Οι ανακρίβειες του κ. Γιώργου Παπανδρέου

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Σε πρόσφατη παρέμβασή του σε συνέδριο στο Εδιμβούργο και σε συνέντευξη του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υποστήριξε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι του έδωσαν -τον Απρίλιο του 2010 στις Βρυξέλλες- δέκα λεπτά για να αποδεχθεί ή μή το πρώτο Μνημόνιο.

Επίσης υπογράμμισε στην συνέντευξή του στη Le Monde, αλλά και παλαιότερα σε διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ ότι προσπάθησε να πείσει τους Ευρωπαίους συναδέλφους του για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, δηλαδή πριν την ένταξη της χώρας μας στο Μνημόνιο, αλλά δεν τα κατάφερε.

Οι δύο αυτοί ισχυρισμοί του κ. Παπανδρέου που προβάλλει με καθυστέρηση τριών ετών είναι σαφώς ανακριβείς. Πρώτον ο πρώην πρωθυπουργός είχε επανειλημμένα υποστηρίξει στην ελληνική Βουλή και με δηλώσεις του στο διεθνή και ελληνικό Τύπο ότι είχε διαπραγματευθεί σκληρά τους όρους του πρώτου Μνημονίου. Αλλά πως είναι δυνατόν σήμερα να συμβιβάσει τη δήθεν διαπραγματευτική τότε επιτυχία του με την πρόσφατη παραδοχή του ότι είχε μόνο δέκα λεπτά για να υιοθετήσει ή να απορρίψει τους αυστηρούς όρους του πρώτου Μνημονίου.

Η αλήθεια είναι ότι οι διαπραγματεύσεις για το Μνημόνιο είχαν πολύμηνη διάρκεια. Ο κ. Παπανδρέου είχε όλο το χρόνο στη διάθεσή του για να διαπραγματευθεί καλύτερους όρους για την Ελλάδα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο τότε γενικός διευθυντής του, Ντομινίκ Στρος Καν τον είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα όπως προκύπτει όχι μονο από το βιβλίο του εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, αλλά και από την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για τα λάθη του πρώτου Μνημονίου. Του υπογράμμισαν ότι οι όροι του Μνημονίου ήταν μη ρεαλιστικοί και δυσβάστακτοι για την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα όπως αποκαλύπτει το ΔΝΤ στην έκθεση αυτή, ο φιλόδοξος στόχοςος της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος 4-3-3 (δηλαδή μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΠΕ το 2010, 3 μονάδες το 2011 και 3 μονάδες το 2012), αντανακλούσε τη νομικίστικη προσέγγιση της συνθήκης του Μάαστριχτ όσον αφορά το υπερβολικό έλλειμμα (βλέπε σελίδα 49 της έκθεσης) και θα είχε σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Επίσης, όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ, το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ήταν πολύ ψηλό δημιουργώντας αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Επομένως το ερώτημα που τίθεται στον κ. Γιώργο Παπανδρέου είναι το εξής: Εφόσον εγνώριζε τις απόψεις αυτές του ΔΝΤ γιατί δεν αντιστάθηκε και δεν κατήγγειλε τους Ευρωπαίους εταίρους του ότι με τις αποφάσεις τους οδηγούσαν την Ελλάδα σ’ ένα επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε στη συνέχεια; Γιατί δεν στηρίχθηκε στις απόψεις αυτές του ΔΝΤ για να υπερασπιστεί σθεναρά τις ελληνικές θέσεις;

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου δεν διαπραγματευθηκε τίποτα. Ο ισχυρισμός του ότι οι εταίροι του έδωσαν μόνο 10 λεπτά για να αποφάσίσει, υποκρύπτει -αλλά στην ουσία αποκαλύπτει- το πολύμηνο διαπραγματευτικό του έλλειμμα. Αλλά ο ψευδής αυτός ισχυρισμός του αποκαλύπτεται και από ένα άλλο γεγονός που επεσήμαναν στο τελευταίο τους τεύχος τα Επίκαιρα. Δηλαδή ότι τον Απρίλιο του 2010 δεν πραγματοποιήθηκε καμία σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες για να μπορεί να ισχυρίζεται ο κ. Παπανδρέου ότι δεν του δόθηκε αρκετός χρόνος για να υπερασπιστεί τη χώρα του. Η αλήθεια είναι ότι οι τελικές διαπραγματεύσεις για το ελληνικό Μνημόνιο πραγματοποιήθηκαν στις 28 Απριλίου του 2010 στην Αθήνα, ενώ η τελική συμφωνία επιτεύχθηκε στις 2 Μαίου. Την ίδια ημέρα συνεδρίασαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και αφού διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα είχε χάσει πλέον την πρόσβαση στις αγορές αποφάσισαν να την στηρίξουν χρηματοδοτικά.

Αλλά και ο δεύτερος ισχυρισμός του κ. Γιώργου Παπανδρέου ότι δεν μπόρεσε να πείσει τους εταίρους του για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναληθής. Οπως αποκαλύπτει στην πρόσφατη έκθεση του το ΔΝΤ, η ίδια Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι της ήταν αντίθετοι με την αναδιάρθρωση του χρέους λόγω του εσωτερικού πολιτικού κόστους και του κινδύνου επιμόλυνσης της Ευρωζώνης (βλέπε σελίδα 49 της έκθεσης). Αλλά ανεξάρτητα από αυτό, ο πρώην πρωθυπουργός θα πρέπει να διευκρινίσει γιατί αφού είχε προσπαθήσει να πείσει τους εταίρους του για την ανάγκη άμεσης αναδιάρθρωσης του χρέους δήλωσε στις 28 Ιανουαρίου του 2011 σε κορυφαίους δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο ότι αν ήταν η Ελλάδα να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους ή κούρεμα θα το είχε κάνει από την αρχή της κρίσης (Real News Online).

Είναι αυταπόδεικτα τα μεγάλα ψέματα του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά και ο υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στις 25 Απριλίου του 2010 στην Ουάσιγκτον δήλωνε αναληθώς, όπως προκύπτει από το τελευταίο έγραφο του ΔΝΤ (βλέπε σελίδα 27) ότι ούτε η Ελλάδα αλλά ούτε και η Ευρώπη έθεσαν προς συζήτηση το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου αφού απέφυγε την παραπομπή του σε δίκη για τις ολιγωρίες του κυρίως, λόγω του εύθραυστου κυβερνητικού συνσπισμού επιχειρεί σήμερα εκ του ασφαλούς να περασπιστεί την υστεροφημία του με καταφανείς αναλήθειες. Δυστυχώς όμως η ιστορία θα είναι αμείλικτη γι’ αυτόν και τους κηπουρούς του…

Πηγή "Επίκαιρα"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση