Η Λευκωσία σε κλοιό πιέσεων ΟΗΕ - Ε.Ε.

Του Κώστα Ράπτη

Ένα προς ένα, τα πλεονεκτήματα που έχει συγκεντρώσει η Λευκωσία τα τελευταία χρόνια (διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας με απόρριψη του Σχεδίου Annan, ένταξη στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, ανάδειξη του γεωστρατηγικού ρόλου της Μεγαλονήσου, με την προοπτική εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ, κ.ο.κ.) μετατρέπονται σε βρόγχο πιέσεων, αποδεικνύοντας ότι η επ΄ αόριστον εξαγορά χρόνου δεν συνιστά από μόνη της στρατηγική.

Το “τελεσίγραφο” που απηύθυνε την Παρασκευή ο γ.γ. του ΟΗΕ Ban Ki Moon, ζητώντας από τους ηγέτες της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας να καθορίσουν ημερομηνία για την πρώτη συνάντησή τους εντός τεσσάρων ημερών από την επιστροφή στο νησί του Ειδικού Συμβούλου του Alexander Downer με ορίζοντα την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων εντός “σφιχτού χρονοδιαγράμματος”, προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις τόσο από τον πρόεδρο Αναστασιάδη όσο και από τα πολιτικά κόμματα.

Ωστόσο, δεν έχει απαντηθεί το πραγματικό ερώτημα εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά σκοπεύει να οδηγήσει στα άκρα την αντιπαράθεση με τον πολυπράγμονα Downer υποχρεώνοντας τον γ.γ. του ΟΗΕ σε διορισμό νέου μεσολαβητή ή απλώς εξαντλεί την προσπάθειά της σε τακτικισμούς.

Ο “διεθνής παράγων” αμφισβητεί και τους τρεις “πυλώνες” της γραμμής Αναστασιάδη στο Κυπριακό, ήτοι την έναρξη διαπραγματεύσεων επί τη βάσει ενός κοινού κειμένου που θα καθορίζει με σαφήνεια τις αρχές της αναζητούμενης λύσης, την συμμετοχή στις συνομιλίες νομικού εκπροσώπου της Ε.Ε., ώστε να εξετάζεται η συμβατότητα των όποιων ρυθμίσεων με το κοινοτικό κεκτημένο και η προώθηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, με κορυφαίο την επιστροφή της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της.

Το ότι η τουρκική πλευρά επιθυμεί μία ασαφή βάση συνομιλιών και ταυτόχρονα περιορισμό του χρονικού ορίζοντά τους και αποφυγή της παρεμβολής της Ε.Ε. είναι ευνόητο – στον βαθμό που δεν έχει παραιτηθεί από την διεκδίκηση διπλής κυριαρχίας για δύο αναγνωρισμένες οντότητες και που υποψιάζεται ότι η επιστροφή των Βαρωσίων απλώς θα καταναλώσει, χωρίς επαρκή για την ίδια ανταλλάγματα, τόσο χρόνο όσος θα επαρκούσε για μία συνολική επίλυση.

Το ότι ο Alexander Downer υπεραμύνεται του δικού του αποκλειστικού ρόλου, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αγγλοσαξονικής πλευράς και της όποιας δική του μελλοντικής σταδιοδρομίας επίσης δεν είναι παράλογο. Ούτε το ότι τον υπερασπίζεται ο προϊστάμενος και προσωπικός του φίλος Ban Ki Moon, ο οποίος αδημονεί για μία επίλυση του Κυπριακού μέχρι την συμπλήρωση την άνοιξη 50 ετών από το ξέσπασμά του. Ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Egemen Bagis, σχολιάζοντας την “καινοτομία” των χιαστών συναντήσεων των εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακή πλευρά με την Άγκυρα και την Αθήνα αντιστοίχως, προέβλεψε μάλιστα ως πολύ πιθανή, την εκπόνηση ενός “σχεδίου Ban Ki Moon”, παρόμοιου με το “Σχέδιο Annan”.

Εκεί που τα πράγματα αποκτούν εξωφρενική διάσταση είναι όταν οι Βρυξέλλες, ενδύονται τον ρόλο του “ουδέτερου”, ακυρώνοντας τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ενός κράτους-μέλους, χάριν της αμφίβολης ευρωπαϊκής προοπτικής ενός υποψήφιου προς ένταξη κράτους. Όμως αυτό ακριβώς συνέβη όταν οι αρμόδιος για τη διεύρυνση επίτροπος Stefan Fuele παρέπεμψε (σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα “Φιλελεύθερος”, μετά από παρέμβαση Downer) το θέμα της επιστροφής των Βαρωσίων σε μία συνολική επίλυση του Κυπριακού, ενώ και ο Jose Barroso, κατά την εφημερίδα “Πολίτης”, δήλωσε προς τον γ.γ. του ΟΗΕ κατά τη συνάντησή του στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι ”δεν θέλει να γνωρίζει τίποτα για το θέμα” της συμμετοχής της Ε.Ε. στις συνομιλίες, αλλά όταν συνάντησε τον Νίκο Αναστασιάδη στις Βρυξέλλες έριξε τις ευθύνες στα Ηνωμένα Έθνη.

Πηγή: Kεφάλαιο

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση