Υπάρχει αδυναμία ακύρωσης του Μνημονίου από τα ελληνικά δικαστήρια ή κάποιοι μας εκφοβίζουν;

• Σύμφωνα με πηγές της Κομισιόν, το μνημόνιο συνιστά διεθνή συμφωνία και ως τέτοια αποτελεί τμήμα της κοινοτικής νομοθεσίας. Συνεπώς, αν οποιοσδήποτε προσφύγει στα ελληνικά δικαστήρια προκειμένου αυτά να κρίνουν τη συνταγματικότητα ή όχι του μνημονίου, το ελληνικό δικαστήριο θα θέσει προδικαστικό ερώτημα στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Το τελευταίο θα αποφανθεί ότι το μνημόνιο -ως τμήμα της κοινοτικής νομοθεσίας- υπερέχει των ελληνικών νόμων και του ίδιου του Συντάγματος.

"Κανένα ελληνικό δικαστήριο δεν είναι νομικά σε θέση να ακυρώσει εν όλω η εν μέρει τη συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα και η οποία είχε ως αποτέλεσμα την υπογραψή του Μνημονίου για την εξυγίανση της οικονομίας της".

Αυτή την κατηγορηματική διαβεβαίωση μας έδωσαν καλά πληροφορημένες πηγές της Νομικής Υπηρεσίας της Κομισιόν. Σύμφωνα με τις πηγές αυτές, το Μνημόνιο συνιστά διεθνή συμφωνία (Ελλάδα, χώρες ευρωζώνης, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και ως διεθνής συμφωνία αποτελεί τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου, δηλαδή της κοινοτικής νομοθεσίας.

Αν οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος προσφύγει στα ελληνικά δικαστήρια ζητώντας από αυτά να κρίνουν ολόκληρο ή τμήμα του Μνημονίου αντισυνταγματικό, έλεγαν οι ίδιες πηγές, το ελληνικό δικαστήριο θα θέσει προδικαστικό ερώτημα σχετικά με τη συνταγματικότητα ή όχι αυτής της συμφωνίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο με τη σειρά του θ' αποφανθεί ότι αυτό, ως τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου, της κοινοτικής νομοθεσίας, υπερέχει των ελληνικών νόμων και του ίδιου του Συντάγματος της Ελλάδας και κατ' επέκταση δεν μπορεί ούτε να ακυρωθεί είτε στο σύνολό του είτε σε κάποια ή κάποιες από τις συμφωνημένες διατάξεις του.

"Πλήρης αδυναμία"

Επιπλέον, έλεγαν οι ίδιες πηγές, μια προσφυγή είτε στην Αθήνα είτε στο Λουξεμβούργο για το ζήτημα αυτό θα οδηγούσε στη διαπίστωση της πλήρους αδυναμίας διαχωρισμού εκείνων των διατάξεων του Μνημονίου που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «αντισυνταγματικές», βάζοντας όμως όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές σε αδυναμία εξόδου από τον κυκεώνα των διεθνών και κοινοτικών δικαιοδοτικών πράξεων που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το Μνημόνιο.

Οι ίδιες πηγές χαρακτήρισαν επίσης το Μνημόνιο ως «εξόχως κυβερνητική πράξη» (και όχι διοικητική) άρα μη δυνάμενη να περιγραφεί ως «παράνομη» από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο μπορεί να ακυρώσει μόνο εκείνες τις κυβερνητικές πράξεις που συνιστούν «κατάφωρη» παραβίαση της νομιμότητας, πράγμα που με κανένα τρόπο δεν συμβαίνει, έλεγαν, με το Μνημόνιο, κάποια σημεία του οποίου ίσως θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι συνιστούν «απλή» παραβίαση της νομιμότητας και άρα δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

H πραγματική πλευρα...

Εκτός της νομικής πλευράς αυτής της υπόθεσης, έλεγαν οι ίδιες πηγές, υπάρχει και η πραγματική. Κι αυτή είναι μια διεθνής συμφωνία η οποία πράγματι προβλέπει πολλές διευκολύνσεις υπέρ των δανειστών της Ελλάδας, αλλά αυτές αντικατοπτρίζουν ακριβώς την αδυναμία και την αναξιοπιστία της χώρας όλα τα τελευταία χρόνια. Τα κοινοτικά θεσμικά όργανα φρόντιζαν συστηματικά στο παρελθόν, με τις αποφάσεις τους, να στηρίζουν τους αδύνατους κρίκους του κοινοτικού συστήματος. Στην περίπτωση όμως της Ελλάδας το πρόβλημά τους είναι η μέχρι πριν από λίγο καιρό αναξιοπιστία της χώρας που τους οδήγησε στη λήψη αυτών των τόσο σκληρών μέτρων.

Το πρόβλημα τώρα των κοινοτικών είναι πως κατανοούν βεβαίως αυτό το τόσο πολύπλοκο από τεχνικής και οικονομικής πλευράς κατασκεύασμά τους -- το Μνημόνιο -- αλλά θέλουν να ελπίζουν, όχι απλώς στη φραστική αποδοχή του, αλλά στην πλήρη εφαρμογή του από τους Έλληνες.

Και ακριβώς σε αυτό το σημείο έχουν ακόμη πολλούς δισταγμούς. Η επίσκεψη στην Αθήνα στα τέλη Ιουλίου του αρμοδίου επιτρόπου Όλι Ρεν συνιστά ακριβώς μια «πολιτική επιθεώρηση παρακολούθηση» της κατάστασης και των εξελίξεών της.

Γιώργος Δαράτος

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση