Τα 18 βήματα που δεν θα γίνουν ποτέ

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Γεωργόπουλος Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Ακόμα ακούω στα αυτιά μου τις 18 προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνία, τις οποίες παρουσίασε από το ΕΒΕΑ, ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντ. Σαμαράς, δεν έχει περάσει άλλωστε και πολύς καιρός από τότε ήταν 31 Μαΐου 2012.

Είχε προηγηθεί η επάνοδος της κ. Ντ. Μπακογιάννη και η προσχώρηση πολλών πολιτευτών του ΛΑΟΣ στο κόμμα της ΝΔ, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση για πανστρατιά που είχε απευθύνει ο πρόεδρος της, για να διασφαλιστεί όπως είπε, η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και να τροποποιηθεί η οικονομική πολιτική.

Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, γι’ αυτό και η παρουσίαση των προτάσεων ήταν ένας ακόμα τρόπος για να έλθουν πίσω ψηφοφόροι οι οποίοι, στις εκλογές της 6ης Μαΐου είχαν ψηφίσει άλλα κόμματα, χρειαζόταν κάτι πιο ισχυρό, πιο πειστικό κάτι τέλος πάντων που θα έκανε τον κάθε παραδόπιστο να πιστέψει ότι αυτός θα επαναφέρει τη ζωή στα επίπεδα του 2009.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Πόσες υποσχέσεις; (αναφέρω ενδεικτικά), Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων; Επέκταση του επιδόματος εργασίας; Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα; Σταδιακή μείωση φορολογικών συντελεστών; Εξασφάλιση ρευστότητας για τις επιχειρήσεις; Εφαρμογή του συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο; Ανακήρυξη της ΑΟΖ; Τη ρύθμιση των αλλεπάλληλων φορολογικών επιβαρύνσεων; Να μην πειραχθούν τα μισθολόγια των ένστολων; Και άλλα πολλά, εύκολο να βρεθούν στο διαδίκτυο. ‘Όλα αυτά σήμαιναν επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου με τους «εταίρους» μας, την οποία την διατυμπάνιζε κιόλας.

Θα πρέπει βέβαια να θυμίσουμε και τη μεγάλη τρομοκρατία και πίεση που υπέστη ο λαός με ένα ερώτημα που δεν υπήρξε πραγματικά «ευρώ ή δραχμή;». Με όλα αυτά ο κ. Σαμαράς κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές δεν πήρε βέβαια την αυτοδυναμία που ήθελε, αλλά πήρε τη θέση του πρωθυπουργού που διακαώς επιζητούσε. Πρωθυπουργός, σε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Ο λαός έδωσε με την ψήφο του εντολή, να μας βγάλουν από την κρίση, αυτοί που την δημιούργησαν, με την αναποτελεσματική και διεφθαρμένη διαχείριση, του δημοσίου χρήματος και συμφέροντος. Αυτοί που με τη συνεργασία τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία με το περιβόητο «κούρεμα» και πέταξαν στην άβυσσο τους μισθούς και τις συντάξεις, ο λαός τους ξαναψήφισε αντί να τους βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Θα περίμενα, τον κ. Σαμαρά, να είναι έτοιμος για την εφαρμογή των εξαγγελιών του. Αλλά το μόνο που έκανε ήταν να μας προσγειώσει αμέσως στην σκληρή πραγματικότητα.

Την ημέρα των εκλογών, δήλωσε ότι «θα σεβαστούμε τις υπογραφές και τις υποχρεώσεις της χώρας» και στη συνέχεια έστειλε επιστολή για να καθησυχάσει τους ευρωπαίους εταίρους, λέγοντας, «Θα ήθελα να επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης.​Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος». Πάει δηλ. η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με την οποία προσπάθησε να αντικρούσει την καταγγελία του μνημονίου που εξήγγειλαν τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα.

Στη συνέχεια, η ταφόπλακα όλων των ελπίδων, ακούγοντας τις προγραμματικές δηλώσεις για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή. Ξεχάστηκαν οι 18 προτάσεις, και έμεινε μόνο η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων πέραν των προβλέψεων της δανειακής σύμβασης, το ενδιαφέρον του ως πρωθυπουργός, συνεπικουρούμενος και από τους άλλους δυο αρχηγούς, είναι πως θα ξεπουλήσουν την δημόσια περιουσία, σε γρήγορο χρονικό διάστημα, ξεπουλώντας ηλεκτρικό, νερό, αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηροδρόμους τα πάντα δηλ. έναντι πινακίου φακής και πως θα αξιοποιήσουν την δημόσια περιουσία την οποία επίτηδες έχουν αφήσει να απαξιωθεί.

Ενώ περίμενα από τον πρωθυπουργό, να έχει ένα σχέδιο ένα όραμα, να δώσει ελπίδα στον ελληνικό λαό, να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά να πει, «αυτό είναι το σχέδιο μου, αυτά είναι τα βήματα εξόδου από την κρίση», «θα πουλήσουμε δημόσια περιουσία γι’ αυτό το λόγο» «θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας κάνοντας αυτές τις κινήσεις» δεν είπε τίποτα.

Ακόμα και το κυριότερο μέτρο που αφορά τον συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο (που φθάνουν τα 6,5 δις ευρώ), το άφησε για μετά από 1,5 χρόνο. Όταν δηλαδή θα έχουν κλείσει και οι τελευταίες υγιείς επιχειρήσεις.

Ξέχασε την κοινωνία όμως, τίποτα δεν ανέφερε για τον κόσμο, σαν να μην υπάρχει, ξεχάστηκαν οι πάνω από 3,000 αυτοκτονίες, η ανεργία και η ύφεση που θα φθάσει στο 23,6%, και 6,9% αντίστοιχα (πρόβλεψη ΙΟΒΕ), ο κόσμος που κάνει ουρές στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας, τα παιδιά στα συσσίτια των σχολείων, τα κοινωνικά παντοπωλεία, ο κόσμος που κάνει ουρές για δωρεάν λαχανικά και φρούτα που διαθέτουν αγρότες; Υπερχρεωμένα νοικοκυριά οδηγούνται στην εξαθλίωση. Οι πολύτεκνοι πληρώνουν υπερβολικούς φόρους.

Τίποτα δεν είπε για τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα που κόβονται. Ούτε για την προκλητική άνοδο των τιμών ενώ η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών μειώνεται. Για τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις στα εφάπαξ. Ο πληθωρισμός παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Εξοντωτικοί φόροι σε φτωχούς και αδύναμους. Τα 3 εκατ. Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Για τους εξαθλιωμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια. Το πετρέλαιο που θα πάει περίπου στο 1,40 ευρώ.

Οι ασθενείς δεν έχουν να αγοράσουν φάρμακα και να πληρώσουν τους γιατρούς. Τα νοσοκομεία κλείνουν. Τίποτα δεν είπε για την διάσωση επιχειρήσεων, όταν για το 2012 προβλέπεται να κλείσουν άλλες 60.000 επιχειρήσεις (μετά τις 120.000 που έχουν ήδη κλείσει). Τίποτα δεν είπε για τους αγρότες που πληρώνουν πανάκριβα λιπάσματα και σπόρους και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους. Γι’ αυτά δεν ειπώθηκε τίποτα, σα να υπήρχαν μόνο νούμερα που πρέπει να μπουν στη σειρά.

Να πούμε για τη μεγάλη ζημιά των Ασφαλιστικών Ταμείων, Νοσοκομείων, Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων μετά το κούρεμα; Σε λίγο δε θα μπορούν να δοθούν συντάξεις στους νέους συνταξιούχους και οι συντάξεις θα είναι στο επίπεδο των τριακοσίων – τετρακοσίων ευρώ και θα έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνική τραγωδία ασύλληπτου μεγέθους, της οποίας η έκταση δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμη από τον λαό που θα τρελαθεί μόλις αντιληφθεί τι συμβαίνει.

Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των 9,5 εκατ. ασφαλισμένων του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) βρίσκεται στον αέρα, δεδομένου ότι τα συσσωρευμένα χρέη του είναι ήδη 4 δις ευρώ και απειλεί με κατάρρευση και τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, με αποτέλεσμα το εγχείρημα της ενοποίησης των κλάδων υγείας να μη μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Και τι βρήκαν; Οι εξοντωτικοί φόροι θα πληρωθούν λένε, σε εννέα δόσεις. Και τι είναι αυτό; Ποιος θα πληρώσει τα επιπλέον μέτρα των 11,5 δις ευρώ, τα οποία δεν γλυτώνουμε με τίποτα (τα γνωστά υποζύγια); Τα ισοδύναμα που λένε δεν πλήττουν τον λαό; Δεν καταλαβαίνουν ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει τελειώσει; Δεν είναι ο χρόνος που λείπει αλλά τα χρήματα.

Συμβαίνουν τόσα που θανατώνουν την Ελλάδα, και εμείς καθόμαστε στον καναπέ βλέποντας τους κυβερνώντες να μας οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση, το μέλλον της Ελλάδας σε παγόβουνο, τα οράματα της νεολαίας στο πουθενά, χάνουμε τα κεκτημένα, χάνεται η δημοκρατία, ζούμε μια ανθρωπιστική καταστροφή, ταυτόχρονα ξεπουλιέται η εθνική μας περιουσία, το υπέδαφός μας, παραχωρούνται κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μείς περιμένουμε το μοιραίο που δεν ξέρουμε ακόμα ποιο θα είναι.

Καμία αλλαγή δεν προβλέπεται στην καθημερινότητα του πολίτη, η οικονομία θα συρρικνώνεται, η κοινωνία θα συνεχίζει να πληρώνει το φαγοπότι και την κοροϊδία. Αλήθεια θα μάθουμε ποτέ πόσο στοίχισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Η εξεταστική για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο θα γίνει; Αν η κυβέρνηση δεν ασχοληθεί με τον απλό πολίτη και τα προβλήματα που αυτοί του δημιούργησαν, αν δεν υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα για την ανακούφισή του, σε μερικούς μήνες θα φλέγεται το σύμπαν σ’ αυτό τον τόπο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση