Αναζητείται λύση σωτηρίας του Έθνους

• Γράφει ο Β. Ι. Κοραχάης

Επιτακτικότερη η ανάγκη συγκροτήσεως μιας Κυβέρνησης Τεχνοκρατών, προσώπων μη κομματικών, για την διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων.

Ανεξέλεγκτοι, ατιμώρητοι, μοιραίοι, βρίσκονται ακόμη και σήμερα στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας οι αυτουργοί της μεγάλης περιπέτειας.

Έχουν καταλάβει και οι ίδιοι (οι πταίσαντες) ότι η παρούσα κρίση δεν είναι παρένθεση.

Ξέρουν ότι η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να μακροημερεύσει για να αντιμετωπίσει την τραγωδία.

Βλέπουν ορισμένοι λογικευόμενοι υπουργοί ότι η πλειονότητα των πολιτών τους εγκαταλείπει. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε τον χρόνο ούτε τη μορφή των εξελίξεων που έρχονται ως χιονοστιβάδα.

Αποπνικτική ή ατμόσφαιρα. Σκάνδαλα για «μίζες», χρηματισμοί κάποιων κορυφαίων πολιτικών. Ο δημόσιος βίος στο εδώλιο.

Ποιος να πιστέψει ποιόν. Το δράμα του Έθνους.

Είναι σαφές ότι το πολιτικό σύστημα έχει φθάσει στα όρια του. Δεν είναι εις θέσιν να ελέγξει την κρίση.

Η λύση που απομένει είναι να βρει ο Πρωθυπουργός το θάρρος να αναθέσει την κρίσιμη αυτή αποστολή τάχιστα σε μη κομματικά πρόσωπα.

Ντρέπονται να ομολογήσουν ότι έχουμε ανάγκη μιας Κυβερνήσεως εθνικής σωτηρίας;

Αλλιώς θα πούμε «τετέλεσται». Ως εδώ ήταν η ιστορία της Ελλάδος.

Από μίαν άποψη αποτελεί έκφραση δικαιοσύνης, η κυβερνώσα παράταξη να επωμισθεί την ευθύνη εκκαθαρίσεως της καταστάσεως. Αυτοί έφταιξαν περισσότερο από κάθε άλλον.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ήδη στην φάση μιας άτυπης εμφύλιας σύγκρουσης. Διότι μία ολιγάριθμη ομάδα αποκομμένη πλήρως από την ελληνική πραγματικότητα και αφού επί 8μηνο περίπου λειτούργησε με άκρα επιπολαιότητα και υπονόμευσε τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας, συνομολόγησε δίχως να διαπραγματευθεί το Μνημόνιο με την τρόικα για να βρεθεί σήμερα αντιμέτωπη με ολόκληρη την κοινωνία.

Και βεβαίως με το παλαιό ΠΑΣΟΚ των συνδικαλιστών και των ΔΕΚΟ.

Κανείς δεν επιχαίρει για τη σύγκρουση των δύο ομάδων του ΠΑΣΟΚ., πάντως και οι δύο έβλαψαν εξίσου σοβαρά τον τόπο. Και διέφθειραν ηθικά τον λαό. Με αλόγιστες παροχές και ανέντιμα μέσα.

Θυμόμαστε ασφαλώς εκείνο το ανατριχιαστικό «Τσοβόλα δώστα όλα». Έτσι υποθήκευσαν τη ζωή κάθε Έλληνα για πενήντα χρόνια. Αλλά οι άφρονες ψήφιζαν και ξαναψήφιζαν την «πράσινη» νομενκλατούρα.

Τώρα όμως ενδιαφέρει κάθε συντηρητικό πολίτη ή αναζήτηση διεξόδου από τη βαρύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία είναι βυθισμένη η Ελλάδα ουδείς έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί.

Είναι δε λυπηρό το γεγονός ότι ή Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει βρει ακόμη τον βηματισμό της. Και είναι ζήτημα αν είναι έτοιμη να αναλάβει την εξουσία, καλούμενη ως «σωσίβια» εναλλακτική λύση.

Τα πρόσωπα πού εμφανίζονται ως «σκιώδης» κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχουν την απαραίτητη εμπειρία.

Αλλά μια κοινωνία, όπως η ελληνική πού βρίσκεται σε κατάσταση «επαναστατικής» αγωνίας για τα χάλια της χώρας, ανησυχεί έως θανάτου.

Επομένως, το γεγονός αυτό καθιστά ίσως επιτακτικότερη την ανάγκη συγκροτήσεως τώρα μιας Κυβερνήσεως τεχνοκρατών, προσώπων μη κομματικών, που θα αναλάβουν αμέσως τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο ούτε μιας ώρας. Είναι πασίδηλο ότι η Κυβέρνηση Παπανδρέου βαλλόμενη πανταχόθεν έχει χάσει την ψυχραιμία της. Βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Δεν κυβερνά, παραπαίει.

Είναι αλήθεια ότι υπονομεύεται και κατά τρόπο αδίστακτο από την Αριστερά και τον μηχανισμό της. Η εκρηκτική αυτή ατμόσφαιρα με αποδοκιμασίες υπουργών έχει πάρει τη μορφή ασφυξίας"

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι να αρχίσουν να εκδηλώνονται αντιδράσεις όχι κατευθυνόμενες, αλλά άναρχες από τα πλήθη των δεινοπαθούντων πολιτών. Των πολιτών και άλλων «οικονομισάριων» πού έχουν και αυτοί ευθύνη για την κατάρρευση της οικονομίας.

Υπάρχει, με άλλα λόγια, κίνδυνος απώλειας του έλεγχου και από όσους συγκροτούν τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας και από τους πολιτικούς φορείς τους εντεταλμένους για την ομαλή λειτουργία του κράτους.

Αν αυτό λέγεται ακυβερνησία ή χάος, αυτό οφείλουν να το κρίνουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η πολιτική ηγεσία. Και να πάρουν τις αποφάσεις τους.

Αλλά αυτά παθαίνουν όσοι κυβερνώντες συμβιβάζονται με τη μετριότητα.

Έρχεται η στιγμή να αναζητείται πρόσωπο δυνάμενο να ασκήσει υπουργικά καθήκοντα και να μην ανευρίσκεται. Θεωρείται είδος δυσεύρετο.

Αφού οι έντιμοι πολίτες απέχουν πλέον από τη δημόσια ζωή. Φθάσαμε στο σημείο οι πολιτικοί άνδρες να έχουν παραδοθεί - συνεργούντων και των ανεύθυνων Μέσων Ενημερώσεως- στην κοινή περιφρόνηση.

Η αδήριτη ανάγκη αλλαγής Κυβερνήσεως έφθασε. Αναζητείται λύση σωτηρίας του Έθνους.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση