Τι θα πει "φιλική λύση" με την Τουρκία, κύριε Σαμαρά;

Συζητήσεις με φόντο την... άλωση της Κωνσταντινούπολης

 

Ο ελληνόφωνος, ελληνώνυμος και φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Αντώνης Σαμαράς, στην επίσκεψή του στην γείτονα Τουρκία αναφέρθηκε σε "φιλική λύση" που είναι διατεθειμένος να δώσει για τα προβλήματα που υπάρχουν στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ίσως, βέβαια, δεν γνωρίζει ο κ. Σαμαράς πως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τον ομόλογό του τούρκο πρωθυπουργό και τους προκατόχους του, για να τα θέσουν ως "διαφορές" μεταξύ των δύο χωρών.

Ίσως, βέβαια, δεν αντιλαμβάνεται ο ελληνόφωνος πρωθυπουργός πως ο γείτονας τούρκος επιθυμεί να εκμεταλλευθεί μέρος της Ελληνικής γης και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε παραχώρηση από την Ελληνική πλευρά έχει σαφή χαρακτηρισμό και -φυσικά- ποινική αντιμετώπιση.

Ίσως, βέβαια, ο φερόμενος ως διασώστης της Ελλάδας δεν έχει ακριβή εικόνα για την γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας, αφού η Ελλάδα βρίσκεται σε προνομιακή θέση. Νευραλγική, δε από γεωπολιτική άποψη.

Συνδέει τρείς ηπείρους, γειτνιάζει με χώρες-κλειδιά, βρίσκεται κοντά σε χώρες οι οποίες είναι σε «πυρακτωμένη ζώνη» και αποτελεί το νότιο σύνορο μιας ηπείρου, της Ευρώπης.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται και στο επίκεντρο του ενεργειακού ενδιαφέροντος, είτε για τις δικές της πηγές ενέργειας, είτε ως διαμετακομιστική χώρα, από την οποία θα περνούν μεγάλοι αγωγοί που τα τροφοδοτούν με ενέργεια την Ευρώπη.

Τόσο στη μια περίπτωση όσο και στην άλλη περίπτωση, οι υπερδυνάμεις φαίνεται πως έχουν αρχίσει τους διαγωνισμούς επιβολής των συμφερόντων τους.

Είναι τελικώς τόσο αδύναμη η Ελλάδα, ώστε να μην μπορεί να επιλέξει την πλέον συμφέρουσα γι΄ αυτή διεθνή συνεργασία ή να αποφασίσει να εκμεταλλευθεί τα δικά της ενεργειακά αποθέματα, που θα της επέτρεπαν μια στοιχειώδη ενεργειακή αυτοδυναμία και ενδεχομένως να την καταστούσαν και εξαγωγική χώρα, προς όφελος της εθνικής Οικονομίας και της ανάπτυξής της;

Η νευραλγική γεωπολιτική της θέση, καθώς μια «ελληνική παρασπονδία», θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλους πονοκεφάλους στους… «Μεγάλους της Γης» . Πολύ περισσότερο, όταν η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ενεργειακά αποθέματα έχει – απαραίτητα για τις παγκόσμιες ανάγκες- και μια ασταθής περιοχή είναι.

Επειδή η κυβέρνηση έχει εθνικό χρέος αφενός να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και αφετέρου σε οικονομικές συμμαχίες στον ενεργειακό χώρο οι οποίες να εξυπηρετούν καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα.

Επειδή είναι πιθανό να εκδηλωθούν απόπειρες αποσταθεροποίησης.

Επειδή άτρωτη ασπίδα κάθε κυβέρνησης είναι ο λαός της, ο οποίος θα πρέπει να μάθει ποιοι κρύβονται πίσω από παιχνίδια που υπονομεύουν το εθνικό συμφέρον.

Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάστε:

Ποια θεωρεί «φιλική λύση» με την Τουρκία για το δικαίωμα της Ελλάδας να διεξάγει έρευνες για ενέργεια στα χωρικά μας ύδατα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός;

Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος, όπως σημειώνει το Bloomberg, θέλει όλα τα κράτη να υπογράψουν τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, που επιτρέπει στα ναυτικά κράτη να οριοθετούν περιοχές, γνωστές ως Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες που εκτείνονται από τον βυθό έως την επιφάνεια και έως και 200 ναυτικά μίλια από τα όρια των χωρικών υδάτων;

Γιατί ενώ η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, να κηρύξει ΑΟΖ όποτε θέλει όπως σωστά για πολλοστή φορά δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο κ. Σαμαράς μετά τη συνάντησή του με το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ δεν προχωρά όπως είχε προεκλογικά δεσμευθεί; Τι περιμένει;

Πρέπει να συμφωνήσει – όπως σημειώνει το Bloomberg- η Αθήνα και η Άγκυρα στο μέγεθος των χωρικών υδάτων τους ή στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;

Το κοίτασμα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο που μπορούν να καλύψουν μέρος των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης, μπορεί να είναι το πλεονέκτημά της το οποίο θα ισοσταθμίζει το μειονέκτημα της σημερινής οικονομικής της καχεξίας;

Ποια είναι τα νέα στοιχεία που ο κ. Πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον ελληνικό υποθαλάσσιο πλούτο «ευρωπαϊκό»; Ποιο συγκεκριμένα τι εννοεί όταν λέει ότι τα ελληνικά ενεργειακά αποθέματα «αποτελούν ευρύτερα πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ευρώπης»;

Γιατί ενώ μαζί με την Κύπρο μπορούμε να παίξουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην παραγωγή υδρογονανθράκων για την προμήθεια της Ευρώπης στους Ευρωπαϊκούς πόρους δεν το πραγματοποιούμε;

Τι προηγήθηκε στις συνομιλίες Σαμαρά – Ολάντ και τι συμφωνήθηκε ώστε σε απάντηση όλων αυτών ο Ολάντ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη «συνεκμετάλλευση»; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Μήπως στην πορεία των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό ζήτημα (έχουμε μπροστά μας το τρίτο «κούρεμα» του χρέους για τη χαλάρωση του προγράμματος) με τη συμμαχία που συνάπτει με Γάλλους – Γερμανούς;

Γιατί ο κ. Πρωθυπουργός άφησε μια σοβαρή αιχμή εναντίον της Ρωσίας και μίλησε για την ανάγκη «να εξαρτάται η ήπειρός μας λιγότερο από εξαγωγές τρίτων»;

Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί της ευρωπαϊκής ΑΟΖ ως μοχλό για τη διαπραγμάτευση; Αυτή η στρατηγική της επιτρέπει να παρακάμψει την μακράν υψηλότερη προσφορά των Ρώσων ακόμα για τη ΔΕΠΑ;

Ο ερωτών Βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση