Οι παλινωδίες Τσίπρα και οι κυβερνητικές «θέσεις»

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Ο ορισμός της απόλυτης πολιτικής «κυβίστησης» είναι οι τοποθετήσεις του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα Μνημόνια και την παραμονή της χώρας στο ευρώ, το τελευταίο δεκαήμερο. Ο κ. Α. Τσίπρας. με αφετηρία τη συνέντευξή του στους «Φακέλους» του κ. Παπαχελά άρχισε τις υπαναχωρήσεις από προηγούμενες θέσεις του.

Ουσιαστικά, σε μια προσπάθεια συγκερασμού των αντίθετων τοποθετήσεων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων, αλλά και για παραμονή σε κάθε περίπτωση στο ευρώ. Στη δικαιολογημένη πίεση του έμπειρου δημοσιογράφου ποιο είναι το πλάνο Β σε περίπτωση που, όπως έχει διακηρύξει το Βερολίνο, δεν θα δεχθεί καμία επαναδιαπραγμάτευση για το πρόγραμμα της Ελλάδας, ο κ. Τσίπρας ψέλλισε κάτι για ενδεχόμενη συζήτηση εξόδου από το ευρώ. Στην ίδια συνέντευξη υπογράμμισε, όμως, ότι έξοδος από το ευρώ δεν μπορεί να συμβεί χωρίς προετοιμασία.

Ελάχιστες μέρες μετά ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας σε εκδήλωση στα ΤΕΙ της Λάρισας, προχώρησε σε διακήρυξη περί «Μεσογειακής Ανοιξης», στο πρότυπο της Αραβικής Ανοιξης, προβλέποντας ότι στον ευρωπαϊκό Νότο το επόμενο διάστημα, αν συνεχιστεί η αδιάλλακτη πολιτική της Μέρκελ και των «μερκελιστών», θα έχουμε «άνοιξη των κινημάτων, άνοιξη των αγώνων, άνοιξη των λαών και της δημιουργίας».

Στη βάση αυτή, μάλιστα, εξήγησε και τη νέα θέση για παραμονή στο ευρώ, λέγοντας: «Να γιατί δεν είναι η πολιτική μας η απομόνωση, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και ο ανταγωνισμός των λαών. Γιατί την Ελλάδα θα την ξαναφέρουν στην Ευρώπη οι κοινοί αγώνες των λαών και όχι ο ανταγωνισμός των νομισμάτων». Τι έχουμε εδώ;

Τέλος στο πλάνο Β και τα περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, έστω ως αναγκαστική επιλογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει τα περί εθνικών κρατών, εμπεδώνει και πάλι το άναρχο περιβάλλον Σόρος και συγχέει τις αναγκαιότητες των λαών της Ανατολής και της Αφρικής με το πρόβλημα που έχουν προκαλέσει στις δημοκρατικές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου η γερμανική ηγεμονία και ο αυτοκρατορικός εθνικισμός της. Με τον τρόπο αυτό φτάνουμε στην τελική τοποθέτηση Τσίπρα, πάλι μετά την παρέλευση ελάχιστων ημερών, στην ομιλία του στο συνέδριο του Economist.

Η παραμονή στο ευρώ αναφέρεται πλέον ως δόγμα και η θέση του Τσίπρα ελάχιστη έως μηδαμινή απόσταση έχει από την τοποθέτηση της παραμονής στο ευρωπαϊκό νόμισμα με κάθε θυσία, που πετροβολούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ίδια ομιλία ο κ. Τσίπρας συνέχισε να αναφέρεται σε «αποτυχημένα μνημόνια καταστροφικής λιτότητας», αλλά μίλησε για εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, ενώ είπε ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η επιστροφή στο 2009, επιμένοντας για την αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, που δεν έχει ως επιλογή σημαντική δημοσιονομική επιβάρυνση.

Τίθεται το πολύ απλό ερώτημα. Πόση είναι η απόσταση στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ιδιαίτερα στη βάση της αισιοδοξίας που προσπαθεί να δημιουργήσει το Μαξίμου μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού αλλά και τις ενθαρρυντικές δηλώσεις από το ΔΝΤ; Και τελικά μήπως οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης θα πρέπει να προτείνουν την είσοδο στην κυβέρνηση ή την ψήφο ανοχής από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας τη διαπραγματευτική θέση της χώρας έναντι των Βρυξελλών, αλλά και τη σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού, τουλάχιστον μέχρι η «άνοιξη των κινημάτων» φέρει, όταν και όποτε, την πλήρη ανατροπή. Τα υπόλοιπα είναι μάλλον μικροπολιτική...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση