Ασυνάρτητες συναρτήσεις

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Μέρες που είναι, είπα να δω τις γνώσεις μου ή τι θυμάμαι από την εποχή που τέτοιο καιρό πριν από κάποιες δεκαετίες έγραφα κι εγώ διαγωνίσματα.

Άν το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής είναι το πεζοδρόμιο, η Βουλή των Ελλήνων όπου γης είναι το καφενείο.

Όπου ο Έλληνας, ενώ ο γλυκύβραστος παγώνει, τα λάθη της ζωής διορθώνει.

Στο καφενείο που κάπου - κάπου γράφω και κάποια παρουσία, συχνάζει και ο καθηγητής των μαθηματικών που είχαμε στα γυμνασιακά χρόνια.

Ευχάριστος και φιλοσοφημένος.

Άλλωστε τα μαθηματικά είναι η θεωρητικότερη των επιστημών όπως έλεγε τότε, λέει και τώρα.

- Στέλιο τί είναι το καφενείο; γιατί μας ελκύει και μας φέρνει ως εδώ; Με ρώτησε μόλις χθες.

- Τώρα δεν έχουμε τη σχέση καθηγητή - μαθητή οπότε δεν διακινδυνεύω, αλλά θα σας μιλήσω και στη γλώσσα σας, τα μαθηματικά του λέω.

Καφενείο είναι η συνάρτηση ετερόκλητων κοινωνικών ομάδων, ή ο χώρος συνάντησής τους.

Ερχόμαστε εδώ, ανάβουμε τσιγάρο, παραγγέλνουμε καφέ, πιάνουμε ένα τάβλι, και αναπωλούμε το Γρηγόρη Μπιθικώτση όταν τραγουδούσε:

Ρίξε μιά ζαριά καλή,
και για μένα βρε ζωή,
φέρε και καμμιάν εξάρες,
φτάνουν πιά ντόρτια και δυάρες,
φτάνουν πιά τόσοι καϋμοί...

- Ας το δεχτώ. Για πες τώρα αν θέλεις η ασυναρτησία τί είναι;

- Η χώρα μας όπως την καταντήσαμε. Άμμος, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως ερριμένα. Τόσοι και τόσοι εδώ μέσα, εμένα βρήκατε να ρωτήσετε; Ούτε στο καφενείο δεν βρίσκει κανείς ησυχία.

- Εσένα δε σε πήγαινα παλιά, αλλά εδώ στο καφενείο, σε πάω.

- Είναι γιατί στο γυμνάσιο δεν είχαμε ώρα καφενείου. Και ακόμα γιατί εσείς ήσασταν μαθηματικός, όχι καφετζής.

- Φαίνεται πως η συζήτησή μας άρεσε στους πέριξ, που συσπειρώθηκαν κοντά μας.

- Στέλιο αν βρισκόμασταν ξανά στις σχολικές αίθουσες τέτοιες μέρες, ξέρεις τι θέμα θα σας έδινα; Πότε η Ελλάδα είναι συνάρτηση και πότε ασυναρτησία.

- Νομίζω ότι καλύτερα θα ήταν να απευθυνόσασταν στους πολιτικούς μας αρχηγούς. Ειδικά αυτές τις μέρες που διανύουμε, είναι οι καταλληλότεροι να απαντήσουν. Να τοποθετήσουν και εαυτούς στην μία ή την άλλη όχθη.

- Μάλιστα εκτός από σας, καλά θα ήταν τις αντιλήψεις τους να τις βαθμολογούσαν και οι ευρωπαίοι (τρόπος του λέγειν) εταίροι μας. Θα γεμίζαμε αριστούχους.

- Ίσως να γεμίζαμε βενζίνη και το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας, ή να μας έσβηναν μέρος του χρέους μας.

Αλήθεια γιατί δεν κάνετε κάτι;

- Στέλιο αν υποτεθεί ότι θέλουμε να μετασχηματίσουμε μιά κατάσταση ασυναρτησίας σε ανάλογη συνάρτησης τί θά ‘πρεπε να γίνει;

- Οι αρχηγοί, τα στελέχη, τα παρανυφάκια τους να γίνουν ένας.

Έστω υπέρμαχοι μιάς αντίληψης.

«Και της πατρίδας ένας, να γίνει αρχηγός,
γιατί και η αναρχία, ομοιάζει τη σκλαβιά».

- Έτσι λέει ο Ρήγας Φερραίος στο Θούριο.

- Αυτά όμως θέλουν, προϋποθέτουν και το ανάλογο κλίμα. Στο Κοινοβούλιο.

- Στέλιο άκουσες τίποτα για τις κλιματικές αλλαγές και πόσο θα μας επηρεάσουν;

- Καλύτερα να μην απαντήσω. Στενοχωριούνται και οι αναγνώστες. Εξάλλου, ο Στράτος Διονυσίου λίγο πριν "καταλήξει" έλεγε: η ζωή τραγούδι θέλει, φτάνουν τα προβλήματα...

- Λόγια του καφενέ. Μην δίνετε σημασία.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση