Oι κουτόφραγκοι μας έπιασαν κορόιδα...

Τον Φεβρουάριο του 2009 γράφαμε ότι η χώρα μας μεταβάλλεται σταδιακά σε μια απέραντη «χωματερή» συγχώνευσης του μεγαλύτερου όγκου των οικονομικών προσφύγων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λίγο παρακάτω ότι «υπαίτια για τη διαρκή μετάθεση στην Ελλάδα του ζητήματος συνολικής διαχείρισης του προβλήμα­τος αποτελεί η συνθήκη του Δουβλίνου, που υπο­γράφηκε το 1994 μεταξύ των αρμόδιων εκπροσώ­πων των τότε χωρών - μελών στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας και μετατράπηκε το 2003 σε καταστατι­κό ευρωπαϊκό κανονισμό».

Η συγκεκριμένη διαπίστωση αποτελεί περισσό­τερο από ποτέ σήμερα μια υπόμνηση για το πώς η Ευρώπη αφενός χαράζει με υστερόβουλη συ­νέπεια τη μεταναστευτική πολιτική της ώστε η... «Άριοι» να μην μολυνθούν από αλλότριες φυλετι­κές προσμίξεις, αφετέρου ότι η χρησιμότητα της Ελλάδας ως ακριτικό σύνορο της Ε.Ε. προσδιορίζε­ται και ολοκληρώνεται στο συστατικό στοιχείο της «χωματερής».

Η ελληνική «πύλη»

Η τεκμηρίωση του σχετικού επιχειρήματος έρχε­ται μέσα από τα στοιχεία και από τις αναλογιστικές μελέτες αυτού του ίδιου του Ευρωπαϊκού Οργανι­σμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνερ­γασίας στα Εξωτερικά Σύνορα της Ε.Ε., του πολυδι­αφημισμένου FRONTEX δηλαδή.

Για το 2008, σύμφωνα με στοιχεία τα οποία επε­ξεργάστηκαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Οργα­νισμού για το τρίμηνο Ιουλίου, Αυγούστου και Σε­πτεμβρίου, προέκυψε ότι η Ελλάδα υποδέχτηκε το 47% του συνόλου των λαθρομεταναστών που προ­σπάθησαν να μπουν παράνομα στην Ευρωζώνη.

Όπως αποφάνθηκαν τότε, μέσω Ιταλίας επιχεί­ρησε το 25% να διαπεραιωθεί στη Γηραιά Ήπει­ρο και ένα άλλο τμήμα του μεταναστευτικού ρεύ­ματος της τάξης του 15% το αποπειράθηκε μέσω Ισπανίας. Η συντριπτική πλειονότητα των σύγχρο­νων απάτριδων προήλθε από ασιατικές χώρες, ενώ το υπόλοιπο 13% προσπάθησε να μπει από αφύ­λακτες πύλες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με παρα­δοσιακά χαμηλά ούτως ή άλλως ποσοστά υποδο­χής μεταναστευτικών ροών.

Δείτε τώρα πώς η κατάσταση αντιστρέφεται ακριβώς έναν χρόνο μετά και πώς οι… κουτόφρα­γκοι μας έπιασαν στην κυριολεξία κορόιδα. Σύμ­φωνα με τα στοιχεία του ίδιου οιωνοσκόπου Οργα­νισμού, το 2009 η Ελλάδα υποδέχθηκε το 75% της μη νόμιμης μετανάστευσης που εκδηλώθηκε σε όλο το εύρος των εξωτερικών συνόρων της Ευρω­παϊκής Ένωσης, ενώ για το 2010 το ποσοστό αυ­τό αναμένεται να κυμανθεί ή και να ξεπεράσει το 80%.

Τι λοιπόν συνέβη; Η Ισπανία έβαλε φράχτες στο Γιβραλτάρ και μαζί με Γαλλία και Ιταλία συνήψαν ισχυρό σύμφωνο με όλες τις βορειοαφρικάνικες χώρες να λάβουν μέτρα αποτροπής της μετανά­στευσης προς αυτές.

Την ίδια ώρα, η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση που δημιουργήθηκε, «άνοιξε» το αερο­δρόμιο της Κωνσταντινούπολης για τους υπηκόους των μουσουλμανικών χωρών της Βόρειας Αφρικής, οι οποίοι χωρίς βίζα και με το στοιχειώδες ποσό των 60 ευρώ αποκτούσαν δικαίωμα παρείσδυσης στην Ευρώπη από άλλη, τεθλασμένη οδό.

Έτσι, με αυτές τις αλχημείες και τις προσχεδια­σμένες μεθοδεύσεις, αφενός οι κουτόφραγκοι όρ­θωσαν αδιαπέραστα τείχη στα σύνορά τους, αφε­τέρου με τη συνθήκη Δουβλίνο 2 μερίμνησαν για την επιστροφή στην Ελλάδα όλων όσοι θα κυνη­γούσαν το όραμα της Εσπερίας.

Ωστόσο, όπως φαίνεται από τα στοιχεία που εξασφάλισε το «Π» πέρα από το αμιγώς σημειο­λογικού χαρακτήρα πολιτικό συμπέρασμα, το με­ταναστευτικό ζήτημα που ταλανίζει τη χώρα δεν εστιάζεται σ’ αυτή καθ’ αυτή τη συνθήκη, καθώς οι ετήσιες επιστροφές αποτελούν σταγόνες στην πλημμυρίδα που πολιορκεί κάθε χρόνο και σπάζει τα όποια νοερά ή υπό κατασκευή φράγματα και φράχτες.

Γιατί πώς μπορεί ν’ αντιπαραβληθούν οι 132.524 παράνομες είσοδοι μεταναστών το 2010 από χερ­σαία και θαλάσσια σύνορα με τις 949 επιστροφές των προσφύγων στο πλαίσιο της συνθήκης Δου­βλίνο 2, που παρότι κατάφεραν να κάνουν το άλ­μα προς τη Δύση, πιάστηκαν κι επανέκαμψαν ως... αχρεωστήτως παραληφθέντες.

Ας δούμε όμως πριν πάμε στην επεξεργασία των στοιχείων ποια είναι αυτή η τρομερή συν­θήκη, η οποία τον τελευταίο μήνα υπηρετεί με ανυπόκριτη επιμονή την πολιτική σπέκουλα των κυβερνώντων που μιλούν για την αναγκαιότη­τα αναθεώρησης ή ακόμη και κατάργησής της, προκειμένου να παρουσιάσουν «απτά» δείγματα δουλειάς πάνω στο μεταναστευτικό ζήτημα που καίει την Ελλάδα.

Πρόκειται λοιπόν για τον κανονισμό 343/2003 του αρμόδιου ευρωπαϊκού συμβουλίου με τον οποίο καθορίστηκαν τα κριτήρια και οι μηχανισμοί προσδιορισμού του κράτους - μέλους το οποίο εί­ναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου που έχει υποβληθεί σε κράτος - μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας.

Σύμφωνα λοιπόν με τον κανονισμό, «τα κράτη -μέλη οφείλουν να προσδιορίσουν, στη βάση αντι­κειμενικών και ιεραρχημένων κριτηρίων, το κρά­τος - μέλος που είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου που υποβλήθηκε εντός της επικράτειάς του.

Το σύστημα αποσκοπεί στην αποφυγή του φαι­νομένου της αναζήτησης του ευνοϊκότερου κρά­τους υποδοχής (asylum shopping) και συγχρόνως στην παροχή εγγύησης ότι η περίπτωση κάθε αι­τούντος άσυλο θα εξετάζεται από ένα και μόνο κράτος - μέλος.

Αν η ανάλυση των κριτηρίων του κανονισμού υποδεικνύει ένα άλλο κράτος - μέλος ως υπεύθυ­νο, από αυτό το τελευταίο ζητείται να ‘‘αναλάβει’’ τον αιτούντα άσυλο και, κατά συνέπεια, να εξετά­σει το αίτημά του. Στην περίπτωση κατά την οποία το εν λόγω κράτος αναγνωρίσει την αρμοδιότητά του, το πρώτο κράτος - μέλος οφείλει να εξασφα­λίσει τη μεταφορά του αιτούντος άσυλο μέχρι αυ­τό».

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, ακόμα και η Βουλ­γαρία, από την οποία η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια και μέχρι να ολοκληρωθεί η ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση υποδέχτηκε κα­τά κύματα ολόκληρο μωσαϊκό οικονομικών προσφύγων, που είτε ήταν υπήκοοί της είτε προέρ­χονταν από όμορες χώρες της πρώην ανατολι­κής Ευρώπης, έκανε χρήση του δικαιώματος που απέρρευσε υπέρ της από την επαχθή συνθήκη Δουβλίνο 2 και μας επέστρεψε στη διάρκεια της περασμένης χρονιάς 11 οικονομικούς μετανά­στες.

Πρόκειται για 11 πολίτες που ξεκίνησαν το μα­κρύ ταξίδι του ξεριζωμού από την Κεντρική Ασία ή από τη Βόρεια Αφρική, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένω­ση, πιάστηκαν λίγο μετά την παραβίαση των συ­νόρων με την Τουρκία, υπέβαλαν αίτημα ασύλου και τα στοιχεία μαζί με τα αποτυπώματά τους κα­ταχωρίστηκαν στο σύστημα Eurodac. Μιας μεγά­λης βάσης δεδομένων, δηλαδή, για τα δακτυλικά αποτυπώματα των αιτούντων άσυλο και των πα­ράνομων μεταναστών που βρίσκονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διμερής συμφωνία

Κι απ’ ό,τι διαπιστώνεται, η παρουσία των κομά­ντο του Frontex είτε δεν ανέκοψε, όπως κοινολο­γήθηκε, τους τελευταίους μήνες τις μεταναστευ­τικές ροές είτε περιόρισε ελάχιστα τις παράνομες εισόδους, ώστε να μην καταγραφεί το 2010 μια υπεραυξημένη εισροή σε αδιανόητα ποσοστά και ποσοτικά μεγέθη.

Βέβαια, σε ό,τι αφορά στις επαναφορές των μεταναστών, στα στατιστικά στοιχεία του πίνακα με τις επιστροφές του Δουβλίνο 2 δεν περιλαμβά­νονται οι άμεσες επαναπροωθήσεις που πραγμα­τοποιούνται σχεδόν σε καθημερινή βάση από τα ιταλικά λιμάνια και τα αεροδρόμια.

Κι αυτό γιατί, σα να μη μας έφτανε ο βραχνάς του Δουβλίνο 2, οι κυβερνώντες μας υπέγραψαν διμερή συμφωνία με τον Μπερλουσκόνι ώστε η Ελλάδα να υποδέχεται ως απολωλότες όσους κα­ταφέρνουν ν’ αποδράσουν προς δυσμάς από τα λιμάνια της Πάτρας, της Ηγουμενίτσας και εσχά­τως της Κορίνθου.

Οι με το ίδιο μεταφορικό μέσο εκατοντάδες καθημερινά επαναπροωθήσεις γίνονται εξαιτίας της διακρατικής συμφωνίας στο πλαίσιο της κα­λής γειτονίας.

Για να είμαστε πάντως δίκαιοι, οι εθνοσωτήρες μας υπέγραψαν συμφωνία επανεισδοχής και με την Τουρκία, επικαλούμενοι το ίδιο πνεύμα καλής πίστης και γειτονίας. Μόνο που για την περίπτωσή τους τα εξ ανατολών... καρντάσια δεν φάνη­καν τόσο συνεπείς όσο υπήρξαμε εμείς με τους Ιταλούς.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, από τον Απρίλιο του 2002 μέχρι τις 30 Αυγούστου 2010 υπεβλήθησαν στην Τουρκία 4.985 αιτήματα επανεισδοχής που αφο­ρούσαν 76.613 αλλοδαπούς, όμως στην πράξη έγιναν αποδεκτά μόνο για 2.520 λαθρομετανά­στες.

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα κινείται και η δεδηλω­μένη απροθυμία των Ευρωπαίων εταίρων μας να ικανοποιήσουν τα ούτως ή άλλως απίσχναντα αιτή­ματα της χώρας μας για επιστροφές σ’ αυτές προ­σφύγων που υπέβαλαν στην επικράτειά τους αίτη­μα πολιτικού ασύλου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και πέρσι, που το πρόβλημα της Ελλάδας με το μεταναστευτικό ακούστηκε μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης και ανάγκασε τον Frontex με τους Rabbit του (ομάδες ταχείας αντίδρασης) να κατοικοεδρεύσουν στον Έβρο, όπου και παραμείνουν μέχρι τις 3 Μαρτίου, η Ευρώπη ικανοποίησε λιγότερα από τα μισά αιτή­ματα της Ελλάδας.

Όπως φαίνεται στον σχετικό πίνακα, από τις 26 υποθέσεις έγιναν αποδεκτά τα αιτήματα για την επιστροφή 11 προσφύγων, ενώ από την αφετηρία έναρξης ισχύος του Δουβλίνο 2, από τον Σεπτέμ­βριο του 2003 δηλαδή, η Εσπερία υποδέχτηκε από την Ελλάδα 40 οικονομικούς πρόσφυγες. Αντιθέ­τως, στο ίδιο διάστημα «καταχώνιασε» εκ νέου στη χωματερή της 4.794 άτομα.

Ευρωπαϊκό χρήμα

Σε ό,τι αφορά στα οικονομικά μεγέθη και σύμφωνα με σχετική απόφαση της αρμόδιας ευρωπαϊκής επι­τροπής στο πλαίσιο του προγράμματος για την αλληλεγγύη και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, έχει υπάρξει πρόβλεψη χορήγησης στην Ελλάδα του ποσού των 300.000.000 ευρώ για το χρονικό διάστημα 2007 - 2013.

Τα χρήματα αυτά θα δοθούν στα 2 από τα 4 ταμεία του προγράμματος, τα οποία διαχειρίζεται η αστυνο­μία είτε αυτόνομα, όπως αυτό των Επιστροφών, είτε με άλλα υπουργεία και φορείς, όπως των Συνόρων, στο οποίο διατηρούν δικαιώματα το υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και το πρώην Λιμενικό Σώμα.

Υπάρχουν ακόμη το ταμείο Προσφύγων, που το διαχειρίζεται το υπουργείο Υγείας, και αυτό της Ένταξης, το οποίο εντάσσεται στις αρμοδιότητες του υπουργείου Εσωτερικών, όπως ήταν στην προηγούμενη μορφή του ως Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (ΥΠΕΣΔΔΑ).

Οι πόροι που έχει αποφασιστεί από την ευρωπαϊκή επιτροπή να διατεθούν στη χώρα μας προσδιορίστηκαν με βάση τα πρώτα μη επεξεργασμένα στοιχεία του Frontex και ως εκ τούτου η εκτίμηση των αρμόδιων πα­ραγόντων είναι πως ενδέχεται ακόμη και να διπλασιαστούν, ενώ το 25% θα καλυφθεί με εθνικά κεφάλαια. Παρότι φαίνεται υψηλό το ποσό, δεν είναι, καθώς μόνο για το 2008 το τίμημα που πλήρωσε η χώρα για την απόκρουση των μεταναστευτικών παλιρροϊκών κυμάτων και τη διαχείριση του εισερχόμενου πληθυσμού ξε­πέρασε τα 75.000.000 ευρώ.

Πίνακας 1 Οι επιστροφές ανά έτος
α/α	έτος	αιτήματα	επιστροφές
1.	2010	6.822	949
2	2009	9.508	1.071
3.	2008	5.169	877
4.	2007	3.306	622
5.	2006	1.507	501
6.	2005	1.118	350
7.	2004	2.431	404
8.	2003	347	20

Πίνακας 2 Τα αιτήματα που υπέβαλε η Ελλάδα
α/α	έτος	αιτήματα	μεταφορές
1.	2010	26	11
2.	2009	19	2
3.	2008	46	11
4.	2007	10	2
5.	2006	31	7
6.	2005	37	6
7.	2004	24	0
8.	2003	5	1

Πίνακας 3 Οι επιστροφές ανά χώρα το 2010
Χώρα	άτομα
Νορβηγία	225
Αυστρία	156
Ουγγαρία	117
Βέλγιο	77
Σουηδία	61
Γερμανία	55
Γαλλία	49
Ηνωμένο Βασίλειο	47
Ελβετία	43
Ολλανδία	36
Φινλανδία	26
Δανία	19
Βουλγαρία	11
Ιταλία*	7
Πολωνία	6
Σλοβακία	5
Σλοβενία	4
Λουξεμβούργο	2
Τσεχία	2
Ιρλανδία	1
* Τα στοιχεία για την Ιταλία είναι πλασματικά, δεδο­μένου ότι βρίσκεται σε ισχύ διακρατική συμφωνία άμεσης επαναπροώθησης μεταναστών που πιάνο­νται σε λιμάνια κι αεροδρόμια.

Πίνακας 4 Η είσοδος μεταναστών ανά έτος στην Ελλάδα
α/α	έτος	αριθμός
1.	2010	132.524
2.	2009	126.145
3.	2008	146.337
4.	2007	112.364
5.	2006	95.239

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση