξει η κυβέρνηση, οι διωκτικές αρχές, το πολιτικό σύστημα και φυσικά τα ΜΜΕ.

Σε τελική ανάλυση ο Έλληνας μόνο χαζός δεν θα μπορούσε να τον χαρακτηριστεί, εάν κάποιος λάβει υπόψη του την ιστορική εμπειρία. Μπορεί να θεωρηθεί καλοπροαίρετος, υπομονετικός, οξύθυμός, κάποιες φορές αυτοκαταστροφικός, αλλά βλαξ ποτέ δεν υπήρξε.
Κι επειδή το ψέμα έχει πάντα «κοντά ποδάρια», η ψυχραιμία, η ενότητα, η ετοιμότητα και κυρίως τα ανοιχτά μάτια σε αυτά που έρχονται αποτελούν την καλύτερη και την πλέον ακαταμάχητη απάντησή μας σε όλους εκείνους οι οποίοι επιβουλεύονται πλέον, όχι απλά το υλικό μας βιός αλλά και την πνευματική μας ελευθερία.

Πηγή Defence-Point

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση