Το όνομά μου είναι Deutsche... «Deutsche Bank»

Της Ζέζας Ζήκου

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ... γνωρίζαμε πως όποια πέτρα να σηκώσεις μια γερμανική απάτη ή διαπλοκή βρίσκεται. Στο παιχνίδι αυτό ιδιαίτερα διέπρεπε η Deutsche Bank (που επιδιώκει προσφάτως με άγρια μέσα να κατασπαράξει τη λαβωμένη Εθνική Τράπεζα). Οπως αποκάλυψαν χθες οι Financial Times, υπό έρευνα έθεσε η γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank) την Deutsche Bank για να εξακριβωθεί αν κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007/08 που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, έκρυψε ζημίες σε πιστωτικά παράγωγα αξίας περίπου 12 δισ. δολαρίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, αν οι ισχυρισμοί αληθεύουν τότε η απάτη της γερμανικής τράπεζας βοήθησε την κυβέρνηση στην αποφυγή ενός ενδεχόμενου σχεδίου διάσωσης.

Οι ερευνητές της Bundesbank θα έρθουν σε επαφή με όλους τους εργαζομένους και τα ανώτερα στελέχη που είχαν γνώση των συναλλαγών της τράπεζας σε σύνθετα πιστωτικά παράγωγα από το 2006 μέχρι το 2009. Η ίδια η Deutsche Bank αρνείται τους ισχυρισμούς χαρακτηρίζοντάς τους παλιούς και υποστηρίζει ότι έχουν ελεγχθεί στο παρελθόν από νομική εταιρεία η οποία απέδειξε ότι δεν έχουν καμία βάση. Σύμφωνα με τους F.T., οι καταγγέλλοντες είναι τρεις εργαζόμενοι της τράπεζας που απευθύνθηκαν χωριστά στη γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και υποστήριξαν ότι κατά τη διάρκεια της αναταραχής στις πιστωτικές αγορές την περίοδο 2007-2009, η Deutsche Bank απέφευγε να καταγράψει τις απώλειες που υπέστη λόγω της επιδείνωσης της αγοράς. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, οι απώλειες αυτές ενδεχομένως να φτάνουν μέχρι και τα 12 δισ. δολάρια. Το 2009 είχα στα χέρια μου μια έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία είχε δανείσει σχεδόν 1,5 τρισ. δολάρια στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Στην αρχή της κρίσης, το 30% των συνολικών δανείων προς τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αυτών των κρατών προέρχονταν από γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση της Γερμανίας σε τέτοια δάνεια είχε εκτιναχθεί στο 15% του ΑΕΠ της.

Οι παροικούντες τη Φρανκφούρτη... γνωρίζαμε, επίσης, τη μεγάλη έκθεση των γερμανικών τραπεζών στα τοξικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων (τα μισά από αυτά τα προϊόντα πωλήθηκαν στην Ευρώπη). Είναι σαφές λοιπόν ότι όπου και να γινόταν το πάρτι, οι γερμανικές τράπεζες κερνούσαν τα ποτά. Οπως είναι φυσικό, επομένως, περισσότερο εκτεθειμένες από τις αντίστοιχες τράπεζες οποιασδήποτε άλλης ανεπτυγμένης οικονομίας, ήταν οι γερμανικές. Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία του ΔΝΤ, ήταν 2,5 φορές περισσότερο ευάλωτες από τις αμερικανικές τράπεζες.

Και μετά απ’ όλα αυτά, όλες οι υπόλοιπες τράπεζες πέθαναν και οι γερμανικές ζουν και βασιλεύουν... και τον κόσμο κυριεύουν. Οχι, δηλαδή, πως με αφορά αφού η μισή οικογένειά μου είναι στη Γερμανία, το σπίτι της μάνας μας στην Κωνσταντινούπολη και τα λεφτά μας σε γερμανική τράπεζα. Και γιατί να σκοτίζονται οι γερμανικές τράπεζες αφού το γερμανικό κράτος έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς ευνοϊκά υπερπροστατευτικό γύρω από το τραπεζικό του σύστημα κρύβοντας κάτω από το χαλί σχεδόν τα πάντα. Και καλά κάνει! Ομως, η ίδια η Γερμανία επηρεάζει με τις αποφάσεις της αρνητικά την κατάσταση του τραπεζικού τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη απειλώντας και την ανάκαμψη και τη σταθερότητα.

Η Ενωση Γερμανικών Τραπεζών, με νύχια και με δόντια προσπάθησε να αλλάξει, μέχρι την τελευταία στιγμή, τους νέους κανόνες επάρκειας κεφαλαίων των τραπεζών («Βασιλεία ΙΙΙ») στους οποίους κατέληξε η Επιτροπή της Βασιλείας. Η Ενωση, που εκπροσωπεί τις ιδιωτικές τράπεζες της Γερμανίας, θεωρούσε ότι οι νέοι κανόνες θα υποσκάψουν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας επειδή θα αποτελέσουν τροχοπέδη στον δανεισμό των γερμανικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

Δηλαδή, αν η Γερμανία ανησυχούσε για τις δικές της τράπεζες, τότε αναρωτιέσαι τι γινόταν με τις τράπεζες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Να επισημανθεί ότι η Γερμανία είχε αρνηθεί να υπογράψει την κατ’ αρχήν διεθνή συμφωνία επειδή οι κανόνες δεν ταίριαζαν με το τραπεζικό μοντέλο της χώρας! Και είπε «ξεκινήστε χωρίς εμένα τη μεταρρύθμιση»... Τόσο απλά.

Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος έδειξε ότι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και οι υφιστάμενοι εποπτικοί θεσμοί έχουν αποτύχει. Είναι ανεπαρκείς να ελέγχουν και να αποτρέπουν τις κρίσεις που οδηγούν σε καταστροφή την παγκόσμια οικονομία. Ομως, η νέα αρχιτεκτονική, οι πολιτικές εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και επάρκειας κεφαλαίων θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν το τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας. Η προστασία των κρατικών τραπεζών - Landesbanks, όπως αποκαλούνται - ήταν και παραμένει το μείζον θέμα για τους Γερμανούς. Οι Landesbanks ανήκουν στα ομόσπονδα κρατίδια της χώρας, και ειδικεύονται στις χορηγήσεις επενδύσεων των μικρού και μεσαίου μεγέθους γερμανικών επιχειρήσεων, τις γνωστές Mittelstand.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση