Τα δύο “αν” του Γιώργου για τις εκλογές

• Γράφει ο Ρωμύλος Κομνηνός

Κανένας δεν περίμενε φυσικά από τις χθεσινές συναντήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, να προκύψει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Για τη συναίνεση, ας το αφήσουμε καλύτερα. Γιατί λοιπόν όλα αυτά;

Η αφήγηση ξεκινάει από ένα δεδομένο: Το επιτελείο του Πρωθυπουργού, και μιλάμε για το στενό επιτελείο συνεργατών και συμβούλων, που πολλές φορές περνούν σπανίως από το Μέγαρο Μαξίμου, διαθέτει φαντασία και πολιτική διορατικότητα. Και σίγουρα, έχει κατανοήσει την αυταπόδεικτη αλήθεια: Ότι η πολιτική θέλει την επικοινωνία της. Διαφορετικά, είναι σαν να μην υπάρχει.

Έτσι και χθες, το πραγματικό ζητούμενο των ραντεβού στα τυφλά με τους πολιτικούς αρχηγούς, ήταν να οικοδομήσει ο Γιώργος Παπανδρέου το προφίλ του «εθνικού ηγέτη». Εκείνου ο οποίος εν μέσω κρίσης, παραμερίζει τα μικρά και ασήμαντα, και δίνει έμφαση στα σημαντικά και σπουδαία. Μετά τις συναντήσεις ακολούθησε το διάγγελμα. Νωθρό και άχρωμο, αλλά… διάγγελμα. Το οποίο μπήκαν στη διαδικασία να περιμένουν οι πολίτες.

Και σήμερα, ακολούθησαν η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, και στη συνέχεια οι συναντήσεις στις Βρυξέλλες με τον Φαν Ρόμπεϊ και τους υπόλοιπους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ολοκληρωθεί η σπονδυλική στήλη του μηνύματος που ήθελε να εκπέμψει το Μέγαρο Μαξίμου.

Το αξίωμα που καθοδηγεί το πρωθυπουργικό επιτελείο είναι απλό και… χιλιοφορεμένο: Σε μια κρίση, οι πολίτες συνασπίζονται γύρω από τον εθνικό ηγέτη. Με δυο προϋποθέσεις: Να μην τον θεωρούν υπεύθυνο για την κρίση, και να μην βλέπουν στον ορίζοντα εναλλακτική λύση. Εκεί ακριβώς ποντάρει ο Γιώργος Παπανδρέου: Να συνεχίσει η ενοχοποίηση της περιόδου Καραμανλή για την κατάντια της οικονομίας, και η σημερινή Νέα Δημοκρατία να μην αποκτά δυναμική ανατροπής. Τότε, θα έρθουν και οι εκλογές…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση