Κατεπειγόντως ανακήρυξη ΑΟΖ

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Μέσα από τις στάχτες της αναγέννησης του ελληνικού έθνους που έβγαινε από τον βαρύν και απαραδειγμάτιστον ζυγόν» της οθωμανικής δουλείας, ο απαράμιλλος κυβερνήτης διατράνωνε την πίστη του στην πρόοδο και την δυνατότητα ευημερίας της ελληνικής πατρίδας και «εις τον κρυπτόν μέγαν πλούτον της χώρας». 

Δυο αιώνες σχεδόν απο τότε το 1828, ο σπουδαίος αυτός κατά Καποδίστρια μέγας πλούτος της πατρίδος μένε αναξιοποίητος. Δυστυχώς απευθυνόμαστε με ταπεινωτικούς εξευτελιστικούς όρους στα διεθνή τοκογλυφικά κεφάλαια προς επαιτεία, υποβαλλόμεθα σε χίλιες μύριες ταπεινώσεις, αφαιμάζουμε και τις τελευταίες σταγόνες αίματος απο το γλοίσχρο εισόδημα του ελληνικού λαού, αποδομούμε τον κοινωνικό ιστό, βάζουμε ληστρικούς φόρους, εξακοντίζουμε με τα υφεσιακά μέτρα την ανεργία στα ύψη, εξαχρειώνουμε τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα, περιθωριοποιούμε την ελληνική νεολαία εφαρμόζοντας και κάθε άλλο επαχθές μέτρο κοινωνικής αυτομαστίγωσης και όμως δεν κάνουμε το αυτονόητο και τόσο σίγουρο που θα μας βγάλει απο το οδυνηρό αδιέξοδο της χρεοκοπίας. Που δεν είναι τίποτα άλλο από την ενεργοποίηση και αξιοποίηση των ήδη εντοπισμένων ενεργειακών πλουτοπαραγωγικών μας κοιτασμάτων. 

Δυστυχώς οι ελλαδικές πολιτικές ελίτ και ηγεσίες, διακατεχόμε-νες από απύθμενα φοβικά σύνδρομα έναντι της θρασύτατης Τουρκίας, υποκύπτουν εδώ και δεκαετίες στους στρατιωτικούς εκβιασμούς των Οθωμανών και δεν προβαίνουν στην αξιοποίηση των ατίμητων κοιτασμάτων μας φυσικού αερίου, που θα μας καταστήσουν οικονομικά αυτοδύναμους και ενεργειακά ζωτικό παίκτη στον παγκόσμιο γεωστρατηγικό χάρτη.

Χαρακτηριστικό της φοβικότητας και του ραγιαδισμού των πολιτικών μας ηγεσιών έναντι της Τουρκίας, είναι το απόρρητο έγγραφο – του foreign office – του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα το 1979, που δημοσιεύτηκε προ ολίγου καιρού. Το έγγραφο αναφέρεται στις συζητήσεις που διεξάγονταν στους κόλπους του ΟΗΕ σχετικά με την Διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θαλάσσης, η οποία και υπεγράφη μεθύστερα στο Μόντεγκο Μπέι απο 119 περιλαμβανομένης και της Ελλάδος χώρες. 

Όπως αναφέρει με σαφήνεια στην αναφορά του ο Aγγλος πρέσβης, «τον επισκέφθηκε στο γραφείο του ο αρμόδιος πρέσβης της Ελλάδος τότε (συγχωρημένος Τζούνης) επι πρωθυπουργίας Γεωργίου Ράλλη και του είπε ότι στις συζητήσεις στον ΟΗΕ για το επίμαχο δίκαιο της θάλασσας, αναφέρεται μια νεοεισαχθείσα έννοια, ήτοι της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), η οποία συμφέρει την Ελλάδα, αλλά δεν συμφέρει την Τουρκία και για αυτό η Ελλάδα δεν πρόκειται να φέρει το θέμα προς συζήτηση με τους Τούρκους»!!! Δηλαδή ο αείμνηστος Τζούνης, φοβόνταν μην θιγούν τα συμφέροντα της Τουρκίας … 

Και δυστυχώς αυτή την ηττοπαθή και στρεβλή για τα εθνικά και οικονομικά συμφέροντα της χώρας πολιτική, υιοθέτησαν και οι μετέπειτα πολιτικές μας ηγεσίες. Ένας ανείπωτος ραγιαδισμός κατευόδωνε την χάραξη της εθνικής μας στρατηγικής. Για τρεις και πλέον δεκαετίες από τότε ένα πέπλο μυστηρίου και ύποπτης σιωπής, καλύπτουν το μείζον εθνικό θέμα της ΑΟΖ. Παρότι εγνωσμένου κύρους έλληνες και ξένοι επιστήμονες προσπάθησαν να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα της σιωπής και να αναδείξουν το θέμα, οι πολιτικές μας ηγεσίες εμμένουν στην ηττοπαθή και εθνικά επώδυνη απόκρυψη του ζητήματος.

Πρό ολίγου καιρού η κραταιά Deutsche Bank που ελέω μνηνμονίου έχει ισχύ λύειν και δεσμείν έναντι της πατρίδας μας, προξένησε σάλο, αναφέροντας ότι νοτίως της Κρήτης υπάρχουν ενεργά κοιτάσματα φυσικού αερίου αξίας 427 δις ευρώ, αποφέροντα έσοδα για την Ελλάδα 214 δις ευρώ. Ποσό δηλαδή περίπου αντίστοιχο με το δημόσιο χρέος μας. Ενώ σύμφωνα με έλληνες επιστήμονες τα κοιτάσματα αυτά αξολογούνται σε 3,5 τρις m3 (κυβικά μέτρα) φυσικού αερίου, που αποτιμώνται σε 1,7 τρις ευρώ.

Σημειώνοντας ότι προϊόντος του χρόνου, η αξία αυτών των κοιτασμάτων αυξάνεται γεωμετρικά. Το αντίστοιχο κυπριακό οικόπεδο 12 που απετιμάτο αρχικά σε 100 εκατ. ευρώ προσήγγισε σήμερα τα 20 δις με προοπτικές ανόδου στα 30 δις ευρώ. 

Σε μια τέτοια εκδοχή των πραγμάτων η Ελλάδα απελευθερώνεται απο τα φοβερά μνημόνια. Συνεπώς χωρίς περαιτέρω μεμψιμοιρίες και καθυστερήσεις η κυβέρνηση οφείλει να ανακηρύξει αμέσως ΑΟΖ και να δρομολογήσει την έξοδο της χώρας απο τον λάκο των λεόντιων μνημονίων. 

Σημειώνοντας εμφατικά ότι η ανακήρυξη είναι μονομερής πράξη χωρίς να υφίσταται ανάγκη για καμιά συμφωνία. Η οριοθέτηση είναι αυτή που προϋποθέτει συμφωνίες με τις παράκτιες χώρες. 

Ο αείμνηστος κύπριος ηγέτης Τάσος Παπαδόπουλος, πρότυπο πολιτικής αυτονομίας και αξιοπρέπειας και χωρίς να έχει την αμυντικοστρατιωτική θωράκιση της Ελλάδος και με μια πατρίδα επιπλέον διχοτομημένη, είχε την πολιτική ευτολμία και ανδρεία να ανακηρύξει ΑΟΖ. Και τόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον και οι ΗΠΑ επικύρωσαν πολιτικά την αναγνώρισή του. 

Η Τουρκία θρασύδειλα προέβη σε απειλές, αλλά τελικά αποδέχτηκε την ανακήρυξη. Συνεπώς σήμερα περισσότερο απο ποτέ είναι επιβεβλημένη η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Παράλληλα η Ελλάς θα πρέπει να προβεί στις απαιτούμενες συμμαχίες για να ισχυροποιήσει την ανακήρυξης της ΑΟΖ της. 

Σ΄ αυτό το στρατηγικό πλαίσιο θα πρέπει να συνάψει συμφωνία με την Κύπρο.

Να σπεύσει σε ταχύτατες διαπραγματεύσεις με τις παράκτιες χώρες για την ΑΟΖ Λιβύη και Ιταλία. Ακόμα θα πρέπει η χώρα να επανακάμψει στη συμφωνία με την Αλβανία – που ελέω Τουρκίας υπαναχώρησε στην αρχική της συμφωνία – ασκώντας τις προσήκουσες για την περίσταση πιέσεις, δοθέντος ότι στηρίζουμε οικονομικά πολυδύναμα την Αλβανία και ζούν απο την Ελλάδα τουλάχιστον 1 εκατομμύριο Αλβανοί μετανάστες. 

Επίσης θα πρέπει να επιχειρήσουμε μια εκ νέου σύναψη συμφωνίας με την Αίγυπτο, στοχεύοντας στον αποκλεισμό της Τουρκίας, δοθέντος ότι χωρίς να έχει η τελευταία θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ελληνική αδράνεια στα χρόνια που πέρασαν και μπήκε εμβόλια αναμεσά μας.

Και βεβαίως αφού προηγηθούν όλες αυτές οι στρατηγικές κινήσεις απο πλευράς της Ελλάδος, θα πρέπει τελευταία να γίνει η διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι κάθε μορφής υποχώρηση για το Καστελλόριζο έναντι της Τουρκίας, αλλά και για την Γαύδο έναντι της Λιβύης, αποτελεί ωμή εγκατάλλειψη εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνιστά σαφή εθνική μειοδοσία. 

Ας αναλογιστούν και ας λάβουν σοβαρά υπόψη τους εδώ οι φοβικές ελλαδικές πολιτικές ελίτ, το πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα της Γαλλίας, που προέβη σε ανακήρυξη ΑΟΖ 1 εκατομ. τετραγωνικών χιλιομέτρων στα διάσπαρτα νησιά του Ινδικού Ωκεανού, την στιγμή μάλιστα που αυτά είναι ακατοίκητα. 

Σε κάθε περίπτωση ο κατά τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια «κρυπτός πλούτος» είτε αποτιμάται σε 2,5 τρις ευρώ, είτε ακόμα σε μόρια του αστρονομικού αυτού ποσού, η κυβέρνηση οφείλει να προβεί στην ανακήρυξή της ΑΟΖ και με βάση τα σαφή και βέβαια οικονομικά της στηρίγματα, να δρομολογήσει την απαγκίστρωση του κράτους απο τα φοβερά μνημόνια, που αφαιμάζουν σαν βδέλες το αίμα του ελληνικού λαού. 

Ζητάται σήμερα να βρεθεί ένας εύτολμος και ατρόμητος πολιτικός μας άνδρας, που να αποτάξει τα φοβικά σύνδρομα των προηγούμενων πολιτικών μας ηγεσιών και προτάσσοντας ανάστημα απέναντι στους θρασύδειλους και σφετεριστές Τούρκους, να ανακηρύξει ΑΟΖ.

Είναι καθολικό αίτημα του ελληνικού λαού και της ιστορίας, που δεν καθαγιάζει τους ριψάσπιδες και τους λιποτάκτες απο τα εθνικά πεδία των μαχών. Θα είναι οδυνηρό για την με αίμα και μαρτυρικές θυσίες γραμμένη στην αχανή λεωφόρο του χρόνου ελληνική ιστορία, ο Τάσος Παπαδόπουλος να είναι ο «τελευταίος των Μοϊκανών».Ήτοι ο τελευταίος γενναίος-πατριώτης πολιτικός!!!

* Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση