Η απώλεια της "λαϊκής δεδηλωμένης"

Το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει τετραετή θητεία για κάθε κοινοβουλευτική περίοδο. Η θητεία των Κυβερνήσεων μέσα σε αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο, εξαρτάται από την εξασφάλιση και διατήρηση της δεδηλωμένης, δηλαδή την απόλυτη πλειοψηφία των 150+1 εδρών.
Για να διακοπεί ο συνταγματικά κατοχυρωμένος χρόνος των τεσσάρων ετών, πρέπει η Βουλή να μην παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να προκηρύξει εκλογές, ή ο αρχηγός του πλειοψηφούντος κόμματος, που κατά συνθήκη είναι και Πρωθυπουργός, να επικαλεστεί λόγους εθνικής ανάγκης, και να εισηγηθεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατά συνθήκη να συμφωνεί.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο πολιτικός χρόνος που είναι αμείλικτος, και έρχεται να «ακυρώσει» τη συνταγματική επιταγή, κάτι ωστόσο που το ίδιο το Σύνταγμα επιτρέπει. Είναι ο χρυσός κανόνας που λέει ότι… οι εξαιρέσεις αποτελούν τους κανόνες!
Κάπου εκεί φαίνεται ότι βρισκόμαστε σήμερα, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης του τόπου από το ΠΑΣΟΚ. Εξέλιξη πρωτόγνωρη για μια Κυβέρνηση η οποία διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, και η διαφορά της από το δεύτερο κόμμα, την Αξιωματική Αντιπολίτευση, βρίσκεται στα επίπεδα του 11%!
Ποιος ευθύνεται για την εξέλιξη αυτή; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Αντί να αξιοποιήσει τον κατ΄ αρχήν σωστό «Καλλικράτη» και να στηρίξει τη λογική αναβάθμισης του ρόλου των Περιφερειών για την ανάπτυξη του τόπου, ειδικότερα σε μια περίοδο σαν τη σημερινή, βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ανέτρεψε το πολιτικό διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών στη «μπλόφα» των πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
Η πολιτική όμως δεν είναι πόκερ. Στο πόκερ, σχεδόν πάντα το κέρδος είναι περιστασιακό, και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Το ΠΑΣΟΚ έχασε 1.100.000 ψηφοφόρους. Οι πολίτες καταψήφισαν την πολιτική του μνημονίου, είτε με την ψήφο τους, είτε με την αποχή τους.
Αν μάλιστα δεν υπήρχε το δίλημμα που έθεσε ο Πρωθυπουργός, και ο κόσμος το εξέλαβε ως «απειλή», είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα έχανε περισσότερες ψήφους. Δεν μπορείς να καταπιέζεις οικονομικά, και κατ’ επέκταση κοινωνικά τον κόσμο, και να προσθέτεις πολιτικά διλήμματα που επιβαρύνουν το κλίμα της καθημερινότητας του κάθε πολίτη.
Ο κ. Παπανδρέου, έπαιξε και έχασε. Όσοι λένε το αντίθετο, απλώς προσπαθούν να συγκαλύψουν την προφανή αδυναμία της Κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στην τρόικα, βάση του μνημονίου. Ενός μνημονίου που η ίδια προκάλεσε, ψήφισε και στήριξε, και από το οποίο προσπαθεί να βγει σήμερα, παίζοντας με τη φωτιά.
Διότι, όποιος παίζει με τον λαό του, καίγεται. Και τσουρουφλίζεται, όταν παίζει με τους δανειστές του. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζονται ιδιαίτερα ενοχλημένες από τους χειρισμούς της Κυβέρνησης Παπανδρέου.
Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι την επομένη του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, έρχονται στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι της τρόικας, με την προοπτική, αν όλα πάνε καλά, να εγκριθεί δανεισμός προς τη χώρα μας ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, μέσα στον Δεκέμβριο.
Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν καλά, και ο Πρωθυπουργός με τις κινήσεις του δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Το ΠΑΣΟΚ «χτύπησε κόκκινο» στην πολιτική αξιοπιστία του, αλλά και αναφορικά με το διεθνές κύρος της χώρας, την οποία έχει ορκιστεί να διαφυλάττει ως «κόρη οφθλαμού».
Διατηρεί την κοινοβουλευτική δεδηλωμένη, έχει όμως απωλέσει πλέον τη δεδηλωμένη στην κοινωνία. Τη λαϊκή δεδηλωμένη.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση