Ο Πεπόνης φέρνει εκλογές;

Στο περιθώριο των εξελίξεων για τη συμφωνία γύρω από το PSI, και εν συνεχεία την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης, του… ήδη χιλιοτραγουδισμένου Μνημονίου ΙΙ, προφανώς και το θέμα της ημερομηνίας διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών, αποτελεί ζήτημα αιχμής. Όχι απλά και μόνο για την πολιτική, αλλά για τη Δημοκρατία.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, δημιουργήθηκε ως ανάγκη της στιγμής. Με συγκεκριμένο ρόλο, αποστολή και περιεχόμενο. Κάθε περαιτέρω αναβολή της ετυμηγορίας της κοινωνίας, μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει, και να εμβαθύνει την κρίση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική εξουσία. Μια σχέση ήδη «τσαλακωμένη».

Στην πρόσφατη συνάντηση του Λουκά Παπαδήμου με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν εκείνος που ανέλαβε να προστατεύσει τους θεσμούς. Και να αποτρέψει εκ των προτέρων κάθε… υποψία συζήτησης για παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου. Που θα σήμαινε ότι, στην πιο κρίσιμη για την Ελλάδα εθνική συγκυρία, η χώρα θα είχε μια κυβέρνηση που δεν προέκυψε από την ανόθευτη ετυμηγορία της κοινωνίας, αλλά μέσα από την υπάρχουσα Βουλή.

Ένα Κοινοβούλιο το οποίο συνιστά… ανορθογραφία της πραγματικότητας, καθώς η σαρωτική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στην εκλογική αναμέτρηση του 2009, στηρίχτηκε στην εθνική παραπλάνηση του «λεφτά υπάρχουν».

Οι εκλογές λοιπόν είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες. Το δε «αναπόφευκτο» ενισχύεται μετά την πρωτοβουλία του οικονομικού εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη να ανοίξει τον δρόμο της διερεύνησης και απόδοσης ποινικών ευθυνών στον Γιώργο Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αλλά και τα «πολλά ΠΑΣΟΚ» που δεν αντέδρασαν στην… αλλοίωση, σύμφωνα με τις σχετικές καταγγελίες, των στοιχείων του ελλείμματος του 2009.

Μια αλλοίωση που αποτέλεσε το πολιτικό και δημοσιονομικό επιχείρημα για να οδηγηθεί η Ελλάδα στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου. Που λειτουργεί ως σαράκι, το οποίο απειλεί να αναστείλει ακόμη και το μέλλον του τόπου, καταδικάζοντας την Ελλάδα σε ύφεση, βαθύτερη εκείνης την οποία υποτίθεται ότι θα θεράπευε.

Το αίτημα Πεπόνη, αναμένεται πλέον να κυριαρχήσει στην πολιτική καθημερινότητα. Επειδή αφορά την ουσία του ερωτήματος που… δεν θέλει να ακούει το ΠΑΣΟΚ: Γιατί φτάσαμε στο Μνημόνιο.

Η απάντηση, βρίσκεται πιθανότατα σε εκείνα τα «πειραγμένα» στοιχεία. Με την έρευνα να αναζητά εκ των πραγμάτων, το κατά πόσο το… πείραγμα ήταν προσχεδιασμένο.

Ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης διαβίβασε στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου τη δικογραφία για την υπόθεση της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), που αφορά στην αλλοίωση των στοιχείων που οδήγησαν σε «φούσκωμα» του ελλείμματος του 2009, προκειμένου να διαβιβαστεί στη Βουλή για ενδεχόμενες ευθύνες του τέως πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου και μελών της κυβέρνησής του.

Η υπόθεση, για την οποία διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση από τις 19 Σεπτεμβρίου 2011, αφορά σε καταγγελίες της καθηγήτριας Οικονομετρίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και πρώην μέλους της ΕΛΣΤΑΤ Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009.

Η καταγγέλλουσα υποστηρίζει ότι τον Νοέμβριο του 2010 η ΕΛΣΤΑΤ, δεχόμενη πιέσεις από την Eurostat, εμφάνισε το έλλειμμα του 2009 στο 15,4% από 12- 13% που ήταν, με στόχο να ληφθούν επιπλέον δυσμενέστερα οικονομικά μέτρα. Η κ. Γεωργαντά υποστηρίζει ότι η διόγκωση έγινε με την ταξινόμηση στη Γενική Κυβέρνηση των ΔΕΚΟ, χωρίς, όπως λέει, να έχουν προηγηθεί, όπως εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη, στατιστικές μετρήσεις.

Στο διαβιβαστικό του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο κ. Πεπόνης αναφέρει ότι «από το σύνολο του συλλεγέντος αποδεικτικού υλικού (μάρτυρες και έγγραφα) και ιδίως από μαρτυρικές καταθέσεις, προέκυψαν στοιχεία σχέσιν έχοντα με αξιόποινες πράξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και πρόσωπα κατέχοντα συγκεκριμένες θέσεις στην κυβέρνηση της Ελλάδας».

Ο κ. Πεπόνης υποστηρίζει ότι σε πολλές από τις καταθέσεις που έλαβε «ρητώς γίνεται λόγος για διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του δημοσίου ελλείμματος του 2009 αφενός και ύπαρξη συναφώς και αφετέρου ευθυνών του τότε πρωθυπουργού, μελών της τότε κυβέρνησης και των τότε αρμόδιων υπουργών Οικονομικών».

«Έχουμε μία νέα κατοχή από τους Γερμανούς. Θεωρούσα τον κ. Παπακωνσταντίνου αδιάφθορο και έντιμο, αλλά γονάτισε στις απαιτήσεις των Γερμανών. Δυστυχώς, και ο κ. Βενιζέλος δείχνει να υποκύπτει», είχε δηλώσει η κ. Γεωργαντά.

Η κ. Γεωργαντά απέδωσε αυτήν την απόφαση στην πίεση που ασκήθηκε από τη Eurostat στην ελληνική κυβέρνηση, στη συνεννόηση ανάμεσα στον Γ. Παπακωνσταντίνου και στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Α. Γεωργίου, με τον οποίο τα μέλη της επιτροπής δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις, αφού, όπως είπε η κ. Γεωργαντά, «μας είχε απαγορέψει να μιλάμε ακόμη και στους υπαλλήλους»...

Το διαβιβαστικό του κ. Πεπόνη, μαζί με την ογκωδέστατη δικογραφία, χρεώθηκε στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προϊστάμενο των οικονομικών εισαγγελέων Νίκο Παντελή, ο οποίος είναι και ο αρμόδιος για τη διαδικασία αποστολής της δικογραφίας στη Βουλή.

Σε κάθε περίπτωση, με την πολιτική αντιπαράθεση να κορυφώνεται, και το ΠΑΣΟΚ να τίθεται ενώπιον των ιστορικών ευθυνών του για το σπρώξιμο της Ελλάδας στο χείλος του γκρεμού, οι εκλογές χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, αποτελούν την ασφαλιστική δικλείδα. Όχι μονάχα με τις δημοκρατικές διαδικασίες. Αλλά με την εθνική αξιοπρέπεια.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση