Το φτηνό κόλπο του λαϊκού ξεσηκωμού

• Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου

Οι δανειστές μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν να κάνουν με κυβέρνηση και πολιτικούς ενός λαού που θαυμάζει ως λαϊκό ήρωα τον απατεώνα καραγκιόζη. Δεν γνωρίζουν όμως από καραγκιοζιλίκια και πολιτικά τεχνάσματα, όπως το κατέβασμα στους δρόμους όλων των συντεχνιών ταυτόχρονα για να αποδείξουμε ότι ξεσηκώθηκε ο λαός επειδή παίρνουμε σκληρά μέτρα.

Πρόκειται για το ίδιο καραγκιοζιλίκι που παίχθηκε και στις αρχές Ιουλίου με την δήθεν πολιτική κρίση και την δήθεν παραίτηση του πρωθυπουργού για να αποδείξουμε, ως κυβέρνηση, ότι κάναμε πόλεμο για την πολιτική συναίνεση που μας είχε ζητηθεί ως προϋπόθεση στην εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.

Το «κόλπο» της πολιτικής κρίσης που «έπιασε», τότε, όχι γιατί την πάτησαν οι «κουτόφραγκοι», αλλά γιατί την χρησιμοποίησαν (μαζί με τα πραγματικά επιχειρήματα) για να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τους πλέον δύστροπους ώστε να παρθούν οι γνωστές αποφάσεις της 21 Ιουλίου για την διάσωση του ευρώ. Και κατ’ επέκταση και της Ελλάδας.

Τί διαφορετικό λοιπόν κάνει τώρα η κυβέρνηση από ό,τι έκανε μέχρι σήμερα με συνέπεια να αποτύχει το πρώτο μνημόνιο που οδήγησε στο δεύτερο μνημόνιο, στην σύγκρουση με τους δανειστές, στην αποχώρηση της Τρόικας και τελικά στην ανοικτή απειλή για χρεωκοπία της οικονομίας;

Τίποτε απολύτως.

Στο πρώτο μνημόνιο πήρε τις εύκολες αποφάσεις με το κόψιμο μισθών, συντάξεων και επιδομάτων και με επιβολή φόρων εκεί που μπορούσε να τους εισπράξει.

Φόρους στα καύσιμα, φόρους στα ακίνητα, ΦΠΑ. Και έκτακτους φόρους στις εισπράξεις (γιατί τα κέρδη είναι θεωρητικά αυτήν την εποχή) των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων (κατά κανόνα) επιχειρήσεων.

Αποτέλεσμα το κλείσιμο 150.000 επιχειρήσεων από το 2009-2011 και η απόλυση 210.000 υπαλλήλων.

Όταν έφτασε όμως στα δύσκολα που ήταν η αποκρατικοποίηση, η εκποίηση κρατικής περιουσίας, η μείωση κράτους και σπατάλης, η μείωση των απασχολουμένων στο κράτος, και το άνοιγμα των επαγγελμάτων άρχισε τα καραγκιοζιλίκια.

Οι αρμόδιοι υπουργοί εξήγγειλαν δήθεν πραγματικό άνοιγμα επαγγελμάτων, μείωση του κράτους, πώληση κρατικών επιχειρήσεων και εκποίηση κρατικής περιουσίας.

Με το «κόλπο» αυτό τρόπο δημιούργησε τις συνθήκες να κατέβουν στους δρόμους οι συντεχνίες όπως οι φορτηγατζήδες, οι λιμενεργάτες, οι φαρμακοποιοί, οι κρατικοί υπάλληλοι, οι συντεχνίες των ΔΕΚΟ για να αντιδράσουν στα δήθεν σκληρά μέτρα.

Βεβαίως η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ σε καμία περίπτωση δεν είχαν σκοπό να διαγράψουν από το πελατειακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ τόσους πελάτες και να τους χαρίσουν στους αριστερούς και στην ΝΔ.

Έτσι δεν έκαναν καμία αποκρατικοποίηση. Δεν πούλησαν ούτε ένα κρατικό κεραμίδι και δεν άνοιξαν, επί της ουσίας, κανένα επάγγελμα.

Απόδειξη ότι πηγαίνουμε σε δεύτερο γύρο ανοίγματος των επαγγελμάτων.

Μα θα μου πείτε, είναι δυνατόν η κυβέρνηση και το κόμμα να οργανώνουν τις κινητοποιήσεις των συντεχνιών; Ευθέως ασφαλώς όχι, όσο και αν ελέγχονται κομματικά όλες οι συντεχνίες.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ που χρησιμοποίησε από το 1981 τον συνδικαλισμό ως ομάδες κομματικής δύναμης ενταγμένες στην πολιτική αντιπαράθεση με αντάλλαγμα την πολιτική σταδιοδρομία στους ηγέτες και πολύμορφα οικονομικά και πολιτικά οφέλη στους υπόλοιπους, ξέρει πολύ καλά την ψυχολογία των συντεχνιών και την αξιοποιεί κατά περίπτωση.

Γνωρίζει ότι θα αντιδράσουν στις εξαγγελίες μέτρων (για να μην αφήσουν και χώρο στις αντίπαλες αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις) αφού άλλωστε αυτό είναι και το επάγγελμά τους, μιας και δεν έχουν άλλη δουλειά στον χώρο που απασχολούνται και πληρώνονται.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι δεν έχει σκοπό να τους δυσκολέψει τις πελατειακές σχέσεις με εφαρμογή αυτών που εξαγγέλλει, οδηγεί στους δρόμους τις συντεχνίες για να δείξει έτσι ότι εφαρμόζει μέτρα και προκαλεί την κοινωνική αγανάκτηση.

Στο τέλος οι συντεχνίες αναδιπλώνονται και περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα των μέτρων εκείνων που ασφαλώς και θα τους βολεύουν. Αν μελετήσετε τα μέτρα για τις κρατικές συγκοινωνίες, για την ΔΕΗ, για τον κρατικό τομέα ενέργειας, για τις μεταφορές και για τα κλειστά επαγγέλματα θα αντιληφθείτε απόλυτα ότι όλες αυτές οι κινητοποιήσεις και οι συγκρούσεις δεν είχαν νόημα.

Γιατί απλούστατα η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου δεν υπήρχε περίπτωση να εφαρμόσει αυτά που εξήγγειλε.

Αυτό συνέβη και προχθές με τις κινητοποιήσεις στην ΔΕΘ.

Η κυβέρνηση εμφανίσθηκε ότι πληρώνει το τίμημα των μέτρων που υποχρεώνεται να πάρει για να μην φτάσει στην στάση πληρωμών, μιας και οι υποχρεώσεις στο μεσοπρόθεσμο συνδέονται με τις επόμενες δόσεις του νέου δανείου.

Θα επιμείνει και αυτή την φορά στα καραγκιοζιλίκια των δήθεν μέτρων;

Αν μετρήσουμε αυτά που εξαγγελθήκαν ως αποκρατικοποίηση και μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο δεν νομίζω ότι θα πείσουν την Τρόικα και τους δανειστές. Το γνωρίζουν πολύ καλά και ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Βενιζέλος που ήδη δυσκολεύονται να μιλήσουν καθαρά ότι τελικά ασφαλώς και θα αναγκαστούν να εφαρμόσουν όχι μόνο αυτά αλλά και πρόσθετα μέτρα δεύτερου κύκλου.

Άλλωστε αυτό θα φανεί καθαρά από τις πρώτες συζητήσεις που θα γίνουν τις επόμενες ήμερες στην Αθήνα με την Τρόικα αλλά και στις Βρυξέλλες.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση