Κάπου υπάρχει κάτι και για σένα...
Η ανεργία μάλλον δεν ταιριάζει σε όλους τους τύπους ανθρώπων. Είναι μερικοί τύποι που νομίζεις ότι δεν θα ξεμείνουν ποτέ από δουλειά. Ότι και να συμβαίνει, κάπου θα ξετρυπώσουν ένα μεροκάματο. Είτε γκαρσονιλίκι είναι αυτό, είτε χαμαλίκι, είτε αγροτιλίκι κάτι θα βρίσκουν πάντα να κάνουν.
Ένας απ' αυτούς είμαι κι εγώ. Δύσκολα θα μείνω για πολύ καιρό χωρίς μεροκάματο. Δεν την μπορώ, δεν την αντέχω την ανεργία. Ποτέ μου δεν την άντεχα. Από φοιτητής θυμάμαι όλο κάτι θα σκάρωνα κι ένα μεροκάματο θα το είχα. Άλλοτε αξιοπρεπές, άλλοτε του δρόμου, άλλοτε του τρόμου. Θα το είχα όμως.
Τα καλοκαίρια στα νησιά και την επαρχία τα πράγματα ήσαν εύκολα. Παραμένουν πιο εύκολα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, ακόμα και τώρα που οι δουλειές είναι δυσεύρετες. Ακόμα και σήμερα, μ' αυτή την κρίση, τους καλοκαιρινούς μήνες κάτι κινείται στα τουριστικά και στα αγροτικά μέρη.
Στην Αθήνα, η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει γι΄ αυτούς που δεν έχουν δουλειά. Όμως, σίγουρα υπάρχουν μεροκάματα κάπου. Αν ήμουν ακόμα εκεί, σίγουρα θα τα ανακάλυπτα.
Κι εσύ, συνάδελφε και συναδέλφισσα, μπορείς να τα βρεις. Μη σε παίρνει από κάτω. Κάπου υπάρχει κάτι και για σένα...
Νίκος, 48 χρ.
Πηγή: Ημερολόγιο Ανέργου
Αναρτήσεις
Πάω στοίχημα ότι ο Νίκος ήδη δουλεύει, κάπου στον κάμπο με τα καρπούζια στη Μεσαρά, ή στα κεράσια της Νάουσας, ή σε συνεργείο αυτοκινήτων. Ο Νίκος κάνει αυτό που έκαναν και οι παππούδες του και ο πατέρας του, αντί να τη βγάζει μ' ένα φραπέ στο χέρι στο Σύνταγμα και μια να χασκογελάει και μια να γκρινιάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή