Δημοκρατία ή Δικαιοκρατία;

• Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Διάβασα ένα κείμενο το οποίο με έβαλε σε σκέψεις*. Ο Έλληνας, σαν λαός, ζητάει πολλά, γι’ αυτό τρώγεται συνεχώς με τα ρούχα του. Γκρινιάζει, είναι μόνιμα ανικανοποίητος γιατί ψάχνει να βάλει τελεία. Ψάχνει να βρει το τέλειον.

Επίσης όσες λέξεις κι αν εφεύρει, ποτέ δεν θα του είναι αρκετές, εξ ου κι η ανάγκη δημιουργίας νέων.

Και πάμε στο δια ταύτα. Η δημοκρατία τότε που ανακαλύφθηκε ήταν το τέλειον. Σήμερα, που δοκιμάστηκε, φάνηκε ότι είναι ατελής. Γιατί η δημοκρατία από μόνη της (ακόμα κι αν υφίσταται -δεν αναφέρομαι δηλ. στο σήμερα) δεν εγγυάται το Δίκαιον. Άλλη λέξη, καινούργια πρέπει να εφεύρουμε, τη Δικαιοκρατία!! Δικαίωμα λόγου δηλ. να έχουν μόνον οι δίκαιοι.

Το δίκαιο το αντιλαμβάνεται κι ένα παιδί, δίκαιος μπορεί να είναι κι ένας αμόρφωτος γεροβοσκός που ζει μόνος στα βουνά. Το δίκαιο όλοι το φέρουμε ΜΕΣΑ ΜΑΣ, δεν είναι προνόμιο των ολίγων. Αρκεί να στραφούμε κατά εκεί και όλοι δίκαιοι μπορούμε να γίνουμε. Και αν σαν τέτοιοι μόνο θα έχουμε δικαίωμα λόγου, όλα τα αποτελέσματα δίκαια θα είναι.

(Έψαξα σε λεξικά να βρω την ερμηνεία του δίκαιος για να την θέσω, και τις βρήκα όλες λειψές, οπότε δίνω τη δική μου. Δίκαιος είναι αυτός που επεξεργάζεται με ανοιχτό οπτικό το καθετί, όχι υπό την στείρα, περιορισμένη οπτική γωνία τη δική του. Κάτι, πολύ σημαντικό επίσης που χαρακτηρίζει τον δίκαιο άνθρωπο είναι τα όρια. Είναι γνώστης των ορίων «Τα δικαιώματά σου σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικά μου».)

Υπογράφον
Ελληνικός λαός

(Ο λαός θα το φέρει, σ’ αυτόν όλα τα εύσημα. Και δεν θα το φέρει επειδή κάποιος θα του το ορίσει, η ανάγκη -να βάλει τελεία- θα τον κάνει να το φέρει, και θα το φέρει μπαστακωτικά.)

Υ.Γ. Δεν έχει κάτι παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους λαούς, μόνο μεγαλύτερο βάθος ψυχής. Δεν γίνεται το μέσα του να το κάνει καλά, τη συνείδησή του να σιγήσει. Τι φταίει γι’ αυτό; Να πεις ο αγέρας ο θαλασσινός, τα βουνά κι οι πεδιάδες της, ο ανοιχτός ορίζοντας, τα όλο ζωή χώματά της. Η Ελλάδα σε κάνει Έλληνα πάντως. Σε κάνει βαθύ.

* ...Δημοκρατία ακόμα είναι να κάνεις ότι λένε οι πιο πολλοί. Στο σχολείο μου δεν έχουμε δημοκρατία γιατί ενώ είμαστε 25 παιδιά στην τάξη, κάνουμε πάντα αυτό που θέλει η δασκάλα μας.
Στο σπίτι μας πάλι έχουμε δημοκρατία. Κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε ο αδερφός μου, η μαμά μου κι εγώ.
Είμαστε πιο πολλοί απ’ τον μπαμπά μου. Είμαστε ο λαός. Και ο μπαμπάς είναι ένας καλός κυβερνήτης που μας ακούει. Και στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και στο σπίτι έχουμε δημοκρατία και θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι αν εκτός από δημοκρατία, ο μπαμπάς είχε και δουλειά...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση