Κοινωνικοποίηση του κράτους

Η παγκόσμια πολιτική διαμάχη από εδώ και στο εξής θα είναι για το ποιος θα έχει τον έλεγχο του κράτους.  Θα τον έχει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο όπως ισχύει σε μεγάλο μέρος σήμερα ή η αντίστοιχη κοινωνία; Από την έκβαση αυτής της μάχης θα κριθεί και το εάν οι τύχες των λαών θα ρυθμίζονται από τους δημιουργούς του χρήματος ή από τους ίδιους τους λαούς.

 

Η εναλλακτική λύση και η απάντηση στη σημερινή εγχώρια αλλά και διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, δεν μπορεί να είναι άλλη από… την κοινωνικοποίηση του αυτονομημένου από την κοινωνία σύγχρονου κράτους, το οποίο έχει πλέον μετατραπεί σε όργανο καταναγκασμού της κοινωνίας για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του διεθνών τοκογλύφων. Το κράτος θα πρέπει να προσαρμοστεί στην κοινωνία αντί να την νέμεται και να την εκμεταλλεύεται για την εξυπηρέτηση ξένων προς την ίδια συμφερόντων.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το κράτος δεν δημιουργήθηκε από το τίποτα, ούτε αποτελεί αυτοσκοπό. Η κοινωνία είναι η αιτία ύπαρξης του κράτους. Όμως τα ολιγαρχικά πολιτικά συστήματα της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» με τα οποία είναι οργανωμένα τα σύγχρονα κράτη, έπεσαν εύκολα θύματα της παγκόσμιας κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Χειρότερα ακόμα το ελληνικό κράτος, αντί να είναι όργανο εξυπηρέτησης του κοινωνικού συμφέροντος, αντιθέτως έχει αυτονομηθεί πλήρως, έχει σπρώξει την κοινωνία στην ιδιώτευση και την νέμεται εκ του ασφαλούς προκειμένου να εξυπηρετεί πρώτιστα τα ντόπια και ξένα συμφέροντα που ελέγχουν  την οργανωτική του δομή, δηλαδή το πολιτικό σύστημα.

Επομένως απαιτείται το ταχύτερο να κοινωνικοποιήσουμε το κράτος. Να το κάνουμε όργανο στα χέρια της κοινωνίας, όπως είναι ο ορθός προορισμός του και όχι όργανο στα χέρια των ντόπιων και διεθνών τοκογλύφων. Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει οπωσδήποτε να επέμβουμε στο καταστατικό του, δηλαδή στο Σύνταγμά του, ώστε μέσω τελικά της κοινωνικοποίησης του ίδιου του πολιτικού συστήματος να περάσουν η διοίκηση και ο έλεγχος του κράτους στα χέρια της κοινωνίας των ανθρώπων και όχι μιας κλειστής ολιγαρχίας συμφερόντων, όπως είναι σήμερα.

Πέτρος Χασάπης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση