Η "ηθική" αυτών που μας κυβερνούν

• Είναι ιδιαίτερα ψυχροί, υπολογιστές, άσπλαχνοι και, με λίγα λόγια, συνιστούν απειλή

Το θετικό που προέκυψε μέσα από την τελευταία οικονομική κρίση είναι, το ότι έβγαλε στη φόρα τα άπλυτα των τραπεζιτών, αυτών που κυβερνούν δηλαδή τον σύγχρονο κόσμο. Τα μεγαθήρια που αυτοί διοικούν, όπως η περιβόητη Goldman Sachs, ακολουθούμενη από τις Deutsche Bank, Chase Manhattan, JPMorgan κλπ., βρίσκονται εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια στις πρώτες στήλες των εφημερίδων και αποτελούν συχνά το πρώτο θέμα των ειδήσεων στα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης, όχι για τίποτα άλλο, αλλά για τα συνεχή σκάνδαλα που αποκαλύπτονται.

Ποιο είναι το ποιόν αυτών των ανθρώπων όμως, που έχουν καταφέρει να φορέσουν ζουρλομανδύα σε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου, και που έχουν καταφέρει να φέρουν τα πάνω κάτω στην οικονομία;

Ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο τους περιγράφει η Μαρία Δεναξά:

“Ο Κλάιβ Μπόντι, έως πρόσφατα καθηγητής στο Nottingham Business School του Nottingham Trent Universityυποστηρίζει ότι υπεύθυνοι για την πιο σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μερικοί ψυχοπαθείς που κατάφεραν να πάρουν τα ηνία του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος .

Σε άρθρο του στην Journal of Business Ethics, με τίτλο «Εταιρικοί Ψυχοπαθείς – H θεωρία της ψυχοπάθειας στην παγκόσμια οικονομική κρίση», ο Clive R. Boddy περιγράφει τους ψυχοπαθείς οι οποίοι ανήκουν μόλις στο 1% του πληθυσμού, ως άτομα που εξαιτίας ίσως ανώμαλης δραστηριότητας των νευρώνων του εγκεφάλου έχουν έλλειψη συνείδησης, ελάχιστα συναισθήματα ενώ εμφανίζουν ανικανότητα για συμπάθεια ή αντιπάθεια για άλλους ανθρώπους. Μια χαρά, δηλαδή…αλλά υπάρχει και συνέχεια!

Είναι ιδιαίτερα ψυχροί, υπολογιστές, άσπλαχνοι και, με λίγα λόγια, συνιστούν απειλή για τις εταιρίες στις οποίες κατάφεραν να εργάζονται σε θέσεις «κλειδί» και, βεβαίως, αποτελούν μεγάλη απειλή για την κοινωνία.[…]

O William Cohan, συγγραφέας του βιβλίου «Χρήμα και Ισχύς: Πώς η Goldman Sachs κατάφερε να κυβερνά τον κόσμο», υπογραμμίζει ότι τα βαθύτερα αίτια της κρίσης θα πρέπει να αναζητηθούν στην εποχή που άτομα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά αναρριχήθηκαν στα ανώτατα κλιμάκια του Χρηματοπιστωτικού Τομέα .[…]

Πριν από κάποιους μήνες, μια έρευνα Ελβετών που δημοσιεύθηκε στο Der Spiegel, υπογράμμιζε ότι οι traders συμπεριφέρονται με τρόπο πολύ πιο εγωιστικό απ’ ό,τι ένας μεγάλος αριθμός ψυχοπαθών. Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Gardian αναφέρει ότι η επιμονή των ανθρώπων αυτών για προσωπικό πλουτισμό προκάλεσε απώλεια ευγένειας, ισότητας, δικαιοσύνης ή οποιασδήποτε συγκεκριμένης αίσθησης κοινωνικής ευθύνης. Γι’αυτό φαίνονται σαν να κοροϊδεύουν για την καταστροφή που προκαλούν στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

«Λένε ψέματα με χαμόγελο, αγνοούν την ανάμειξη ή τη συμμετοχή τους σε γεγονότα, επιρρίπτουν τυχόν λάθη τους σε άλλους με τρόπο πολύ πειστικό, και δεν έχουν καμία αμφιβολία για τη δική τους αξία που, φυσικά, δεν έχουν. Από την άλλη με απερίγραπτη ικανοποίηση απομακρύνονται από τον Αρμαγεδώνα που προκάλεσαν και τους απέφερε τεράστια κέρδη έχοντας, όμως, πρώτα βρει έναν καινούργιο ρόλο : του συμβούλου κυβερνήσεων- και όχι μόνο- με αποστολή να σώσουν, να περισώσουν ή να αποφύγουν μια νέα καταστροφή», αναφέρει το Βρετανικό έντυπο.

Οι συγγραφείς, αλλά και οι δημοσιογράφοι του Der Spiegel και Gardian, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, εκτός από τις περγαμηνές που θα πρέπει να έχουν χρηματιστές, τραπεζίτες και traders που προορίζονται να λάβουν σημαντικές αποφάσεις και να διαχειριστούν τις τύχες χιλιάδων ανθρώπων, θα πρέπει να ελέγχονται και για το κατά πόσο είναι προικισμένοι με συναισθήματα ! Για το κατά πόσο νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους !” […]

Πιστεύω ότι θα συμφωνήσουν οι αναγνώστες, πως δεν διαφέρει πολύ η πραγματικότητα από την παραπάνω περιγραφή. Το εξοργιστικό όμως βρίσκεται, στο ότι αυτή η «ηθική» έχει περάσει και στα υποχείριά τους, αυτούς δηλαδή που έχουν τοποθετήσει σε ηγετικές θέσεις στα διάφορα κράτη και που τους έχουν βαφτίσει «πολιτικούς». Τα χαρακτηριστικά αυτά ταιριάζουν απόλυτα και στα δικά μας ξεφτέρια, όπως η προηγούμενη κυβέρνηση «παιδική χαρά», καθώς και η τωρινή «πολύχρωμη».

Η ανωτέρω περιγραφή, που έλεγε: «Λένε ψέματα με χαμόγελο, αγνοούν την ανάμειξη ή τη συμμετοχή τους σε γεγονότα, επιρρίπτουν τυχόν λάθη τους σε άλλους με τρόπο πολύ πειστικό» ταίριαζε γάντι στον Γ. Παπακωνσταντίνου και στον Π. Μπεγλίτη, όπως τους είδαμε χθές να τοποθετούνται για την απόφαση του Εισαγγελέα κ. Γ. Πεπονή να διαβιβάσει τη δικογραφία, σχετικά με τις καταγγελίες περί τεχνητής διόγκωσης του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009, στη Βουλή. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα δήλωσε συγκεκριμένα ο Π. Μπεγλίτης: «Εάν δεν πρόκειται για μια ακόμη επίδειξη επικίνδυνης αφέλειας από τον κ. Πεπονή, τότε έχουμε να κάνουμε με μια καλά οργανωμένη παρέμβαση στην πολιτική και οικονομική ζωή, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα». Όσο για τον Γ. Παπακωνσταντίνου, αρκούσε το ειρωνικό του χαμόγελο, που τα έλεγε όλα, όταν ερωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφους. Όσο για τον ΓΑΠ… ε, εκεί έχει αποκλειστικά τον λόγο η…επιστήμη!

Συμπέρασμα: Ο Θεός να φυλάξει την ανθρωπότητα, διότι κάποιοι ψυχοπαθείς έχουν καταλάβει την γέφυρα και οδηγούν το σκάφος απευθείας στα βράχια!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση