Homo… mnimonius: Φτηνός, ευέλικτος, ανασφαλής!

Του Αλέξη Μητρόπουλου

Μετά την αποκαλυπτική συνέντευξη της Αγκελα Μέρκελ στο BBC, όπου μεταξύ άλλων είπε ότι… «δεν θα επιτρέψουμε ποτέ στην Ελλάδα να φύγει από το ευρώ, γιατί θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την ευρωζώνη και όλοι θα ρωτούν ποιος θα είναι ο επόμενος…», έπεσαν και τα τελευταία προσχήματα της μνημονιακής προπαγάνδας.

Η κυρία Μέρκελ ανέδειξε το μεγάλο εύρος των εναλλακτικών δυνατοτήτων-απαιτήσεων που θα μπορούσε να είχε θέσει η ελληνική πλευρά, αντί να καθυποτάξει τον λαό μας στο αντικοινωνικό και αποικιοκρατικό Μνημόνιο.

Παραταύτα, οι μνημονιακοί δημοσιολόγοι είτε αποσιώπησαν αυτές τις δηλώσεις είτε κούνησαν το χέρι προς την αμετροεπή μαθήτρια κυρία Μέρκελ, επειδή… μαρτύρησε την αλήθεια και κατεδάφισε το προπαγανδιστικό τους οικοδόμημα. Εμείς πάντως προειδοποιούσαμε ήδη από τα πρώτα σχεδιάσματα του Μνημονίου, ότι βαδίζουμε στην πιο αντικοινωνική και ταξική επιλογή της ύστερης νεωτερικότητας και ότι με την ύφεση και την καταστροφή του πολιτισμού της εργασίας θα δημιουργηθεί μια προδημοκρατική κοινωνία.

Αφού οι συν-Ελληνες δέχτηκαν μέχρι σήμερα τους εκπροσώπους και λοιπούς παρακαθήμενους της τριαρχίας με αμοιβή από 20.000 ευρώ και άνω αλλά και Έλληνες πολιτικούς με μηνιαίο μισθό από 7.000 ευρώ και άνω, να καταδικάζουν τα παιδιά μας στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση σε μισθούς 255,47 ευρώ (άγαμος) και 281,02 ευρώ (έγγαμος) μέχρι ηλικίας 25 ετών, τότε – όπως θα έλεγε και ο αρχαίος φιλόσοφος για τον άκρατο και αντιανθρώπινο παραλογισμό- όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν τον τόπο!

Η Εργασία , πνευματική, χειρωνακτική, μεικτή ή σύνθετη, παύει να αποτελεί τη νομιμοποιητική βάση της κοινωνικής συνύπαρξης. Το καπιταλιστικό σύστημα με αιχμή τη χρηματοοικονομική βιομηχανία επιτάσσει τη διεύρυνση των επιχειρηματικών κερδών, με το ανθρώπινο και εργασιακό ολοκαύτωμα. Με κοινωνικούς όρους αυτό λέγεται γενοκτονία και θα επιφέρει μεγαλύτερα δεινά στη χώρα από προηγούμενες συμφορές της.

Το ζήτημα της ταξικής συνείδησης και της διαμόρφωσης των στοιχείων της ανάλογα με τη θέση που κατέχει καθένας στον καταμερισμό της εργασίας και στην ιεραρχία της εξουσίας το είχαν επαρκώς αναλύσει ο Αριστοτέλης ο Πλάτωνας και ο Μαρξ Συγκεκριμένα, ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι οι άρχοντες πρέπει να είναι άμισθοι, σε αντάλλαγμα της μεγάλης τιμής και δόξας να κυβερνούν τους συνανθρώπους τους.

Έτσι, με το Μνημόνιο 2 της ολοκληρωτικής καταστροφής (ν. 4046/2012 ΦΕΚ Α 28 14/ 2/ 2011) και τα προσαρτώμενα κείμενά του, δημιουργείται ένας νέος τύπος εργαζόμενου. Ο μνημονιακός άνθρωπος (εφεύραμε και εισηγούμαστε τον όρο homo mnimonius για να περάσει στην πολιτική και κοινωνική ιστορία του τόπου) θα διαμορφώνεται με βάση τα παρακάτω τρία ειδοποιά χαρακτηριστικά:

Ο HOMO MNIMONIUS θα είναι φτηνός. Ο νέος κατώτατος μισθός η αμφισβήτηση του κεντρικού λειτουργικού ρόλου της ΕΓΣΣΕ, τα ιδιωτικά (ελληνικά και ξένα) γραφεία ευρέσεως εργασίας των φτηνών αλλοδαπών και ημεδαπών (άρθρο 107 ν. 4052/2012), η κατ ουσίαν κατάργηση του ΟΜΕΔ, η αχρήστευση των ΣΣΕ, η μαζική στροφή σε ατομικές συμβάσεις με γενικευμένη ευελιξία (flexicurity), είναι το ιδανικό οικονομικό κοινωνικό νομικό πρότυπο για τους νέους εργαζόμενους. Η αμοιβή-χαρτζιλίκι που θα παίρνουν θα επαρκεί για τη μετακίνηση σε άλλον τόπο και εργοδότη ευέλικτης εργασίας.

Ο HOMO MNIMONIUS θα είναι ευέλικτος. Το σύστημα της σταθερής και ασφαλισμένης απασχόλησης με ορατή την έξοδο στη σύνταξη καταργείται. Ο οικογενειακός βίος καθίσταται αδύνατος. Ο συλλογικός βίος καταστρέφεται. Οι πολίτες (όσοι ευτυχήσουν να εργαστούν), ακόμη και στο πλαίσιο της ανεργιογόνας και μισθοκτόνας ανάπτυξης θα απασχολούνται με ποικιλώνυμες μορφές ευέλικτης ή άτυπης εργασίας. Ήδη οι μισές από τις νέες θέσεις είναι ευέλικτες. Στο μέλλον θα είναι 8 προς 10. Μόνο μια μικρή ισχυρή μειονότητα γύρω από την τεχνοδομή της εξουσίας θα έχει σταθερή εργασία και αξιοπρεπή αμοιβή.

Ο HOMO MNIMONIUS θα είναι ανασφαλής. Το βομβαρδισμένο κοινωνικό τοπίο, οι ευέλικτα και φτηνά εργαζόμενοι θα περιφέρονται πλάνητες, εργαζόμενοι – χταπόδια, πένητες ανασφαλείς μόνοι, απορφανισμένοι από συλλογική προστασία (area without union). Η μόνιμη ανασφάλεια για τη διατήρηση της κακοπληρωμένης θέσης θα δημιουργεί άγχος σύγχυση, απόγνωση. Η κοινωνική συνοχή θα διαρραγεί παντελώς. Αυτή η αγορά εργασίας δεν έχει μέλλον. Η κοινωνία των φτωχών και προσοντούχων νέων εργαζομένων δεν οδηγεί πουθενά. Το Μνημόνιο πρέπει να καταγγελθεί για να αρχίσει η νέα πορεία ανόρθωσης της χώρας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση