Η Ελλάδα, το Αιγαίο και… στη μέση τα κοιτάσματα!

• Γράφει ο Μ. Ιγνατίου

Είναι πολύ ενθαρρυντικές και ελπιδοφόρες οι πληροφορίες για την ύπαρξη κοιτασµάτων υδρογονανθράκων στη Νότια Κρήτη. Θα έλεγα πως για πρώτη φορά μπορούμε να μιλάμε για σημαντικά κοιτάσματα. Και το συμπέρασμα πηγάζει από το ενδιαφέρον που δείχνουν το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και ιδιαίτερα οι δανειστές της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν ήδη συναντήσεις με αρμόδιους παράγοντες που ασχολούνται με τα θέματα ενέργειας.

Είναι γεγονός –και πρέπει να αναγνωριστεί– πως ο αρμόδιος υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Γιάννης Μανιάτης, εργάστηκε αθόρυβα και στο τέλος θα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι οι εξελίξεις στον τομέα των ερευνών και της αξιοποίησης του εθνικού ορυκτού πλούτου θα τον δικαιώσουν. Ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, παρά τα πολλά λάθη του σε άλλους τομείς, πίστεψε στις έρευνες για την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, αν και σημειώθηκε καθυστέρηση στη λήψη της τελικής απόφασης.

Οι γνώστες του παρασκηνίου, όταν συζητούν το θέμα των υδρογονανθράκων στη Νότια Κρήτη, κυριολεκτικά «λάμπουν». Διότι, όπως μου εξήγησε εις εξ αυτών, οι Ισραηλινοί εμπειρογνώμονες είναι τόσο πεπεισμένοι για τα αποτελέσματα των ερευνών, σε σημείο που πρότειναν, όπως πληροφορήθηκα, να αναλάβουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων. Με διαβεβαίωσε, επίσης, πως δεν είναι τυχαίες οι επισκέψεις των ανώτερων αξιωματούχων της ισραηλινής κυβέρνησης στην Αθήνα και ότι σε όλες τις συζητήσεις το θέμα των επενδύσεων στην ενέργεια προηγείται όλων των άλλων.

Η Κύπρος, που προηγήθηκε της Ελλάδας στα ζητήματα αυτά, δεν έκανε κανένα απολύτως λάθος στους σχεδιασμούς της. Τόσο ο Νίκος Ρολάνδης, που ξεκίνησε υπό αντίξοες συνθήκες, όσο και ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος υπό συνθήκες απόλυτης εχεμύθειας προχώρησε σε συμφωνίες με τους Ισραηλινούς και τους Αμερικανούς, επέλεξαν τους καλύτερους εταίρους από στρατηγικής και οικονομικής πλευράς. Ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δικαιούται εύσημα, διότι, λόγω ιδεολογίας, θα μπορούσε να αλλάξει τις συμφωνίες και να παίξει σε άλλα πολιτικά επίπεδα και πεδία. Δεν το έπραξε και πρέπει να του αναγνωριστεί. Η Αθήνα πρέπει να βαδίσει στα βήματα της Λευκωσίας σε ό,τι αφορά στη στρατηγική και στο σχεδιασμό και να επιλέξει εταίρους –όποιοι κι αν είναι– που θα της εγγυηθούν αποτελέσματα και ασφάλεια. (Για να μην παρεξηγηθώ, υπογραμμίζω ότι δεν ενδιαφέρουν τόσο πολύ τα ονόματα των εταίρων όσο οι δυνατότητές τους. Και κάλλιστα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η εμπειρία των Ρώσων στα θέματα ενέργειας είναι μεγαλύτερη από αυτή των Αμερικανών).

Ζούμε σε μια δύσκολη και περίεργη εποχή και περιοχή. Η χώρα είναι υπό την κατοχή των δανειστών της και όσο προχωρούν οι ημέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες τόσο περισσότερο αυξάνονται οι υποχρεώσεις προς αυτούς. Οι κεραίες τους βρίσκονται παντού και παρακολουθούν κάθε κίνηση, ελέγχουν κάθε πληροφορία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά σε έσοδα και οφέλη. Δεν θα εκπλαγώ εάν οι δανειστές επιχειρήσουν να «αλώσουν» την κυριότητα των κοιτασμάτων, εντάσσοντάς τα στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας.

Ο πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, και οι πολιτικοί αρχηγοί που αποδέχτηκαν τις έξωθεν πιέσεις και τον εγκατέστησαν στο Μέγαρο Μαξίμου δεν πρέπει να αποδεχτούν το αίτημα των δανειστών, εάν και όποτε κατατεθεί. Οι αποφάσεις για τα θέματα ενέργειας πρέπει να ληφθούν από κυβέρνηση με φρέσκια λαϊκή εντολή και σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση