Το χρεωμένον φυγείν αδύνατον
ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ να το πάρουμε απόφαση… Δεν βγαίνει! Κάναμε ό,τι μπορούσαμε κι ό,τι αντέχαμε να κάνουμε! Κόψαμε μισθούς, κόψαμε συντάξεις, στείλαμε κόσμο και κοσμάκη στην ανεργία, απολύσαμε συμβασιούχους, μειώσαμε δαπάνες, κόψαμε φάρμακα και ιατρικές εξετάσεις, εκβιάσαμε μικρομικρούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες, βάλαμε έκτακτες εισφορές, εισπράξαμε περαιώσεις, αφήσαμε απλήρωτους εκείνους που έπρεπε να έχουν πληρωθεί και δώσαμε πολυετή ομόλογα σε εκείνους που έπρεπε να έχουν πάρει μετρητά, αλλά είναι εμφανές πως δεν βγαίνει! Το χρέος μεγαλώνει, το έλλειμμα αυξάνεται κι όλα δείχνουν πως και τα δανεικά τελειώνουν.
Εν τω μεταξύ, αυξάνεται καθημερινώς ο αριθμός των οικονομολόγων, οι οποίοι συστήνουν αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ως μόνη λύση. Μιλάνε για «κούρεμα»! Ηδη, ακούγεται πως εκείνοι που έχουν στα χέρια τους τα ελληνικά κρατικά ομόλογα θα ήταν διατεθειμένοι να χάσουν το 30% και το 40%, αρκεί να τα ξεφορτωθούν. Επειδή, όμως, οι επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία από μια αναδιάρθρωση θα είναι σκληρές και για εμάς τους Ελληνες, η κυβέρνηση αρνείται να προσφύγει σε μια τέτοια λύση και λέει πως θα το παλέψει μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας.
Παραλλήλως, ζητά από εμάς, τους πολίτες, να κατανοήσουμε την κατάσταση και να βοηθήσουμε αγογγύστως. Τέτοιες στιγμές, θυμάμαι πως, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, όταν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ, είπε: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για εσένα! Ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου!». Και αποφασίζω να βοηθήσω την πατρίδα μου προτείνοντας μία λύση που, ώς τώρα, δεν δείχνουν να την έχουν σκεφτεί οι εγκέφαλοι αυτής της κυβέρνησης.
Η λύση είναι η εξής: Καλούμε όλους τους δανειστές μας να μας επισκεφτούν. Τους φιλοξενούμε με τον καλύτερο τρόπο, πλουσιοπάροχα, και στη συνέχεια τους ανακοινώνουμε το σχέδιό μας. Τους λέμε:
Δεν θέλω να με ευχαριστήσει ο Παπακωνσταντίνου, αλλά νομίζω πως του βρήκα τη λύση!
Εν τω μεταξύ, αυξάνεται καθημερινώς ο αριθμός των οικονομολόγων, οι οποίοι συστήνουν αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ως μόνη λύση. Μιλάνε για «κούρεμα»! Ηδη, ακούγεται πως εκείνοι που έχουν στα χέρια τους τα ελληνικά κρατικά ομόλογα θα ήταν διατεθειμένοι να χάσουν το 30% και το 40%, αρκεί να τα ξεφορτωθούν. Επειδή, όμως, οι επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία από μια αναδιάρθρωση θα είναι σκληρές και για εμάς τους Ελληνες, η κυβέρνηση αρνείται να προσφύγει σε μια τέτοια λύση και λέει πως θα το παλέψει μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας.
Παραλλήλως, ζητά από εμάς, τους πολίτες, να κατανοήσουμε την κατάσταση και να βοηθήσουμε αγογγύστως. Τέτοιες στιγμές, θυμάμαι πως, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, όταν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ, είπε: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για εσένα! Ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου!». Και αποφασίζω να βοηθήσω την πατρίδα μου προτείνοντας μία λύση που, ώς τώρα, δεν δείχνουν να την έχουν σκεφτεί οι εγκέφαλοι αυτής της κυβέρνησης.
Η λύση είναι η εξής: Καλούμε όλους τους δανειστές μας να μας επισκεφτούν. Τους φιλοξενούμε με τον καλύτερο τρόπο, πλουσιοπάροχα, και στη συνέχεια τους ανακοινώνουμε το σχέδιό μας. Τους λέμε:
«Ξέρουμε πως σας χρωστάμε πολλά και ξέρουμε και πως δεν μπορούμε να σας εξοφλήσουμε. Για να μην εξαγγείλουμε πως πτωχεύουμε και βρεθείτε να έχετε χάσει όλα αυτά τα τεράστια ποσά μέσα σε μια ημέρα και μας πάθετε τίποτα, ακούστε τι θα κάνετε… Θα γράψετε αναλυτικά, πίσω από την πόρτα των ιδρυμάτων σας, τα ποσά που σας χρωστάμε. Κάθε πρωί θα σβήνετε και από ένα μικρό ποσό. Πριν καν το καταλάβετε, θα ξυπνήσετε ένα πρωί και δεν θα σας χρωστάμε τίποτα!».
Δεν θέλω να με ευχαριστήσει ο Παπακωνσταντίνου, αλλά νομίζω πως του βρήκα τη λύση!
Αναρτήσεις
NAI ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ να το πάρουμε απόφαση…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εκλογές δεν είναι η λύση, αλλά είναι ένα μέρος της ελληνικής μας προβληματικής. Με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, οι εκλογές σημαίνουν αλλαγή προσώπων ή κόμματος.
Η αλλαγή όμως προσώπων ή κόμματος δεν αλλάζει την υπάρχουσα δομή του πολιτικού συστήματος. Και είναι η υπάρχουσα δομή του πολιτικού συστήματος που δημιούργησε και εξακολουθεί να τροφοδοτεί την οικονομική κρίση.
Οι εκλογες δεν ειναι η λυση. Η λύση απαιτεί αλλαγή του πολιτικού συστήματος, την εκ’ βάθρων ανασχεδιασμό της δομής του.
Ούτε καν ο διαχωρισμός των εξουσιών είναι αρκετός στην πρόταση Σαμαρά και των πανεπιστημιακών (13 Απριλίου 2011), που στηρίζεται στο ‘κοινωνικό συμβόλαιο’ του Τhomas Ηobbes (Leviathan, 1651). Xρειάζεται επίσης αλλαγή στον τρόπο εκλογής των βουλευτών: με κλήρο, όχι με ψήφο.
Χρειάζεται δηλαδή ψήφος για την εκλογή υπουργών και κλήρος για την εκλογή βουλευτών· κλήρος από θεσπισμένους νομικά σε δήμο Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες. Όμως το φαντασιακό των πανεπιστημιακών της Ελλάδος έπαψε πλέον να λειτουργεί.
Έξω από την δεσποτική κομματοκρατία δεν ξέρουν τίποτα. Κομματόσκυλα ακόμα και οι πανεπιστημιακοί στην Ελλάδα. Δυστυχία που μας βρήκε...
NAI ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ να το πάρουμε απόφαση… Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, άσπρη μέρα δεν βλέπουμε. Ναι, τόσο απλό είναι.
Μπράβο σ΄ αυτόν που το σκέφτηκε πολύ έξυπνος είναι. Έχω μία απορία γιατί δεν το σκέφτηκε πριν ένα χρόνο; Τώρα που όλα τα λαμόγια έβγαλαν τα λεφτά έξω, τώρα που πρέπει όλα αυτα λαμόγα να δουλέψουν και λίγο με λιγότερους μισθούς τώρα μας προτείνετε αυτή τη λύση. Μα άμα δεν είσαστε έξυπνος δεν θα είσαστε λαμόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή