Αυξάνονται οι μουσουλμάνοι που απορρίπτουν το μειονοτικό σχολείο…

Του Σεμπαεδήν Καραχότζα 
 
Το «Προξενείο-Στοπ» αναδημοσιεύει σήμερα από το τρέχον τεύχος του «Αντιφωνητή» (17-6-2013) ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του γνωστού Πομάκου αγωνιστή και καλού μας φίλου, με το οποίο τεκμηριώνονται ακόμη περισσότερο όλα όσα έχουμε και εμείς κατά καιρούς γράψει για τη φθίνουσα πορεία της αναχρονιστικής μειονοτικής εκπαίδευσης σήμερα στη Θράκη, καθώς ουσιαστικά ούτε οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι τη στηρίζουν πια…

Η μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη είναι ένα θέμα ανεξάντλητο, για το οποίο τα τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί πολλές γνώμες, έχουν γίνει αρκετές παρεμβάσεις αλλά η ουσία παραμένει η ίδια: εξακολουθεί να καταδικάζει τα παιδιά των μουσουλμάνων στην αμάθεια και στην αγραμματοσύνη. Το μόνο ευχάριστο κατά την τελευταία δεκαετία είναι πως αυτό έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι οι οποίοι και απορρίπτουν το μειονοτικό δημοτικό σχολείο και στέλνουν πλέον τα παιδιά τους σε ελληνόφωνο. Αυτό τεκμηριώνει απόλυτα κι ο αριθμός των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της Ξάνθης. Σήμερα οι μουσουλμάνοι μαθητές που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της πόλης είναι μερικές εκατοντάδες και χρόνο με το χρόνο ο αριθμός αυτός μεγαλώνει. Μάλιστα η αύξηση αυτή είναι τόσο μεγάλη ώστε να χρειαστεί οδηγία από τη διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης ώστε οι μουσουλμάνοι μαθητές να μοιράζονται και στα 22 δημοτικά σχολεία της πόλης, για να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο μετατροπής ελληνόφωνων σχολείων σε μειονοτικά εξαιτίας της παρουσίας πολλών μουσουλμάνων, κάτι δηλαδή που σχεδόν έχει γίνει στο 1ο δημοτικό σχολείο Ξάνθης.

Ποια συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς;
Πρώτον ότι το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων (Δραγώνα – Φραγκουδάκη) έχει αποτύχει εντελώς, διαφορετικά κανένας μουσουλμάνος δεν θα είχε λόγο να επιλέξει το ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο για το παιδί του. Κι όμως μιλάμε για ένα πρόγραμμα που στοίχισε πολλά εκατομμύρια και στην ουσία δεν πρόσφερε τίποτα στα παιδιά των μουσουλμάνων. Το περίεργο είναι πως κάποιοι εξακολουθούν να λένε πως το εν λόγω πρόγραμμα έχει συμβάλει τα μέγιστα για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη μόρφωση των μουσουλμανοπαίδων.
Και δεύτερον, δικαιωθήκαμε απόλυτα όλων όσοι από χρόνια ζητήσαμε με τον πλέον επίσημο τρόπο την ίδρυση ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων (αν όχι σε όλα τουλάχιστον) σε κάποια πομακοχώρια. Αν υπήρχαν αυτά τα σχολεία οι μουσουλμάνοι γονείς της ορεινής Ξάνθης θα είχαν πραγματικά το δικαίωμα της επιλογής αναφορικά με το σχολείο των παιδιών τους και κυρίως εκείνοι που τελικά επιλέγουν το ελληνόφωνο, δεν θα χρειαζόταν να μετακομίσουν στην πόλη ή να πηγαινοφέρνουν καθημερινά το παιδί τους σε δημοτικό σχολείο της πόλης.
Αν στα πομακοχώρια υπήρχαν δημόσια σχολεία είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα ήταν πολύ περισσότεροι οι μουσουλμάνοι που θα έστελναν εκεί τα παιδιά τους, ακόμη κι αν αυτό δεν γινόταν από την πρώτη χρονιά. Θυμίζω τι έγινε με τα πρώτα γυμνάσια στα πομακοχώρια: ενώ αρχικά ήταν σχεδόν άδεια, διότι κανένας μουσουλμάνος δεν έστελνε στο γυμνάσιο το παιδί του (και κυρίως αν ήταν κορίτσι) τώρα τα γυμνάσια αυτά δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών και χρειάζονται κι άλλα! Κάτι ανάλογο θα γινόταν και τώρα αν το ταλαίπωρο αυτό κράτος αποφάσιζε να ιδρύσει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια.

Η αλήθεια είναι πως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης μαζί με τον Άγγελο Συρίγο επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή είχαν κάνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια για την ίδρυση τεσσάρων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων σε ισάριθμα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης αλλά η προσπάθεια αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κυρίως επειδή δεν ήθελαν την ολοκλήρωση της οι τοπικές πολιτικές αρχές – όπως για παράδειγμα η τότε νομαρχία και όχι μόνο. Γιατί οι ντόπιοι πολιτικοί δεν ήθελαν και δεν θέλουν την ίδρυση ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στα πομακοχώρια; Μα φυσικά γιατί η πολιτική τους καριέρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.

Παρόλα αυτά, και παρά την προσπάθεια που καταβάλουν ορισμένοι ώστε οι μουσουλμάνοι της περιοχής μας να μείνουν αμόρφωτοι, οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι δίνουν τη δική τους απάντηση στρεφόμενοι προς το ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο. Σ’ αυτό θέλω να πιστεύω πως συνέβαλα κι εγώ αφού ύστερα από δική μου (δημοσιογραφική) παρέμβαση, η διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης κάνει δεκτές τις εγγραφές μουσουλμανοπαίδων χωρίς να είναι απαραίτητο να προσκομίσουν διεύθυνση κατοικίας ή φιλοξενίας μέσα στην πόλη. Να θυμίσω πως πριν την παρέμβασή μου αυτή, για να γίνει δεκτό ένα μουσουλμανόπαιδο σε δημόσιο σχολείο της Ξάνθης έπρεπε να παρουσιάσει μια διεύθυνση μέσα στην πόλη στην οποία είτε κατοικεί είτε φιλοξενείται, ενώ τώρα η προσκόμιση τέτοιου στοιχείου δεν είναι απαραίτητη και πλέον μπορεί κάθε μουσουλμανόπαιδο, ακόμα κι αν ζει σε κάποιο από τα πομακοχώρια, να φοιτήσει σε ένα από τα ελληνόφωνα σχολεία της πόλης.

Στην παρέμβαση μου αυτή φυσικά δεν αναφέρθηκα για να περιαυτολογήσω, αλλά για να γίνει ευρύτερα γνωστό στους μουσουλμάνους το ότι πλέον μπορούν να στείλουν το παιδί τους σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο της Ξάνθης χωρίς να είναι απαραίτητο να ζουν μέσα στην πόλη. Όσο για τη μεταφορά του παιδιού τους από και προς το σχολείο, αυτή μπορεί να γίνεται μέσω των μαθητικών δρομολογίων χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση των γονέων. Είναι μια από τις λίγες δυστυχώς σωστές κινήσεις της ελληνικής πολιτείας η οποία από τη στιγμή που δεν παρέχει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στους μουσουλμάνους στον τόπο διαμονής τους, φροντίζει τουλάχιστον να μεταφέρει τα μουσουλμανόπαιδα με κρατικά έξοδα εκεί όπου υπάρχουν τέτοια σχολεία. Από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό…

Πηγή Προξενείο Στοπ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση