Το κόστος της λίστας

«Θα ήθελα, μέσω της εφημερίδος σας, να υποβάλλετε, προς κάθε αρμόδιο, μία ερώτηση: ποιο είναι το κόστος που προέκυψε από τη λειτουργία της προκαταρκτικής επιτροπής της Βουλής για τη διερεύνηση ευθυνών σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ; Πόσο στοίχισαν οι συνεδριάσεις, το ταξίδι μελών της επιτροπής, η αλληλογραφία με άλλες υπηρεσίες, τι επιβάρυνση προέκυψε από τα αιτήματα για εξειδικευμένες έρευνες και εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης».

Το τηλεφώνημα, προχθές το απόγευμα, προήλθε από αναγνώστη της «Κ» (τα στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), ο οποίος συστήθηκε ως υπερογδοντακονταετής συνταξιούχος. Επέμεινε, δε, στο αίτημά του. «Θέλω να γνωρίζω, όχι μόνο εγώ, και άλλοι, πόσο μας κόστισε η διερεύνηση της υπόθεσης. Γιατί υποβάλλεται ο βαρέως φορολογούμενος ελληνικός λαός στη δαπάνη; Ποιος ο λόγος των παρατάσεων που πήρε η επιτροπή για τις εργασίες της και, εν τέλει, τι προέκυψε;»

Ο ηλικιωμένος αναγνώστης, ο οποίος δεν έκρυψε την πικρία του για τις ανακατατάξεις που έφερε στη ζωή του η περιδίνηση της χώρας στην οικονομική κρίση, λέγοντας ότι «είχα μια αξιοπρεπή ζωή με τη σύνταξή μου και αυτή τη στιγμή δουλεύω και πάλι, όχι από επιλογή αλλά εξ ανάγκης», συνέχισε να καταφέρεται κατά της πολιτικής διαχείρισης της υπόθεσης.

«Από τη λίστα Λαγκάρντ δεν κατάφερε η Ελλάδα να εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Και από την επιτροπή της Βουλής, ποιες ήταν οι τόσο μεγάλες αποκαλύψεις που έγιναν; Δεν υπάρχει περίπτωση να μάθουμε ποτέ την αλήθεια για τη λίστα και για την περιουσιακή κατάσταση όσων συμπεριλαμβάνονται σε αυτή. Ξέρετε γιατί; Γιατί εάν αρχίσει να μιλάει ένας, θα τους πάρει η μπάλα όλους. Είναι όλοι μπλεγμένοι στο ίδιο σύστημα», είπε και, πριν κλείσει το τηλέφωνο, επανέλαβε το αίτημα να δει το ερώτημά του να διατυπώνεται μέσω της εφημερίδας.

Η περίπτωση δεν είναι μεμονωμένη. Παρόμοιες θέσεις είναι μάλλον ο κανόνας για την πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι, απέναντι στις θεσμοθετημένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες αναζήτησης τυχόν ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, διακατέχονται από μεγάλη καχυποψία. Πιστεύουν ότι στόχος των ανάλογων επιτροπών δεν είναι η αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά η συγκάλυψη και η αυτοπροστασία.

Το βαθιά απαξιωμένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αποτινάξει αυτή την καχυποψία και να πείσει για την αγνότητα των προσθέσεών του και για την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών αυτοκάθαρσης. Και, μάλλον, πλέον οι εκπρόσωποί του το αντιλαμβάνονται.

Πιθανότητα από τη συναίσθηση αυτής της κατάστασης εκκινεί η πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, στο πλαίσιο της συζήτησης για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, για κατάργηση των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών της Βουλής και της απευθείας παραπομπής των πολιτικών στη Δικαιοσύνη στις περιπτώσεις άρσης ασυλίας τους.