Φορογιώργαινα, ο Γιώργος σου που πάει;...

Οι μέρες είναι πονηρές, κουτές, κουτοπόνηρες και ύποπτες. Για τον καθένα μας. Και θυμωμένες. Αλλά και ανεπανόρθωτα ελληνικές, αθεράπευτα ιδιοτελείς, ασύστολα προβλέψιμες και ανέλπιδες. Μπορεί να βγει κάποιος από όλους αυτούς να μου εξηγήσει από πού ακριβώς θα αρμέξουμε ελπίδα;
Από τους υπνοφόρους αριστερούς, από τους δήθεν «αιρετικούς» (για εντελώς δικούς τους λόγους), από τη μεταφυσική αυταρέσκεια του Καρατζαφέρη και την πληθωρική γραφικότητα του Ανθιμου;
Μήπως από την «ανεξίθρησκη» γοητεία της μπουρζουαζίας ή από τα μητσοτακικά φέουδα της «μεγάλης Θεοδώρας»; Από πού; Και θα περάσουμε μετά τη δημαρχιακή φιέστα σε άλλα δεκεμβριανά, σε συνέχεια των όσων συνεχίζονται, σε πατριωτικές εξάρσεις με καθοδηγητή το μετασχηματισμένο χριστιανικό μας στοκ;
Φυσικά, πολλοί πιστεύουν πως θα παρηγορηθούν από τους κομφερασιέ της τηλεόρασης κι από την καύλα των χαζοαπελπισμένων νεαρών που γελοιοποιούνται για να γίνουν αστέρια στα σκυλάδικα της Εθνικής, αναμασώντας τη σάχλα του αισθηματικού πλούτου της φτέρνας τους. (Καμιά σχέση εννοείται με τη φτέρνα του Αχιλλέα.)
Κι έτσι ξημέρωσε η Κυριακή του Καλλικράτη για να τιμωρηθούν οι Μνημονιακοί ή κάποιοι άλλοι συγγενείς μας, μέχρι χθες υποφερτοί για άγνωστους λόγους.
Είδα μια συνέντευξη του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη στον κ. Παύλο Τσίμα προχθές. Τόσο καίριος, απλός, διορατικά μελαγχολικός και πραγματιστής. Και είπα, να ένας τύπος που ευχαρίστως θα τον ψήφιζα, έστω κι αν ο μπαμπάς του δεν μου ήταν συμπαθής.
Επειτα ήρθε η τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, άνοιξα το «Επτά» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» και διάβασα τα όσα έλεγε ο κ. Τζίμης Πανούσης στον κ. Φώτη Απέργη. Μια κουβέντα που ξεκινούσε από την αξία των χυμών της σάτιρας κι έφτανε σε εξόχως δραματικές διαπιστώσεις, που υποτίθεται εκφράζανε τον συνεντευξιαζόμενο.
Δεν ξέρω αν διαβάσατε τη συνέντευξη Πανούση, όμως επειδή σήμερα είναι μια μέρα άσκησης του πιο αγαπημένου σπορ των απογόνων των Μαραθωνομάχων, παραθέτω αυτούσια αποσπάσματα από αυτήν. Εχει να πει πολύ περισσότερα πράγματα από οποιαδήποτε σχόλια, ίσως γιατί στο μεγαλύτερο μέρος τους με εκφράζει:

ΠΑΝΟΥΣΗΣ: «Είναι επιτέλους ώρα να απαλλαγούμε από τον διεφθαρμένο μηχανισμό των επαγγελματιών των κομμάτων και να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία».
- Και πώς φαντάζεστε να πραγματοποιείται αυτό;
«Δεν το φαντάζομαι μόνο εγώ, το φαντάζεται πολύς κόσμος. Οπως μαζευόμαστε στην πολυκατοικία και διαλέγουμε αντιπρόσωπο, έτσι μπορούμε να προτείνουμε κανονικούς ανθρώπους και για σημαντικότερες δουλειές. Π.χ. να κάνουμε τακτικά δημοψηφίσματα μέσ' από τα τερματικά του ΠΡΟΠΟ στα προποτζίδικα της γειτονιάς. Να καταργήσουμε τον παρασιτικό μηχανισμό των ΔΟΥ. Δε λέω ν' απολυθούν οι εφοριακοί, ας μεταταχθούν. Τόσοι χρειάζονται στα νοσοκομεία, π.χ. να καθαρίζουν "πάπιες". Αν καταθέταμε τους φόρους μας κατευθείαν στις τράπεζες, θα ήταν όλα πιο απλά».
- Και πιστεύετε ότι τότε θα ήταν μικρότερη η φοροδιαφυγή;
«Πάντως δεν θα χρειαζόταν να παζαρεύεις με τον έφορα. Αλλά, δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι στο παιχνίδι. Γι' αυτό θεωρώ μεγάλη την υποκρισία των αριστεριτζήδων, που γηράσκουν αεί διασπώμενοι. Κατάγομαι κι εγώ από μια οικογένεια ταλαιπωρημένη για μια ιδέα, όπως τόσες άλλες ελληνικές, κι έχεις όλους αυτούς τους τύπους να την εκμεταλλεύονται για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Σκεφτείτε ότι η πρώτη διάσπαση έγινε γιατί οι μεν ήταν με τον Αντρόποφ και οι δε με τον Τσαουσέσκου! Και τώρα θέλουν όλοι πάλι να γίνουν αρχηγοί».
- Τις δημοτικές εκλογές πώς τις βλέπετε: ως ψήφο εναντίον του Μνημονίου ή υπέρ του καλύτερου δημάρχου;
«Ως ευκαιρία να βολευτούν κομματόσκυλα δεύτερης διαλογής για να βάλουν κι αυτά χέρι στα δημόσια ταμεία. Το καινούριο κόλπο είναι η πράσινη ανάπτυξη, μια ξεπερασμένη τεχνολογία στο εξωτερικό, που ο Γιωργάκης την έχει υποσχεθεί στους Γερμανούς. Οι Κυκλάδες ήδη καταστρέφονται με χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Εγώ ψηφίζω με τον τρόπο μου: μπαίνω στο παραβάν και δεν βγαίνω. Ο νόμος δεν ορίζει πόσο πρέπει να μείνεις μέσα και, αν το κάνουν πολλοί, κάτι θα σημαίνει».
- Κι από την άλλη, παρακολουθούμε μια γκουρμέ τηλεοπτική σεζόν. Ακόμα και ο Πάγκαλος αποφάνθηκε ότι «μαζί τα φάγαμε».
«"Ναζί τα φάγαμε", αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος. Μια διεφθαρμένη κομματική χούντα, δέκα χιλιάδες άτομα που μοιράζονται τους φόρους μας. Οσο για τα μαγειρέματα, την πάθαν τα κανάλια: τους έφαγε η λεπρή! Η επιτυχία του "Νησιού" είναι μια σφαλιάρα στο σβέρκο του τηλεοπτικού κτήνους. Απέδειξε ότι ο κόσμος δεν θέλει τη φτήνια, θέλει μια ακριβή παραγωγή, θέλει μύθο, θέλει δουλειά ουσίας. Αρκετά με τα μοντέλα που μιλάνε με τρωγλοδυτική διάλεκτο - τρεις λέξεις κι ένα ουάου. Πόσο να τα δεις πια;».
- Πιστεύετε, λοιπόν, στ' αλήθεια, ότι θα ζήσουμε μια ανατροπή προς μια πιο ελεύθερη και ανεξάρτηση κοινωνία;
«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Με εκφράζουν οι στίχοι του Βολφ Μπίρμαν και μπορούμε να τελειώσουμε μ' αυτούς: "
Ετσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη / Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο / Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό / Ετσι πρέπει να γίνει / Ετσι θα γίνει"».
...Φέτος λόγω βροχών οι βρούβες βγήκαν στην εξοχή πολύ νωρίτερα. Κάτι είναι κι αυτό.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση