«Γκαζάκια » ακόμα και στο σπίτι του Βελουχιώτη!

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης 

Η παρδαλή Αριστερά, Κολωνακίου ή Εξαρχείων, που εκπροσωπεί η χαλαρή ομοσπονδία «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, αντιδρά με λυσσώδες μίσος στη δίκαιη αποδόμησή της. Επί δεκαετίες η, χωρίς λόγο, ενοχική Δεξιά και ο αστικός δημοκρατικός κόσμος αντιμετώπιζαν με σκανδαλώδη ανοχή και επιείκεια τη φασιστοειδή συμπεριφορά των επιδρομέων της «προόδου».

Μοιράζουν με τη σέσουλα συκοφαντικούς ισχυρισμούς και ύβρεις, λοιδορούν την ταυτότητα, την Ιστορία, τους ήρωες και τις αξίες του λαού μας, χλευάζουν την ορθόδοξη πίστη μας και χωρίς αιδώ διεκδικούν και εύσημα «προοδευτικότητας» για τη ρατσιστική σε βάρος της πλειοψηφίας και εθνομηδενιστική κατάντια τους.

Παράλληλα, βέβαια, ποικιλόχρωμοι εκπρόσωποί τους του «χώρου» προσκολλούνται πάντοτε σαν τις μύγες στα κόπρανα και τα ψοφίμια, όπου υπάρχει χρήμα κι εξουσία.

Η κουλτουριαραία, βαριά προοδευτική αριστεράτζα, βλέπετε, ανακυκλώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από το γυαλί, το αλουμίνιο και το χαρτί. Απλά και πριν και μετά είναι δεύτερο πράμα.

Μην επαναλαμβανόμαστε, αλλά τα μαγαζιά των νταβατζήδων, οι μηχανισμοί παρακμής και λεηλασίας της πατρίδας, θα είχαν ξεμείνει από προσωπικό και συνεργούς, αν δεν υπήρχαν τα πρόθυμα δουλικά με τα αριστερά εύσημα. Μία προϋπηρεσία στην ανανεωτική, μαοϊκή, τροτσκιστική, αντιεξουσιαστική ή τρέχα γύρευε Αριστερά άνοιγε περισσότερες πόρτες κι απ’ το να ’ναι gay. Για όποιους δε συνδύαζαν και τα δύο, σκιζόταν η Ερυθρά Θάλασσα για πάρτη τους. Πλάκα τα γαλόνια. Γκρεμίζονταν τα τείχη της Ιεριχούς στην τέχνη, στη δημοσιογραφία, παντού.
Τι κι αν παίρνανε χαρτί για τη φυλλάδα τους από τον Τσαουσέσκου, αν φωτογραφίζονταν σε αμφιθέατρα στο Παρίσι με γενοκτόνους Ερυθρούς Χμερ, τι κι αν είχαν υποστηρίξει κάθε χασάπη του λαού του, τι κι αν είχαν ξεράσει στον δημόσιο βίο κάθε ψυχωτική ιδεοληψία, που απέτυχε παντού στον κόσμο κι οδήγησε ολόκληρα έθνη σε εκατόμβες, εξαθλίωση κι ανελευθερία χειρότερη από δούλου; Αυτοί φέρανε ως παράσημα τη διεθνιστική πίστη τους σε αλλότριους φασισμούς.

Και μόνον η υπερχειλίζουσα παραδοχή όλων των εκφάνσεων της βαρβαρότητάς τους, ότι έπαιρναν γραμμή από ξένα κέντρα, άλλοι με πίστη στην Κίνα, άλλοι στην… Αλβανία ή ευθυγραμμίζονταν για κάνα ψιλό με τη Ρουμανία, ήταν επαρκής λόγος για έναν κακό εθνικιστή σαν κι εμένα να μη μου περάσει ποτέ απ’ το μυαλό έστω η υποψία επιθυμίας να μπω στα μητρώα των βλαμμένων παραφυάδων τους. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς γίνεται να μιλάς για ηθική και δίκιο, όταν η Κύπρος είναι κατεχόμενη, η Χειμάρρα υποφέρει, η Θράκη και το Αιγαίο απειλούνται κι εσύ να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τους Οτεντόντους, τους Τσετσένους, τους Παλαιστινίους ή όποιους άλλους, χωρίς να κάνεις πρώτα το καθήκον σου απέναντι στον λαό σου. «Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής χωρίς να είσαι εθνικιστής κι αντίστροφα». Ποιος το ’πε κάπως έτσι; Μήπως κάνας κακός δεξιός ή χρυσαυγίτης; Οχι. Το ’πε ο νικητής Γάλλων κι Αμερικανών, ο Χο Τσι Μινχ!

Το σύνθημα που γεμίζει τους τοίχους της Κούβας «Patria o muerte», «πατρίδα ή θάνατος», θα προκαλούσε εγκεφαλικά στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τη δυσκοίλια και χολερική καθεστωτική «διανόηση». Σπυριά θα προκαλούσε στην Κουμουνδούρου η πρώτη φράση του καταστατικού των Σαντινίστας «Somos nacionalistas…», «Είμαστε εθνικιστές…»! Η φρασεολογία ακόμη και του Αρη Βελουχιώτη στη γνωστή ομιλία του στη Λαμία, περί φυλής, έθνους, της παράδοσης του ’21 και της κλεφτουριάς, θα χαρακτηριζόταν χρυσαυγίτικη, ρατσιστική και σοβινιστική από τους φωταδιστές της πνευματικής δουλοπαροικίας που υποστηρίζει τον Αλέξη, τον καταληψία του λυκείου του, προσκυνητή του Σόιμπλε και ικέτη του Μολώχ του καπιταλισμού («I ’ll be a good, obedient boy, sir»). Δεν θα τα γλίτωνε τα γκαζάκια η οικία Κλάρα, πριν του πάρουν το κεφάλι οι ίδιοι οι ντεμέκ επαναστάτες του φρεντοτσίνο, προλαβαίνοντας τον Εθνικό Στρατό.

Χρόνια τώρα μοιράζουν ύβρεις και ταμπέλες περί φασισμού, ρατσισμού και Ακροδεξιάς, σε όποιους τολμούσαν και τολμούν να διαφωνούν με τον δικό τους αληθινό φασισμό την ολοκληρωτική αντίληψη και τον φανατισμό τους. Χωρίς να αισχύνονται για τα στοιβαγμένα σάπια πτώματα στην ντουλάπα τους, για τους χασάπηδες που στήριξαν ανά τον κόσμο τις ιδεοληψίες τους που απέτυχαν παντού και πάντα. Αντί να ντρέπονται για τις ιδέες και τις πράξεις τους, τολμούν και μας κουνούν το δάχτυλο, επαιρόμενοι για τις φασιστικές και ρατσιστικές σε βάρος των Ελλήνων και των νόμιμων μεταναστών αντιλήψεις τους, συκοφαντώντας τους αντιπάλους τους.

Γνωρίζουν όμως πλέον ότι οι απαντήσεις θα είναι πληρωμένες και με τόκο. Αυτά που ήξεραν τέλειωσαν…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση